Amper 20 eurocent, meer vraagt Oleg Vandeweyer uit Liedekerke niet om binnen te mogen in zijn wielermuseum van drie vierkante meter groot. Wie de rondleiding in het kleine kamertje wil volgen met deskundig commentaar van Oleg is 30 eurocent extra kwijt. Een investering die de gemiddelde bezoeker zich zeker niet zal beklagen, Oleg kan je immers het best omschrijven als een wandelende koersencyclopedie die zelfs zijn vader, sportjournalist Erik Vandeweyer, nog vaak met verstomming slaat. "Mijn vader weet door zijn job enorm veel over de koers", zegt Oleg. "Toch kan ik hem af en toe al eens kloppen als we een quizje spelen. Onlangs belde hij mij zelfs op omdat hij en zijn vrienden niet meer wisten wie dit jaar Kuurne-Brussel-Kuurne won. Uiteraard was dat Christopher Sutton, daar moest ik niet eens over nadenken."
In het kleine museum van Oleg staan tweehonderd drinkbussen, hangen tientallen truitjes, helmen en petjes en prijkt een foto aan de muur van hem met de grote Tom Boonen. "Maar die foto met Boonen is lang niet de enige die ik heb hoor", zegt Oleg fier. "In totaal sta ik met zevenhonderd beroepsrenners op de foto. Bijna alle grote koereurs van de huidige generatie zitten er tussen waaronder mijn grote favorieten de Luxemburgse broertjes Andy en Fränck Schleck. De volgende stap is om op alle foto's een handtekening te krijgen, een mooie kans om mijn helden nog eens te ontmoeten."
Wie dacht dat Oleg later ook tussen zijn grote helden wil fietsen heeft het wel goed mis. "De bezemwagen, die wil ik besturen" zegt Oleg. "Het is de laatste wagen in de koers, en heeft een belangrijke taak. Ik ben blijkbaar altijd al aangetrokken geweest tot de groene vlag die op de wagen staat. Toen ik mijn eerste fototoestel had gekregen om naar de koers te gaan stond er immers bijna geen enkele renner op de foto. De groene vlag daarentegen had ik wel honderd keer gefotografeerd."
Foto 1 : Oleg in zijn kleine museum
Foto 2 : Oleg met Andy Schleck