In 1996 legden de broers Bart en Tony Spapens de bouwstenen voor BATO. 25 jaar later groeide BATO uit tot een van de meest toonaangevende bouwbedrijven in het Pajottenland. Hun verhaal is te lezen in een boek. Het boek geeft een kijk op geschiedenis van het bedrijf en de de expertise die BATO in een kwart eeuw opbouwde. In een foto-collage worden enkele merkwaardige feiten getoond. Verder krijgt de lezer een beeld van een aantal realisaties waaronder volledige nieuwbouw maar ook projecten waar er vertrokken wordt van oudere historische gebouwen, aangevuld met hedendaagse woningen. Ook alle leden van het team kregen een plaatsje in het boek.
BATO evolueerde in die 25 jaar tot een algemene bouwonderneming met kleinschalige appartementsbouw, woningbouw en renovatie. De oprichters Bart en Tony gaven intussen het bedrijf door aan hun zonen Kevin en Tom en het familiebedrijf werd aangevuld met Dirk Evenepoel. De nieuwe BATO-generatie denkt gericht aan een innovatieve toekomst, met het grootste respect voor de traditionele waarden.
BATO staat ten dienste van de bouwheer en van de maatschappij. “We bieden drie formules aan: meergezinswoningen, project villa bouw of à-la-carte bouwen. Zo krijgt iedereen de kans om in het huis van zijn of haar dromen te gaan wonen.”
Alles onder één dak
Sinds enkele jaren biedt BATO een totaalpakket aan in de bouw en vastgoedsector. Het ontwerpteam gaat op zoek naar potentiële projecten. Ze bestuderen de haalbaarheid, doen voorstudies, overleggen met stedenbouw en de buurt, met als doel het behalen van een omgevingsvergunning.
Na het bekomen van de omgevingsvergunning gaat het bouwteam aan de slag met de ruwbouwwerken. Onderaannemers uit eigen streek zorgen voor een mooi en kwalitatief eindresultaat.
Het verkoopsteam brengt de woningen aande man en begeleidt klanten tijdens het bouwproces.
Bato is een familiaal bedrijf waar op een collegiale manier wordt gebouwd, samen met de klant, aan innoverende en kwalitatieve woonprojecten in eigen streek!
“We zijn er ons van bewust dat we een grote verantwoordelijkheid dragen, omdat we bouwen in onze eigen streek. Daarom willen we elk project perfect en foutloos afronden. Wij engageren ons voor onze omgeving. Niet alleen door te bouwen maar ook door deel uit te maken van de gemeenschap.”
“Zowel de oude als de nieuwe generatie van de BATO-familie is actief in het Schepdaalse verenigingsleven, als organisator én als sponsor. Wij zijn geen koude ondernemers, maar we infiltreren in de lokale maatschappij en proberen zo ons steentje bij te dragen.”
Zo liet BATO het historische café De Rare Vos heropleven. “Maar ook ons personeel en onze onderaannemers zijn stuk voor stuk mensen uit de regio. Onze verwevenheid met de streek stelt ons ook in staat om hand in hand met lokale overheden mooie projecten te realiseren. Zo bouwt BATO mee aan de identiteit van de Vlaamse rand rond Brussel.”
Wij zijn trots op onze regio, trots op onze familie en vooral trots op ons bedrijf.
“Bij BATO bouwen en verkopen we duurzame woningen van topkwaliteit. Voldoende ruimte, traditionele bouwkwaliteit en telkens tegemoet komend aan de steeds strengere energienormen. Duurzaamheid staat bij ons voorop.”
“Dat is niet onbelangrijk in een Vlaamse rand waar woningen steeds duurder en kleiner worden. Waar woningbouwers vandaag manieren zoeken om de prijs te drukken, blijft BATO inzetten op bouw met ruimte en kwaliteit.
De energienormen worden steeds strenger. De datum van je bouwvergunning bepaalt de energienorm waar je woning aan moet beantwoorden. Maar bij BATO zetten we meteen stappen vooruit. Wij bouwen future proof woningen die verder gaan dan wat de norm verwacht.”
Waar woningbouwers vandaag manieren zoeken om de prijs te drukken, blijft bato inzetten op bouw met ruimte en kwaliteit.
