BOETSJA, een gedicht voor Oekraïense vluchtelingen in hun moedertaal

Maurits van Liedekerke volgt, als zovelen van dag tot dag de gebeurtenissen in Oekraïne. “Dat een dergelijke barbaarsheid in onze beschaafde wereld nog mogelijk is, grenst aan het onwaarschijnlijke. En toch is het harde realiteit." Daarom richt ik me tot de slachtoffers van deze oorlog."

“Meteen na de gebeurtenissen in Boetsa, voorstad van Kiev, raakte mijn gemoed vol. Krant De Tijd (9 april '22) titelde: 'In Boetsja waart de dood door de straten'. Vreselijk! Op zo'n ogenblik grijpt een mens naar de pen. Na Boetsja kwam ook de vluchtelingenstroom op gang, met beelden zoals ze bij elke oorlogsgruwel te zien zijn.”

In menig dorp van onze regio vonden tientallen vluchtelingen een onderkomen. “Deze mensen (en hun gastfamilies) bied ik het gedicht BOETSJA aan. Vanzelfsprekend diende de tekst in het Oekraïens te worden vertaald, wat gebeurde via een gespecialiseerd vertaalbureau.
Voor de gelegenheid rust er geen copyright op de tekst, hij mag volop verspreid worden. Op voorwaarde dat er geen commerciële doeleinden mee gemoeid zijn.”

BOETSJA                                              

Opgedragen aan de inwoners van Boetsja, voorstad van Kiev

                                                                                

 Voorstad Boetsja, je naam staat gegrift

op de lijst van meest vermaledijde steden,

van Aleppo tot Guernica,

van My Lai tot Wounded Knee.

Want zie, de ingrediënten zijn wereldwijd eender,

kogels spreken eenzelfde taal: de doodsspraak.

 Elke eeuw draagt het kruis van zijn schande

en keer op keer is het de Kleine Mens die bloedt.

De waanzin die ook Bruegel zag

in de dulle ogen van…

— hoe heet ze ook alweer?

 Sinds de mensheid zichzelf als heerser ziet

en niet langer herder, hoeder van zijn broeder

worden peis en vree geofferd

op de vaalthoop die oorlog heet

door bij voorbaat verslagen legers.

Voorstad Boetsja, eerste statie van een kruisweg,

dertien staties volgen.

 Na-stad Boetsja, ooit bloeien hier weer klaprozen

tussen graven rij aan rij,

zullen kinderen zingen als pijn en puin

tot herinnering  genezen zijn.

 

Maurits van Liedekerke

2 april 2022

 

БУЧА

Присвячується шканцям                                                                       Бучі, передмістя Києва

 Місто Буча, твоє ім’я залишиться у списку найбільш проклятих міст, від Алеппо до Герніки, від Мілай до Вундед-Ні.

Адже компоненти у всьому світі однакові, кулі розмовляють однією мовою – мовою смерті.

 Кожне століття несе хрест свого сорому,

І знову стікає кров’ю Маленький Чоловік,

Божевілля, яке Брейгель також

Бачив у тьмяних очах, яке в нього ім’я?

 З тих пір, як людство бачить себе правителем, І не пастухом, сторожем свого брата,

Печаль і мир принесені в жертву на вівтарі, що зветься війною, Невдовзі розгромленими арміями.

Передмістя Буча, перша станція перехрестя, За якою ще тринадцять станцій.

 Містечко Буча, тут колись знову зацвітуть маки,Між могилами, ряд у ряд.

Діти почнуть співати, коли біль та сміття перетворяться на спогад.

 

 

Maurits van Liedekerke

2 квітня 2022

 

Nieuws melden Adverteren op Persinfo?