Onder ruime belangstelling werden de vier jongen van een koppel slechtvalken, die nestelen op de kerktoren van Ternat, geringd.
Lees verder onder ons videoverslag
“De 4 jonge slechtvalken zijn al aardig gegroeid. Ze groeien razendsnel. Dat wil zeggen dat ons Sjojef en Sjertrude royaal eten kunnen aansleuren om de schreeuwbekken te vullen. Meteen een alarmbel: ringen geblazen!”, zegt Herwig Stoelzaet van Natuurpunt Ternat.
Deze keer mocht iedereen van dichtbij meemaken hoe de jonge vogels worden geringd. Erkende vogelringer Geert Van de Vijver haalde de vier krijsende kuikens uit hun nestkast op de toren. Walter Roggeman maakte de toeschouwers wegwijs maakt in de wereld van de slechtvalken.
De jonge pullen ( een andere naam voor jonge vogels, zoals kuikens bij kippen) werden elk voorzien van 2 ringen: een wetenschappelijke ring die te vergelijken is met onze identiteitskaart en een kleurrijke ring die makkelijk met een verrekijker kan gelezen worden. Op die manier kan elke vogel geïdentificeerd worden hetzij als slachtoffer, hetzij als waarneming.
Waarom nu ringen?
Eerst en vooral moeten de pootjes dik genoeg zijn om een ring aan te schuiven die ook voor een volwassen vogel groot genoeg is. Vervolgens moet ringen gebeuren alvorens de pullen zo oud zijn dat ze al zeer mobiel worden en eventueel het nest zouden verlaten.
De jongen werden gemeten en gewogen en alle gegevens werden genoteerd en opgeslagen. Vervolgens kwamen de ringen aan de poot en werden de jongen weer in het nest gelegd. Het is een kleine verstoring, maar noodzakelijk om de dieren te kunnen opvolgen en bestuderen. De verstoring wordt tot een minimum beperkt.
En de ouders, Zjozjef en Zjertrude?
Die gingen tijdens de hele operatie heftig te keer. Wie dan in de buurt van de kerktoren was, hoorde hun geschreeuw. Al bij al is het erger en gevaarlijker voor de vogelringer dan voor de jongen. Eenmaal de jongen weer in het nest, keert de rust terug; inspecteren de ouders hun teruggeplaatste kroost en gaan ze verder met hun goede zorgen.
Wat te verwachten de komende weken?
De pullen krijgen uiteraard een verenpak, ze zullen meer en meer rondhuppelen in het nest om vervolgens steeds meer uit het beeld te verdwijnen richting torenrand. De eerste oefeningen in overwinnen van hoogtevrees (als dat al zou bestaan bij vogels van die orde), om vervolgens wat beperkte fladderpogingen te ondernemen om te slotte vol overgave van de torenrand te duiken, een weinig stabiele eerste vlucht te maken, die gemiddeld op een lager gelegen dak of het kerkplein uitkomt.
Vogels op het kerkplein maken voorbijgangers wat ongerust en willen ze ter hulp snel. NIET DOEN, dus! Ze hebben een behoorlijk scherpe snavel en vlijmscherpe klauwen en kunnen je ernstig verwonden. Je hoeft ook geen vogelopvangcentrum in te schakelen!
De reden van de landing op het plein is dat ze onervaren vliegers zijn en nog niet de juiste techniek onder de knie hebben. Ze zijn trouwens ook vet gevoederd door de ouders.
Om je gerust te stellen: de ouders komen hun jongen verder voederen en opvoeden en na enkele dagen kiezen ze terug het luchtruim om nog enkele weken ergens op de toren post te vatten.
De inwoners op het kerkplein kennen ondertussen al het ritueel en Geert schiet ter hulp indien nodig.
“We weten ondertussen dat een heel gevarieerd publiek dagelijks via onze webcam heel het gebeuren opvolgt, gaande van ouderlingen in zorgcentra, via klassen als didactisch en pedagogisch materiaal en in de huiskamer. Iemand vertelde mij dat het verslavend werkt hij en hij -als hij even tijd had- de app op zijn gsm opende om te zien hoe het was in het nest. Een andere liet het beeld aan als een rustgevend achtergrond”, aldus Herwig Stoelzaet.
Foto's: Ann Wauters