Acht jaar geleden startte Tiffany Heymans uit Vlezenbeek met fotografie. Wat begon met foto’s over honden is overgewaaid naar macrofotografie over spinnen, vlinders, libellen en andere kleine diertjes. Een brede waaier diertjes heeft ze gebundeld tot een boek, meestal met een bijhorend verhaal. Het boek ‘Vertelsels van een macrofotograaf’ wordt op zaterdag 15 juli om 11 uur voorgesteld in Landhuis De Viron in Sint-Pieters-Leeuw, en is ter plaatse verkrijgbaar. Nadien is het te koop in alle boekenwinkels van België en Nederland en via het internet. Het boek kost 24,95 euro.
Dag Tiffany, je begon zeven jaar geleden met fotograferen. Hoe kwam je bij fotografie als hobby?
Tiffany Heymans: “Ik ging regelmatig wandelen met mijn zoontje. Hij was toen vijf jaar. Meestal vroeg ik eigenaars van een hond of ik hun viervoeter mocht fotograferen Ik gaf hen mijn mailadres als ze de foto wensten. Dat was mijn wederdienst. Tijdens een van de wandelingen langs de Zuunbeek zag mijn zoon een bij op een bloem. Ik had niet de gepast apparatuur voor zo’n klein diertje, maar door in te zoomen lukte de foto goed. Thuis bekeek ik de foto in detail op de computer en merkte dat een bij toch de moeite was om van kortbij op foto te zetten. Omdat die beestjes zo klein zijn, zien we met het blote oog niet hoe ze er echt uitzien.”
Ben je zo bij macrofotografie terecht gekomen?
“Ja. De juiste apparatuur heb je wel nodig, vooral een goede macrolens. Ook belichting is daarbij belangrijk. Momenteel fotografeer ik met een grote kap, voor passend licht, op de flitsschoen. Zo kan je uit de hand fotograferen en heb ik geen statief nodig. Die kap zorgt er ook voor dat ik de sluitertijd bij het maken van de foto kan beperken.”
Lees verder onder de foto. (cover van het boek)
Intussen zijn die kleine diertjes echt een focus voor jou geworden.
“Na die eerste bij ben ik verder gegaan met andere kleine soorten, en er zijn er echt heel veel: libellen, vlinders, spinnen, noem maar op… Je ziet veel fotografen vogels fotograferen. Foto’s van ijsvogels, bijvoorbeeld, zie je veel passeren op sociale media. Insecten en andere kleine beestjes zie je veel minder. En dat intrigeert niet alleen aan mij, maar ook aan andere mensen. Foto’s van spinnen geven mensen ook een andere kijk op die diertjes. Ik heb al meegemaakt dat ik mensen over een spin vertel en hen tegelijkertijd de foto toon. En daardoor overwinnen sommigen hun schrik voor spinnen.”
Heb je een voorkeur voor bepaalde diertjes?
“Over het algemeen fotografeer ik zowat alles van mijn doelgroepen wat ik tegenkom. Ik ga wel graag naar Limburg op fototocht. Zo vind je bijvoorbeeld de lentevuurspin alleen in Lommel en in Genk, nergens anders in Vlaanderen. Maar ik fotografeer ook veel in de buurt, in onze straat of in onze tuin. Hier staan insectenhotels en heel veel bloemen. Ik heb een bucketlist met bepaalde diertjes of met bepaalde gedragingen, zoals twee vliegende herten die vechten.”
Wellicht vraagt elke soort opzoekwerk, niet alleen de locatie, maar ook de periode van het jaar en op bepaalde uren van een dag?
“Dat is zo. Vlinders vind je vooral van de ‘warme lente’ en in de zomermaanden, om er eentje te noemen. Het is makkelijker om ’s morgens ‘je ‘prooi’ op foto vast te leggen. Vlinders en libellen zitten dan onder de dauw. En de weersgesteldheid speelt ook een rol. Als fotograaf moet je wel opletten om de natuur zo weinig mogelijk te verstoren.”
Lees verder onder de foto.
Heb je een lievelingsdiertje dat je graag fotografeert?
