De laatste opslag voor de Koninklijke Kleine Handbalspelers in Kokejane

Zondag was het het afscheid van de Koninklijke Kleine Handbalspelers Kokejane. Een club met een rijke, maar vooral een hartelijke en vriendschappelijke geschiedenis.  Het doet geen deugd om afscheid te nemen van iets waar doorheen de vele jaren zoveel inzet en inspanningen zijn geleverd.  Maar omstandigheden maken dat dit de enige mogelijke keuze was.

Woordje geschiedenis

Burgemeester Kris Poelaert werd gevraagd de geschiedenis van de club in een notendop weer te geven. Marcel Peremans bezorgde hiervoor alle info.

“Hoewel de Belgische kaatsbond officieel in 1902 werd opgericht startten “De Kleine Handbalspelers” een club in 1953.  Het was voorzitter Nestor Demeulder die op 3 oktober 1953 de club boven de doopvont hield.  In de periode voordien waren het vooral straatploegen die hier de kaatssport beoefenden.”

“In 1954 werd de eerste competitiewedstrijd gespeeld in de Lagere 1 in de entente Braine-Soignies.  Het eerste kasverslag, na dat seizoen, sloot af met een boni van 1.899,70 bef.  Ik liet me wijsmaken door één van de huidige spelers het bedrag is dat ze nu op een heel seizoen ontvangen ;  Ik citeer hier Daniël Houdaert die blijkbaar als een echt conservator de archieven van de club verzamelde, bewaarde en koesterde.” 

“Hoewel het financieel niet eenvoudig was was het Nestor, aangevuld met een gans team, die jaar na jaar nevenactiviteiten organiseerde om rond te komen.  Activiteiten zoals vogelpik, pitjesbak, kaartspelen voor halfvastenmannen of saucissen. “

“Stilletjesaan verwierf Kokejane een naam in de kaatswereld want reeds in 1957 werd de club beloond met de trofee Nationale Prijs voor Sportverdienste.” 

“Doorgaand op hun elan stampten de Kleine Handbalspelers een eigen toneelgroep uit de grond.  26 jaar lang werden stukken als Slisse en Cesar, Robert en Betrand, De Spaanse Vlieg en zoveel meer met enorm succes, en uniek, eigenlijk ongelooflijk, uit een klein weggestopt gehucht, vlak op de taalgrens, opgevoerd.  Samen met toneel werd elk jaar een varken, en ik lees van ongeveer 200kg geslacht en verwerkt in pensen om er een echt feest rond te maken.  Tot in 1966 en later werd dan ook nog Kabaret gespeeld maar vanaf dan zonder varken omdat dat door wet verboden werd. “

“In een verlengde hiervan werden de Oberbayern-feesten uit de mouw geschud, eerst bij Van Sinay en nadien op het kaatsplein.  Grote namen zoals Paul Severs, Will Tura, Vader Abraham, Benny Neyman, Rob De Nijs en met als klap op de vuurpijl Marva, die hier haar afscheidsconcert gaf, passeerden de revu.  Tot wel maar dan 2000 bezoekers kwamen terecht in een totaal onbekend dorpje. “

“Dit alles eindigde in 1985 19 jaar later.  Het is sindsdien dat het onvermoeibare bestuur begon met 3 eetfestijnen per jaar met telkens ongeveer 1000 schotels als grootste bron van hun inkomsten, naast de brochures en de talrijke publiciteitsborden.”

“In 1970 gebeurde het onmogelijk gewaande.  Met name het gemeentebestuur van Herne kocht de bouwgrond waarop nu wordt gekaatst.  Het was bestuurslid Willy Godart die de grond mat. Hij tekende toen één van de mooiste kaatspleinen van het land.  Maar, andermaal weer uitzonderlijk, was het de bestuursploeg die zelf met eigen middelen er een kantine op bouwde.  Het leeuwendeel van deze constructie hier werd gerealiseerd door de familie Van Bellinghen, vader Gaston en zijn zonen Victor en Ghislain.  Etienne Tollembeek en Willy als planmakers en technische uitvoerders, Lucien Van Audenhove installeerde de centrale verwarming.  Jacques Allebosch was de elektricien en Charly Deville, staat geschreven, de man van alle werk die waarschijnlijk aanvulde wat de anderen niet konden.”

“En hiermee hebben we misschien het sportieve wat op de achtergrond gebracht.  Tot in 1968 bleven de Kleine Handbalspelers bij de entente Braine-Soignies waarin ze steeds een hoofdrol speelden maar het net niet haalden van de Walen.  Door een incident met de miniemen, die toen de leiders van het kampioenschap waren, werd in 1969 besloten om te spelen in het Gewest Geraardsbergen, Ninove, Ronse. “

“Alle titels gaan overlopen zou ons te ver brengen.  Maar de Kleine Handbalspelers kenden doorheen hun geschiedenis zoals elke club hoogtes en laagtes.  Met als hoogtepunten 1970 waar ze op hun nieuwe terreinen titelkampioen werden bij de bevordering, in 1975 in hogere 3 kampioen van Vlaanderen en 7 jaar nationale twee.  Van 1992 tot 97 speelden ze onafgebroken in Hogere 3.  In dat laatste jaar legde voorzitter Nestor zijn bestuursfunctie neer wegens ouderdom en werd hij opgevolgd door huidig voorzitter Jacques Allebosch. “

“Verder op en af, werden de Kleine Handbalspelers stilaan een grote ploeg.  In 2000 spelen ze kampioen van Vlaanderen, winnen de Beker van Vlaanderen en promoveren naar Hogere 2.  Met het aantrekken van sponsor Herman Clerebaut mikken ze nog een stap hoger en bewonderenswaardig promoveren ze in 2003 van tweede naar eerste alwaar ze drie jaar standhouden.  Het is in de laatste vijftien jaar dat ik hier meermaals de sfeer heb kunnen opsnuiven, titels heb zien vieren, intensieve maar echt uitzonderlijke toptrainingen voor hun spelers beleefd, internationaal bezoeken heb zien ontvangen en tournée générals door de lucht zag vliegen. “

“Ik ga me niet wagen in het vernoemen van de vele bestuursleden, sponsors, spelers en vooral ook de echtgenoten die met heel veel liefde voor sport en spel, en door wat ik eerder vernoemde, voor het welzijn en gemeenschapsleven van onze gehucht Kokejane zich zo intens hebben ingezet.  Misschien dat ik de mascotte Capsuleken kan vermelden. Maar wie hier betrokken is geweest kent alle namen maar al te goed en spijtig genoeg hebben meerdere van hen ons tot zeer recent verlaten.  Ook hen blijven we dankbaar!”

“Geachte iedereen,

de toekomst is morgen maar vandaag hoort een feestmoment te zijn, een moment van dank voor wat gegeven en gekregen is geweest. 

Wat deze, sta me toe, kleine club heeft gepresteerd is van een ongelooflijk, het is meer dan kaatsen, het is kaatsen van een andere orde, noemt het een wereldprestatie of noem jullie wereldkampioenen.  Bedankt en proficiat aan het bestuur en de spelers om van dit moment één te maken zoals we tot in de laatste uren van het spel hebben mogen ervaren.  Wat een sfeer, wat een bende vrienden, wat een team, wat een geschiedenis.  Uw geschiedenis blijve ons lang bewaard en verdient van ons allen dan ook een enorm groot applaus!” woord van de burgemeester.


Nieuws melden Adverteren op Persinfo?