Dubbelinterview: Tony en Bart, de fundamenten van BATO
Ze zijn twee handen op één buik. Dat verklaart ongetwijfeld het succes van BATO. De broers Bart en Tony Spapens sprongen 25 jaar geleden in het diepe. Dankzij een gezonde dosis lef, ondernemingsgeest en de volle steun van hun vader, kan het duo intussen terugblikken op de zaak waar ze bijna hun hele professionele leven al hun aandacht aan besteed hebben.
Bart en Tony, zonder jullie zou BATO geen 25 jaar bestaan. Vertel eens iets over het ontstaan?
Bart: Tony werkte altijd al in de bouw, maar ik zat in de verkoop in de vleesindustrie. Die job deed ik eigenlijk niet graag.
Tony: Ik werkte bij aannemer De Vuyst. Uiteindelijk overtuigde ik Bart om bij ons te komen werken. Mijn baas dacht: “Als hij even goed is als Tony, zal het wel een goeie zijn.”
Bart: En zo geschiedde. Ik kwam in de bouw terecht dankzij mijn broer.
Tony: Maar dat was vooral dankzij jouw wil en doorzettingsvermogen he. En dankzij je tweetaligheid!
Bart: Op een bepaald moment besloot de baas ermee te stoppen. Hij vroeg ons en de andere werfleiders om de zaak over te nemen. We konden voor heel veel geld het bedrijf overnemen, samen met verschillende vennoten.
Tony: Onze pa wilde zelfs borg staan voor een lening. Maar dan dachten we: “Als we ons toch iets riskeren… Dan kunnen we beter zelf iets oprichten.” Ik durfde dat risico ook nemen, want ik had zelf al enkele keren een huis gebouwd.
En dus kozen jullie voor een eigen zaak?
Tony: Inderdaad. Let op, we hebben altijd graag bij De Vuyst gewerkt. Dat waren bazen uit de duizend. Om maar te zeggen: de dag dat ik mijn ontslag gaf, kreeg ik van de baas nog een enveloppe met 60.000 frank!
Bart: Maar De Vuyst was een aannemer in openbare werken. Een hele carrière lang asfalt leggen wordt uiteindelijk ook saai. Met BATO hadden we meer afwisseling dankzij de woningbouw.
Hoe kwam de naam BATO tot stand?
Tony: Dat is volledig Barts verdienste!
Bart: Ik volgde bedrijfsbeheer in avondschool. Ons bedrijf was eigenlijk mijn eindwerk. De naam BATO kwam vanzelf. Bart, Tony… en BATO klinkt ook typisch voor de bouwsector. Denk maar aan batiment en Batibouw. Die naam klonk als een klok.
Tony: Bij de overname door de huidige generatie werd er nog gesproken over een naamsverandering. Maar de conclusie was dat geen enkele naam sterker klinkt dan BATO. Eigenlijk zijn we daar erg fier op: vandaag is BATO een bekende naam, zeker in de streek.
Intussen lieten jullie BATO over aan Kevin, Tom en Dirk. Hoe bevalt het pensioen jullie?
Tony: Ik ben officieel wel met pensioen, maar ik blijf bezig. Samen met mijn dochter heb ik net een huis gekocht om te verbouwen. Binnen een jaar of 2 moet dat af zijn, we doen alles op ’t gemakske. Ik kan het me niet laten. Ik ben begonnen met mijn handen en ik zal ermee eindigen.
Bart: Mijn pensioen is nog veraf! Ik werk als zelfstandige in de hoogspanningswereld. Moest ik al dat papierwerk niet zo beu geweest zijn, dan was ik nu nog aan het werk bij BATO.
Dus jij bent niet aan het rentenieren?
Bart: Nee jong! Met de centjes van mijn aandelen heb ik nog een privéprojectje afgewerkt. Nadien wilde ik met mijn vrouw 2 jaar lang Europa rondtrekken met een mobilhome. Na zes weken liep ik zodanig nerveus rond dat we zijn teruggekeerd en ik weer ben beginnen werken. Die mobilhome heb ik verkocht, al heb ik daar intussen wel spijt van.