“De springspin is een tof beestje. Ze heeft een zeer schattige uitstraling en is ook nieuwsgierig. Ze kan ook recht in je lens kijken. De springspin bestaat ook in meerdere kleuren en ze vervelt, net als een slang. Wat er ook leuk aan is, dat is het feit dat je steeds meer beestjes en soorten leert kennen. Telkens je een nieuw diertje ziet en je zoekt dat op, dan leer je aanverwanten en families kennen. Dat is en blijft boeiend.”
Het is wellicht een hobby die veel tijd in beslag neemt.
“inderdaad. Het is niet alleen de foto’s maken, maar ook de verplaatsingen, de nabewerkingen, het opzoeken van de soorten als je een nieuwe tegenkomt.”
En dan neem je ook nog deel aan wedstrijden.
“Ja, dat is een bewuste keuze. Ik ben sedert acht jaar bij de Natuurfotografen van het Pajottenland en sedert twee jaar bij Fotoclub Iris in Lede. Die club is echt wedstrijdgericht. Mijn eerste gouden medaille behaalde ik in Griekenland. Het was een foto met drie parende kevers. Ik won ook al prijzen met foto’s van mijn kinderen en met een portretreeks van de bewoners uit het rusthuis in Itterbeek waar ik werk.”
Lees verder onder de foto.
Nu breng je een boek uit onder de titel ‘Vertelsels van een macrofotograaf’. Vertel je ons hierover iets meer?
“Het boek bevat 80 foto’s en bij 50 ervan staat een verhaal. Het is een uniek concept want ik koos er voor om het verhaal achter die foto mee te geven. Het zijn vooral anekdotes en emotionele momenten, of interessante informatie over de diertjes. Een voorbeeldje? Waarom heeft een spin blauw bloed? Dat komt door het hoge kopergehalte in het bloed. De tekst is vlot leesbaar, zodat kinderen van 8 of 9 jaar de tekst ook begrijpen. Ik heb er ook bewust voor gekozen om de naam van de diertjes alleen in het Nederlands te vermelden. Ook de instellingen, die ik gebruikte op mijn toestel, staan er bij vermeld.”
Het is niet het eerste boek met foto’s van jou.
“In 2019 bracht ik samen met Regionaal Landschap Pajottenland en Zennevallei een fotoboek uit. De opbrengst daarvan ging naar twee goede doelen. Nadien werkte ik samen met Petra Vijncke aan een boek. Ik leverde veel foto’s aan en Petra schreef de teksten. Nadien was het de bedoeling om met Petra nog een boek uit te brengen en ik was met het sorteren van de foto’s begonnen. Het nieuwe project met Petra is niet op de rails geraakt en ik besloot dan om zelf door te gaan. Zo kwam mijn eigen boek tot stand.”
Heb je favoriete fotoplekjes in het Pajottenland en wat fotografeer je daar?
“In het Pajottenland vind je kevers, spinnen, vlinders, vliegen, bijen, wespen, hommels, noem maar op… Ik trek regelmatig naar het bos van het kasteel in Gaasbeek, naar Paddenbroek of naar Park Terrijst in Heikruis. Daar zitten zeldzame kevers. Maar zoals ik al zei: ook gewoon in mijn straat maak ik foto’s. Ik ga je nog een verhaaltje vertellen. Ik maakte foto’s aan een haag. Ik stond daar al een tijdje en plots stopte er een wagen van de politie. De bewoners dachten dat ik foto’s maakte van hun huis en waren ongerust. Ik toonde toen mijn foto’s aan de politie en iedereen was gerustgesteld. (lacht)”
Lees verder onder de foto.
‘Vertelsels van een macrofotograaf’ van Tiffany Heymans wordt op zaterdag 15 juli om 11 uur voorgesteld in de plaatselijke bibliotheek, in Landhuis De Viron, Joseph Depauwstraat 11 in Sint-Pieters-Leeuw, en is ter plaatse verkrijgbaar. Nadien is het te koop in de boekenwinkels van België en Nederland en via het internet. Het boek kost 24,95 euro.
