Beeldverhaal ‘Dikke van Pamel’ is nu overal te koop

 

Onder grote belangstelling werd in ’t Koetshuis het beeldverhaal over de Dikke van Pamel voorgesteld. Voortaan in het boek te koop in de Standaard Boekhandel en onder meer in Roosdaalse winkels. De Dikke van Pamel wordt zondag ook voorgesteld op de stripbeurs in Gooik. En de verkoop loopt als een treintje. Een geschenk voor de feestdagen?

Jelke Van Laer praatte de avond aan elkaar. Ze herinnerde er aan dat in 1985, 100 jaar na het overlijden van Victor De Klerck, er in Roosdaal grote feesten werden opgezet. Zo werd de beroemde Pamelaar herdacht met een historische stoet en een theaterstuk en bracht Gerard Van Herreweghen een historische studie uit. Jozef Minner bouwde een reus die plechtig in het geboorteregister werd ingeschreven.

Aan het werk

Francis Badts, die in 1985 actief was in het feestcomité, lag in 2001 aan de basis van het magistrale beeld aan de Dender, gemaakt door Patrick Van Craenebroeck. Nu realiseerde hij een artistiek beeldverhaal. Badts zette auteur Walter Evenepoel en tekenares Julsdottir aan het werk om de Dikke te vereeuwigen in een beeldverhaal.

Professor Doctor Emeritus Stefaan Top gaf bij het maken van het boek goede raad aan de tekenares. “De dikke werd geboren in 1948 geboren en woog toen 7 kilogram, toen hij stierf woog hij meer dan 300 kilogram. In zijn genre is de Dikke eigenlijk een unicum”, zegde Professor Top die daarop per Vlaamse provincie legendarische figuren aanhaalde, die allen zoals de Dikke, gelinkt zijn aan een dorp

Inleven in een Pajots dorpje

Hoe kon tekenares Julsdottir (Kathleen Gouwy), afkomstig uit West-Vlaanderen maar al een hele tijd in Aalst wonend, zich verplaatsen in een klein Pajots dorp in het midden van de negentiende eeuw? “Toen ik van Walter het scenario kreeg gaven ze me ook een boekje over de Dikke mee. Walter reed met me rond in Pamel en hij nam onderweg foto’s die bruikbaar waren voor het verhaal. De dorpssfeer deed me aan mijn jeugdtijd in Mesen, bij Ieper, terugdenken. Het was niet zo moeilijk om me in te leven in de Dikke. Als kind werden we ook al eens gepest, dat was met de Dikke ook zo. De mensen zagen hem niet meer als een mens maar als een object. Hij werd door meerdere vrienden verraden die op zijn kap geld wilden verdienen.”

“Het scenario was ingedeeld in hoofdstukken. Ik bekeek dan wat ik er mee kon doen zoals het tonen van vreugde en verdriet. De kleuren hield ik somber zoals de kledij die niet veel kleur had om zo lang mogelijk mee te gaan”, aldus Julsdottir.

Paparazzi

Pamelaar Pieter Timmermans, voorzitter van het VBO kon, wegens een uitnodiging van het paleis, niet aanwezig zijn om de feestrede uit te spreken. Hij getuigde in een videoboodschap dat hij net als Victor De Klerck op 14 juni is geboren maar dan wel 116 jaar later. “Hij trok veel aandacht want in tijden zonder internet werd hij toch een bekende burger. Hij vroeg niet om die belangstelling. Het was voor mij een eerste geval van schending va de privacy, was slachtoffer van paparazzi en figuren  die op zijn geld belust waren. Hij was anders maar daarom niet minderwaardig.”

Voor de vereniging Erfgoed Rausa was het evident om deze boekvoorstelling te organiseren. “Met alles was er is gedaan rond het beeldverhaal kon het niet anders dat Rausa op de kar sprong om het bekend te maken”, zegt Kristien Hemeryckx van Rausa.

Dat deze publicatie zo goed onthaald wordt door kenners is beslist mede de verdienste van Drukkerij Die Keure die druktechnisch een pareltje maakte van het boek. Productiemanager Jan Van Zwam:  “Uniek aan dit boek is dat we louter konden vertrekken van de tekeningen van Kathleen. We zijn rond de tafel gaan zitten om de Lay-out te bedenken en papiersoort en kaft te kiezen. Het eindresultaat mag zeker gezien worden.”

Nog niet uitgepraat

Tussen de opeenvolgende getuigenissen bracht de Pamelse volksgroep een aantal nummers over Pamel, het Pajottenland en natuurlijk over de Dikke. Muzikant en zanger Walter Evenepoel was al van kindsbeen af onder de indruk van zijn dorpsgenoot. Hij werkte in 1985 mee aan het boek van Gerard Van Herreweghen, maakte een wagenspel over de Dikke, een stangpoppenspel, een vertelling voor kinderen, het libretto voor een muzikaal sprookje en nu het scenario voor het beeldverhaal. Hij geraakt maar niet uitgepraat over de Dikke van Pamel.

“Het begon bij mij toen ik 10 jaar was, wat mollig en een hoog stemmetje. Ik werd wel eens door de hele klas achterna gezeten. Mijn moeder gaf me dan een boekje over de Dikken. Zo werd die figuur door heel mijn leven een dikke kameraad. 100 jaar na zijn overlijden bouwden we een mooi feest met een wagenspel maar ondertussen zijn we over hem veel meer te weten gekomen. Francis moest me geen 2 keer vragen om het scenario te schrijven”, besluit Walter Evenepoel.

 


Nieuws melden Adverteren op Persinfo?