En je vrouw heeft de scheidingspapieren niet aangevraagd? Straf…
Bart: Zij begreep dat het voor mij zo niet leefbaar was. Mijn vrouw denkt altijd mee met mij. Net zoals Tony ook steeds op zijn vrouw kan rekenen.
Tony: Dat is sowieso belangrijk, zeker wanneer je een bedrijf leidt. Huizen kopen en verkopen deed je destijds ’s avonds en in het weekend. Onze vrouwen namen 90 procent van het huishouden op zich.
Bart: En wij kwamen ’s avonds kapot thuis en ploften neer in de zetel!
“Doe nooit zaken met familie”, hoor ik wel eens. Een zaak beginnen met je broer, is dat niet gevaarlijk?
Tony: Spanningen of meningsverschillen zijn er wel eens geweest, maar we hebben nooit ruzie gemaakt. Wij zijn twee handen op één buik. Nu nog steeds.
Bart: Ik kan me zelfs niet meer herinneren waarover we de laatste keer spanningen gehad hebben. Wij kwamen altijd goed overeen. Waarschijnlijk omdat we in een enorm vredevol gezin zijn opgegroeid. Onze ouders waren een schoon koppel, die zagen elkaar ongelooflijk graag.
Was die ouderliefde ook de basis van het succes van BATO?
Bart: Ongetwijfeld. Van onze ouders kregen wij het ondernemerschap mee. Ook onze broers en onze zussen zijn erg ondernemend en succesvol in wat ze doen. We hebben allemaal telkens de volle steun van onze ouders gehad.
Tony: BATO is er gekomen omdat onze pa borg wilde staan voor de lening. En hij nam zulke risico’s voor al zijn kinderen. Dat zegt genoeg over zijn liefde en onvoorwaardelijke steun.
Zijn jullie twee dezelfden? Of zijn jullie net heel verschillend?
Tony: Bart is wat realistischer dan ik. Ik ben in vele zaken heel naïef.
Bart: En terwijl Tony zich vooral met boekhouding, plannen en papieren kan bezighouden, word ik daar helemaal nerveus van. Ik wil alleen met mijn handen werken.
Tony: Da’s ook waarom Bart destijds even uit de zaak is gestapt. Hij was al dat papierwerk beu.
Bart: Ik lag te vaak wakker van de zaak en dat was uiteindelijk niet meer gezond. Dus ik ben even op mijn eentje gaan werken, maar uiteindelijk kwam ik toch terug naar BATO. ’t Bloed kruipt waar het niet gaan kan, zeker?
Hoe zien jullie de toekomst van BATO?
Tony: Ik bekijk alles nogal somber, maar dat ligt waarschijnlijk aan de leeftijd (lacht). Nee, serieus: volgens mij staat de hele bouwsector voor grote uitdagingen. Veel meer dan vroeger stuiten bouwprojecten al eens op weerstand van omwonenden. Verder worden goede gronden ook schaars en de laatste jaren zijn de bouwregels veel strenger geworden. Die evolutie baart me soms zorgen en ik ben benieuwd naar de toekomst.
Bart: Ik maak me daar minder zorgen om. Akkoord, de sector krijgt het iets moeilijker. Maar BATO bestaat al even en heeft een grote expertise opgebouwd om op terug te vallen. In moeilijke tijden zullen vooral starters en zelfstandigen zonder opvolging het moeilijk krijgen. Op dat moment zal BATO ongetwijfeld zijn plan trekken.
Dan toch een meningsverschil tussen de twee broers!
Tony: Ach, misschien heeft Bart wel gelijk. Uiteindelijk heb ik wel veel vertrouwen in de nieuwe generatie. Kevin en Tom zijn met BATO opgegroeid. Met de komst van Dirk is het team helemaal compleet. Samen maken zij de juiste keuzes voor de toekomst. Dirk, Kevin en Tom kijken altijd ver vooruit en ze investeren verstandig. Die jongens hebben zakenverstand.
Bart: Uiteindelijk is het belangrijkste is dat de goede band tussen Tom, Kevin en Dirk bewaard blijft. Van de rest moeten we niet wakker liggen.
Dat is een mooie afsluiter. Nog één vraag: hebben jullie ergens spijt van?
Tony: Absoluut niet. Indien ik zou moeten herbeginnen, ik deed het op dezelfde manier.
Bart: Ik ook!