SINT-KATHERINA-LOMBEEK - De benoeming van Jacques De Hertog (53) als Kolos, de voorzitter van de Katholieke oud-leiding, kortweg KOL, is om meer dan een reden bijzonder. Niet alleen was Jacques nooit leider bij de Lombeekse jongenschiro, hij is bovendien eerder een harde werker achter de schermen dan een denker. Ook heel wat andere verenigingen kunnen altijd op deze supervrijwilliger rekenen.
“De titel van kolos heeft niks met mijn lichaamsbouw te maken”, lacht Jacques De Hertog. “Dat is de naam die Kol al jaren geeft aan de voorzitter. Er zijn bestuursleden die een pak struiser zijn dan ik.” Dat Jacques überhaupt lid kon worden van de KOL heeft hij te danken aan zijn jarenlange inzet. De statuten moesten zelfs veranderen, want eigenlijk mogen enkel oud-leiders zich bij Kol aansluiten. “Omdat ik voor de chiro geregeld in de bres spring met het opzetten van tenten en koken op kamp en etentjes en ook geholpen heb met de bouw van de lokalen maakten ze voor mij een uitzondering”, legt Jacques uit. “En nu word ik zelfs twee jaar voorzitter. Nochtans ben ik niet de man van veel woorden, mijn speech duurde amper twee minuten. Vraag me ook niet om iets op de computer te doen. Als ze mij vragen de pc open te doen, neem ik een schroevendraaier. Maar we hebben denkers genoeg in het bestuur, mijn taak is nu om er voor te zorgen dat ze hun werk doen.”
Niet alleen de KOL en de chiro kunnen op Jacques helpende hand rekenen. Hij zat ook een tijdlang in het bestuur van de gezinsbond en de KWB en is nu nog bestuurslid bij damesvoetbalclub FC Diesel. Bij heel wat andere verenigingen vind je hem vaak in de keuken tijdens eetfeesten. “De liefde voor het koken kreeg ik mee van mijn moeder”, zegt hij. “Ik heb dan avondschool gevolgd en nu kook ik voor Musikalo, de parochie, de school en vzw De Poel. Het grootste avontuur is echter het koken van in mijn bestelwagen tijdens de fietstocht naar Frankrijk van de KOL. Die is dan helemaal omgebouwd tot rijdende keuken, vorige keer heb ik er zelfs kreeft klaargemaakt.”
Als zelfstandig schrijnwerker is Jacques het werken dan wel gewoon, het betekent tegelijk ook dat hij in zijn vrijwilligerswerk veel investeert. “Andere zelfstandigen verklaren me wel eens voor gek”, lacht hij. “Als ik met vrijwilligerwerk bezig ben, verdien ik niks. Maar ik doe het omdat ik het graag doe, als ik door mijn inzet al was het maar twee mensen kan overtuigen om hetzelfde te doen, dan is dat toch fantastisch.”
(foto Luc Gordts)