Concerten en evementen zijn massaal geannuleerd de afgelopen weken. De coronacrisis houdt iedereen in de ban, ook Willy Sommers. In januari werd hij nog geopereerd aan zijn hart en hij keek uit naar alle aankomende evenementen die dit jaar zijn pad zouden kruisen. Vandaag zit hij, net zoals ons, in zijn 'kot' en had hij even tijd voor ons om een telefonisch interview te doen.
Hoe beleeft u de quarantaine?
Ik ben iemand die nog altijd zeer actief is, ik heb bijvoorbeeld vorig jaar nog 220 optredens gedaan, en nu valt dat ineens allemaal stil. Ik was vroeger in de week wel veel thuis, maar die weekends was ik altijd de baan op. Van oost naar west en van noord naar zuid. Dat is heel vreemd als dat dan opeens weg valt. En thuis zit ik dan wat naar tv te kijken of in de tuin te werken, maar ik ben dat niet gewoon en dat is wel een heel vreemd gevoel nu, ik denk dat veel mensen in mijn situatie zitten. Dus voor mij primeert nu ook nog altijd muziek. In die tijd dat ik nu heb speel ik elke dag op mijn gitaar en op mijn piano, ik probeer een paar nieuwe nummers te componeren. Daarmee ben ik bezig.
En mogen we dan een beetje hopen op veel nieuwe muziek na de coronaperiode?
Als er daar nu iets uitkomt dat zou kunnen scoren, een nieuw nummer, dat zou dan een positief lichtpunt zijn in deze barre, moeilijke, triestige periode. Absoluut.
U bent nog niet zo lang geleden geopereerd aan uw hart, hoe gaat die revalidatie nu verder?
Sinds mijn operatie eind januari ging ik twee keer per week naar een revalidatiecentrum in het ziekenhuis. In het begin van de coronaperiode hebben ze mij gebeld dat het centrum werd gesloten en dat ik dan thuis verder moest revalideren. Ik moet dus elke dag vijf kilometer gaan wandelen en dat doe ik dus ook. Soms neem ik dan mijn hond mee, dat is een heel actief beestje. Of soms ga ik eens met mijn fiets mijn zoon volgen als hij gaat lopen. We hebben een mooie streek om dat te doen natuurlijk ook, dan gaan we samen naar het domein van Gaasbeek. Hij kent daar goed zijn weg al. Maar dat is natuurlijk anders dan revalideren in het ziekenhuis. Daar word je omringd door een medisch team en wordt je hartritme constant geprojecteerd op een scherm. Je voelt je daar veilig. Maar als ik dan hier een raar gevoel zou krijgen aan mijn hart, dan moet ik mijn plan trekken en proberen om zo snel mogelijk in het ziekenhuis te geraken. Ik mis dat wel, die revalidatie in het ziekenhuis. Ik was daar in goeie handen.
Word je gemotiveerd door uw gezin om die wandelingen ook echt te doen?
Ja, dat wel. Ik heb soms wel zo van ‘goh, ik moet nu nog vijf kilometer gaan wandelen en ik zie het niet zo goed meer zitten’, maar dan probeer ik mezelf wel te overtuigen om het toch te doen. En dan ja met mijn zoon samen eens. Soms komt mijn dochter ook mee op een wandeling, als ze natuurlijk niet bezig is met haar studies.
Uw kinderen krijgen dan ook via internet taken voor school?
Ja, die krijgen dagelijks dingen doorgestuurd via Smartschool. Die worden wel heel goed begeleid van school uit, heb ik het gevoel.
En helpt u hen dan soms met hun taken?
Ja, dat hangt ervan af. Als ze iets hebben voor wiskunde, dat is niet aan mij besteed. Ik ben van opleiding Regent Nederlands-Engels-Duits dus als ze een vraag hebben over Nederlands dan help ik wel inderdaad.
Hebt u het gevoel dat u meer met hen kan bezig zijn nu u thuis bent in het weekend?
