WAMBEEK - In het centrum van Wambeek zakte Annie De Bast gisterenavond zo diep in smurrie die veroorzaakt werd door Aquafinwerken dat ze door twee mannen bevrijd moest worden uit haar benarde positie. Voor schepen van openbare werken Jozef Borremans is de maat vol. "Als de toestand hier niet snel gunstig evolueert, leggen we de werken stil", zegt hij.
De Aquafinwerken in deelgemeente Wambeek zijn intussen al twee maanden aan de gang. "Het zijn moeilijke werken met heel vervuilende technieken", zegt schepen van openbare werken Jozef Borremans. "Een 15 meter hoge mast brengt twee draaiende schroeven tot 9 meter onder de grond. Intussen wordt er cement en water in de grond geïnjecteerd. Bedoeling is om onder de grond twee waterdichte wanden te creëren waar dan later de riolering wordt tussen gelegd. Wanneer het water en cement worden ingebracht, komt er ook een vuile smurrie naar boven. Die overtollige brei wordt dan afgevoerd."
Het is door dergelijke smurrie dat het gisterenavond grondig mis ging. "Ondanks er op de wekelijkse vergaderingen steeds wordt aangedrongen op meer veiligheid op de werf is gisteren bijna een drama gebeurd", zegt Borremans. "Een inwoonster uit Wambeek die haar kleinkinderen naar huis bracht, raakte vast in de smurrie tot aan haar knieën. Ze kon niet meer voor of achteruit."
Die inwoonster is Annie De Bast. Daags na de feiten is ze nog steeds aangeslagen. "Ik was op weg met mijn drie kleinkinderen naar het huis van mijn dochter", zegt ze. "Omdat de straat er te slecht bij lag om met de auto tot aan het huis te rijden, besloot ik met de kindjes een stukje te voet te gaan. Mijn kleinzoon liep voor mij en achter mij liepen mijn twee kleindochters. Toen mijn kleinzoon plots zei dat zijn voet vast zat in de grond, probeerde ik hem er uit te halen. Door kracht te zetten voelde ik mijn eigen voeten dieper de grond inzakken, zo diep dat ik helemaal vast zat en om hulp moest roepen. Ondertussen moest ik ook zien dat de kleinkinderen ook niet vast kwamen te zitten."
De hulpkreten van Annie werden gelukkig gehoord door haar schoonzoon en een werkman. De twee mannen haalde haar uit de put en droegen de kleinkinderen naar binnen. Annie zelf was helemaal besmeurd en kloeg over pijn aan haar hand en rug. "Ik ben de laatste om te klagen, maar de situatie is hier al een tijdje zo slecht dat de maat nu vol was, zegt ze. "Ik nam contact op met schepen Borremans en vertelde hem wat er gebeurd was.
Schepen Borremans greep onmiddellijk in en arbeiders begonnen gisteren met de verharding van de weg waar Annie gisteren inzakte. Dat dit kon gebeuren is volgens hem niet te begrijpen. "Van in het begin werden er opmerkingen gemaakt over de veiligheid en properheid op de werf", zegt hij."Het gaat hier inderdaad om werken en technieken die zeer hinderend zijn voor de omwoners, maar dat neemt niet weg dat er alles aan gedaan moet worden om de overlast voor hen te beperken en dat is wat tot nu toe hier in het honderd liep. De mensen die hier wonen hebben tot nu toe bijzonder veel begrip gehad voor de werken en zijn de laatsten die zouden klagen. Jammer genoeg is het meestal zo dat enkel de mensen die het luidst roepen het eerste gelijk krijgen. Daarom vinden we het als gemeent tijd om extra hard op tafel te slaan. Voor ons is de veiligheid van onze burgers het allerbelangrijkste. We hebben de aannemer en ook Aquafin laten weten dat het dringend beter moet, zoniet gaan we verdere stappen zetten wat zelfs kan leiden tot het stilleggen van de werken."