De Tollembekenaars krijgen ook weleens de spotnaam ‘Hanezoekers’ toegekend, doordat de haan van de kerk in vroegere tijden eens van de kerktoren was verdwenen en heel de bevolking deze ging zoeken. In de omliggende gemeenten had men veel plezier met de Tollembekenaars, die van toen af ‘De Hanezoekers’ werden genoemd.
Dit en vele andere weetjes werden verteld door Herman Cornelis en Jan Quinart, leden van de organisatie ‘Streekgidsen Palottenland & Zennevallei die iedere 3de zondag van de maand behalve een open wandeling organiseren telkens op een andere plaats in de regio. Vorige zondag was Tollembeek aan de beurt onder de benaming ‘Bij de Hanezoekers’.
Het verhaal van de Hanezoekers
Lange jaren geleden toen de oude kerk van Tollenbeek nog bestond, werd den haan van het torenkruis gehaald, omdat hij sedert eenigen tijd vastgeroest was. Men had hem in een schuur op den dorsvloer gezet om hem 's anderendaags terug op den toren te dragen. Tot eenieders verwondering was de haan 's nachts verdwenen. Was hij dan gaan vliegen? Overal werden opzoekingen gedaan. Heel Tollenbeek werd binnenste buiten gekeerd, doch het zoeken bleek vruchteloos. Lange tijd bleef de kerktoren zonder haan. In de omliggende gemeenten had men veel jolijt met de tollenbekenaars, die van toen af "De Hanezoekers" werden genoemd. Op zekeren dag kreeg de pastoor een anonieme brief, waarin gemeld werd dat, indien vóór den eersten zondag na Sint-Marten in de gemeente de tien schoonste hanen werden gepluimd, de kerkhaan terug zou komen. De pastoor gaf kennis van het schrijven aan de parochianen. Onmiddellijk gelastten zich enige vrijwilligers deze voorwaarde ten uitvoer te brengen. Zij liepen samen met de pastoor en de champetter de grote neerhoven af en met enige tegenzin van de boeren werden de tien schoonste hanen enige dagen vóór de gestelden datum gekopt. Toen de koster op den eerste zondag na Sint-Marten, de grote kerkdeur opentrok, stond de vermiste haan op de kerktrappen. Als een lopend vuur werd het goede nieuws verspreid over de gemeente. In den namiddag voerde men den weergevonden torenhaan op een kruiwagen, met palmtakken en Spaansch groen versierd, triomfantelijk de dorpsplaats rond. Van groote blijdschap hielden de Tollenbekenaars heel de dag feest. Er werd gedronken, gezongen en gedanst en 's avonds was er een groote eeting met vol-au-vent.