Ja, absoluut. Zoals ik al zei gaat mijn dochter soms mee wandelen. Voor haar is deze crisis namelijk wel echt een jammere zaak. Zij wordt in september 18 en ze zit dus ook in haar laatste jaar humaniora. En nu valt alles zo wat weg voor haar, het galabal, eindejaarsreis en die dingen. Dat vindt ze zelf heel erg jammer en ik begrijp dat wel, ik vind het heel jammer voor haar. Mijn dochter Luna zei ook van ‘Papa, dit had het mooiste jaar in mijn leven moeten worden’. En dat is nu allemaal in het water aan het vallen. Ik had daarnaast ook gezegd dat ik dit jaar meer tijd ging spenderen met mijn gezin en we hadden ook een vakantie gepland in de paasvakantie en die is nu ook geannuleerd en dat is jammer.
En hebben zij het moeilijk met de maatregelen die ons werden opgesteld?
Soms vraagt mijn dochter wel eens of ze eens met een vriend of vriendin mag gaan wandelen. Dan zeg ik haar wel dat ze moet oppassen en zeker die anderhalve meter moet respecteren. Ik heb er soms medelijden mee als ik zou moeten zeggen dat ze niet mag. Dus vraag ik gewoon goed na te denken, ik ben daar wel mee bezig.
U bent door uw hartoperatie nu ook een risicopatiënt neem ik aan, hebt u schrik van het virus?
Ik lees dat inderdaad wel links en rechts dat ik extra zou moeten oppassen dus ik doe dat ook. Ik blijf in mijn ‘kot’ en ik geef geen interviews meer, enkel telefonisch. Ik kom ook niet fysiek samen met mijn muzikanten, dus ik ga niet repeteren met hen. En alhoewel ik soms de muren opkruip, hou ik me wel echt aan de regels van de overheid. Want als je hoort dat er een meisje van twaalf overleden is aan het coronavirus. Er zijn er ook al een paar in mijn leeftijdscategorie, dus ik ben eerlijk gezegd wel bang.
Er worden heel veel evenementen afgelast ook, hoe zit het dan voor uw muzikanten?
Ik heb tot nu toe al 35 optredens die weggevallen zijn, waarvan er zeker twintig van gewoon volledig geannuleerd zijn. Dat zijn allemaal dingen die je niet kunt recupereren en mijn muzikanten zijn kerels van 25-30 jaar. Sommigen daarvan hebben net een huisje of appartementje gekocht en dat moet natuurlijk afbetaald worden. Ze zijn allemaal zelfstandig dus ze kunnen wel terugvallen op een soort overbruggingsrecht dacht ik. Maar wanneer dat dan zal geregeld worden is nog niet duidelijk dus voor hen is het wel een ramp natuurlijk. Maar ook voor mijn technische ploeg en zelfs mijn management ligt momenteel stil. Dus ik hoop dat er daar snel verandering in komt, zeker en vast.
Vindt u het zelf ook niet jammer dat u nu uw fans, jong en oud nu, niet meer kan ontmoeten?
Ja, ik vind dat heel erg. In de zomer ging ik ook vijftien ‘Parkies’ doen, dus optredens in grote parken in Vlaanderen. Dat zijn ook allemaal jonge mensen die daar naartoe komen. Dat is meestal in de week op weekdagen en dat zijn concerten die beginnen om 21u, dat is in openlucht en dat is een geweldige sfeer en daar ontmoet ik heel veel jeugd. Ik heb twee jaar geleden op Pukkelpop gespeeld en dat doet me altijd denken aan die periode van Pukkelpop, dat iedereen daar uit de bol ging, allemaal jonge mensen die mijn nummers meezingen. Het is jammer, ik hoop dat we zo snel mogelijk uit deze crisis komen voor heel de wereld zeg maar want als je nu hoort dat er in New York bijvoorbeeld ook om de negen minuten iemand sterft door het coronavirus, ja dat is om schrik van te hebben. Ik probeer wel via Facebook en Instagram in contact te blijven met mijn fans. Door filmpjes te maken voor Radio 2 en VIER bijvoorbeeld. Ik word hier daarin goed geassisteerd thuis, zij kennen alles van die technologie en ze helpen me wel bij problemen die ik tegen kom. Maar daarnaast probeer ik ook gewoon om te antwoorden op berichtjes, gewoon om die band een beetje te onderhouden.
Hoe probeert u contact te behouden met familie en vrienden?
Gewoon bellen of soms eens via Face Time. Maar vooral niet elkaar fysiek zien want je weet niet met wie zij in contact zijn geweest en het is zo gevaarlijk. Maar ik probeer wel mijn goede contacten en relaties te onderhouden want anders vervreemd je helemaal in deze tijd van die crisis en dat zou heel jammer zijn.