Laura De Neve (26) uit Welle werd maandagavond, op het gala van de Pro League, verkozen tot de beste profvoetbalster uit de Super League. Dinsdagochtend zat ze weer gewoon achter het stuur van een busje van haar werk bij vzw Zonnestraal in Lennik. Want, een lucratief loontje, zit er voor onze vrouwelijke profvoetballers nog steeds niet in.
Laura had de voetbalmicrobe al heel jong te pakken. Haar vader was trainer bij FC Denderleeuw en haar broer speelde er in de jeugdploegen. ”Ik ging altijd mee kijken. Op vijfjarige leeftijd mocht ik zelf ook beginnen. Ik heb bij FC Denderleeuw een heel goede opleiding gekregen. Tot ik 15 werd gaven ze me als meisje tussen de jongens alle kansen. Tot Anderlecht me ontdekte. Ik heb vrij snel beslist om de overstap naar RSCA te maken. Gelukkig is het maar 20 kilometer rijden naar die club. Ik speel er nu mij twaalfde seizoen”, vertelt Laura.
Snel in A-ploeg
“Ik was het eerste jaar nog te jong voor de A-ploeg waardoor ik met de jeugd debuteerde. Maar ik mocht al snel meetrainen met de A-ploeg. Op mijn 16e maakte ik mijn debuut in de eerste ploeg. Het was een thuismatch tegen Sint-Truiden waar ik als meisje moest optornen tegen vrouwen van eind in de twintig jaar. Dat was een heel andere generatie. Ik heb veel te danken aan Lucien Paulis, oprichter van de damesploeg, van hem kreeg ik alle kansen.”
“We wonnen met Anderlecht één keer de beker. Het was steeds opboksen tegen Standard, die lang de beste was. Tot 5 jaar geleden Standard-trainer Patrick Wachel overstapte. Hij bracht Standard meermaals naar de kampioenstitel. Wachel zorgde voor een nieuw elan bij Anderlecht. Anderlecht ging meer investeren in het damesvoetbal en er werden meer speelsters aangetrokken. Zo werd Anderlecht de beste ploeg. Het gerucht dat de damesploeg zou afgeschaft worden, had een omgekeerd effect en dwong Anderlecht meer inspanningen doen voor het damesvoetbal.
Profvoetballer van het jaar
Naast Laura waren ook Laura De Loze (Anderlecht) en Marie Minaert (Club Brugge) genomineerd voor de titel van beste profvoetbalster uit de Super League. “Het was voor ons drieën vrij onverwacht, want we dachten dat er andere speelsters meer naar voren kwamen. Medespeelsters, trainers en bestuursleden van andere ploegen mochten een stem uitbrengen. Het is fijn dat ze speelsters kozen die minder in de spotlights komen. Het bracht de nodige spanning mee. Je wint natuurlijk graag maar ik had het zeker ook aan mijn beste vriendin Laura gegund. Eigenlijk maakt het me niet veel uit wie de prijs kreeg, ik zie het meer als een ploegprijs omdat er bij ons zeker 5 speelsters konden genomineerd worden en het belangrijkste is dat het in Anderlecht bleef. Ik denk dat ik genomineerd werd om mijn jaren dienst en mijn inzet voor de ploeg.”
Twee jobs
Professioneel damesvoetbal zit ook in ons land in de lift maar geen enkele speelster kan er van rond komen zonder een andere job. “Voor sommige meisjes is het echt zwaar om naast een volledige dagtaak ook nog eens om 20 uur op de training te staan. Sommige moeten lange afstanden afleggen, voor hen zijn het zware lange dagen”, zegt Laura.
Laura studeerde orthopedagogie in Gent maar het was moeilijk een job te vinden die combineerbaar was met profvoetbal. “Ik wilde toch een tweede werk om op het einde van de maand nog iets over te houden en om een stok achter de deur te hebben als ik zou stoppen met voetballen. Ik vond een job als chauffeur bij vzw Zonnestraal in Lennik. Zo blijf ik voeling houden met de mensen. In de vakantie help ik ook in het dagcentrum. Ik werk hier nu 2 ½ jaar en doe mijn job heel graag. Ik heb hier fijne collega’s. Ze zijn hier ook heel flexibel naar mijn voetbalbezigheden toe. Ik draai in een team van 6 chauffeurs. Mijn collega’s vervangen me graag als ik bijvoorbeeld een week in afzondering moet en ik neem ook uren van hen over. Dat is hier echt fijn.”
Red Flames
Hoe ziet Laura het Belgische internationaal damesvoetbal evolueren? “We liggen in de ontwikkeling van het damesvoetbal minstens 5 jaar achter op buurlanden als Nederland en Frankrijk. Er is nog een groot niveauverschil maar we zijn daar als profs dagelijks me bezig. De Red Flames plaatsen zich in 2017 voor de eerste keer voor het Europese kampioenschap. We zijn toen de eerste ronde niet door geraakt maar vanaf dan begonnen we een beter niveau te halen. We staan nu achtste op de Europese ranking en willen nog hoger geraken. In december plaatsten we ons voor het Europees kampioenschap in Engeland. We willen daar een mooi resultaat neerzetten en hopen er de revelatie van het tornooi te worden. Binnen drie maanden starten ook de voorbereidingen voor de poule van het W.K. Een plaatsing zou een enorme stap vooruit zijn.”