DILBEEK/USA - Op 2 augustus 2011 om 4.30 uur vertrok de 33-koppige Dilbeekse delegatie met de bus van het gemeentehuis van Dilbeek naar Schiphol, de luchthaven van Amsterdam, waar ze om 7.30 uur aankwamen. Een verslag van Jef Valkeniers.
Alles verliep vlot tot hij de paspoortcontrole toen reisleider Dr. Jef Valkeniers werd weggeleid door de Marechaussee omdat de computer had aangeduid dat er nog een boete van € 23,63 te betalen viel uit 2008 toen de Zuid-Afrikaanse stagiairs, die in Dilbeek verbleven, met zijn auto in Amsterdam verkeerd hadden geparkeerd. Na de betaling hiervan was de groep weer compleet. Om 11 uur vertrok de Delta Airbus om na een vlucht van 9 uur om 14 uur in Atlanta te landen (toen was het hier reeds 20 uur). Het nam echter 2.30 uur in beslag om uit de luchthaven van Atlanta te geraken na een, volgens ons, overdreven aantal controles.De stadssecretaris van Dalton Tyson Ross had ons gans de tijd opgewacht met een comfortabele bus met gelukkig een goede airco want buiten was het 38°. In Dalton werden we opgewacht door onze gastgezinnen in de prachtige woning van Carl Bouckaert, die zelf had gezorgd voor een lekker avondmaal. Iedere deelnemer kreeg ook een mooi tweetalig programmaboekje dat mede werd opgesteld door een Vlaams verplegersgezin dat ginder reeds 10 jaar verblijft nadat zij er een au pair was.
Na de 4 dagen bleek dat Dawn Sanders, de voorzitster van het jumelagecomité en de ex-echtgenote van de vroegere stadssecretaris Budge Sanders, een schitterend werk deed want iedereen bleek uiterst tevreden te zijn met zijn gastgezin.
De volgende ochtend werden we officieel verwelkomd door het gemeentebestuur met toespraken van burgemeester David Pennington en ere-burgemeester Dr. Jef Valkeniers. Ook werden wederzijds geschenken uitgewisseld en werd een mooie groepsfoto genomen op de trappen van het statige gemeentehuis. Het bezoek aan “Dalton Utilities” was niet alleen zeer interessant maar ook zeer leerzaam. Dit gemeentelijk bedrijf, geleid door Don Cope, een 65 jaar oud militair, was voor de groep een echte openbaring want dit bedrijf, dat voor 100 % eigendom is van de gemeente, zorgt voor gas, elektriciteit, water, waterzuivering met verwerking van het slib, kabel-TV en het netwerk voor internet en dit alles met slechts 200 werknemers. Ook heeft het een proefproject lopen voor de omzetting van algen in Biodiesel. Het bedrijft spreidt zich uit over 4.000 ha. Na een bonte uiteenzetting en een geleid bezoek werd ons in hun bedrijf een middagmaal aangeboden. ‘s Middags brachten we een bezoek aan 2 Vlaamse firma’s, die zich gespecialiseerd hebben in een harde vloerbekleding die bezig is met een opmars in tegenstelling met de tapijtenindustrie die het moeilijk heeft. De heer Johan Boschman gaf ons een rondleiding bij IVC, een fabriek van de BALTA groep dat pas in mei jongstleden werd geopend en zich specialiseert in kleurrijke vinylvloeren. Piet Dhossche, een schoonbroer van Carl Bouckaert, van U.S. Floors toonde ons zijn mooie harde vloeren op basis van bamboe en kurk,voor de meesten onder ons wel een meevallende nieuwigheid . Evenals Don Copa zegden zij toe om in de toekomst stagiairs te zullen opnemen van de 2 Vlaamse Brusselse hogescholen met wie het Dalton State College in januari laatstleden een samenwerkingsovereenkomst afsloot op initiatief van Dr. Jef Valkeniers.Om 16 uur waren de gastgezinnen daar om hun bezoekers op te halen en een kans te geven een duik te nemen in hun zwembad wat bij deze hitte zeer welgekomen was. ’s Avonds was er dan een eetmaal in de “Freight Depot” opgeluisterd door zachte muziek.
Op donderdag (3de dag) brachten we een bezoek aan het mega landgoed van Carl Bouckaert (van de Beaulieu groep die in Dalton en omgeving zo’n 25 tapijtenfabrieken hebben met ± 6.000 werknemers) met 3.400 ha, 10 meren, 4 woonhuizen, 200 paardenstallen en een groot ontvangstcentrum in aanbouw. Vooraf gaf een meer dan gastvrije Carl ons een mooie demonstratie in paardendressuur met daarop een gezellige en lekkere picknick gevolgd door een rondleiding in zijn prachtig onderhouden domein.
Na de middag brachten we een bezoek aan de nieuwe shopping wijk van Atlanta (4,5 miljoen inwoners), waar we jammer genoeg geen ipad 2 Wi-Fi konden kopen maar wel de weg vonden naar onze eigenste Stella, Duvel en Leffe. ’s Avonds was er weer een overvloedig diner in het Dalton Depot waar nadien niet alleen gedanst maar ook gezongen werd met een sympathieke schepen Gary Crews als uitblinker.
Op vrijdag brachten we een bezoek aan Dalton State College waar de hierboven vermelde samenwerking nog eens extra werd belicht met een PowerPoint presentatie door rector professor Schwenn, professor Stone, professor Mayo en Dr. Valkeniers. Een rondleiding met de bus gaf ons een idee van de grote omvang van dit college dat in de toekomst ook aan jonge Dilbekenaren grote kansen zal bieden. Nu de Vlaamse regering zo juist het Engels op gelijke voet heeft gesteld met het Frans zien we hier zelfs een kans voor onze Dilbeekse onderwijzers om ginder een bijscholing te gaan volgen ter gelegenheid van de zomercursussen. Na ook nog een interessant bezoek te hebben gebracht aan het Hamilton Ziekenhuis en het Bradley Wellness Center werd nog vlug een bezoek ingelast aan het Polyvalent Dalton Convention and Visitors Center dat tot 5.000 bezoekers aankan.
De lunch werd ons aangeboden door de baas van het Royal Oak Restaurant. Dit gaf ons ook de gelegenheid om wat te shoppen in Dalton zelf en de 10 Dollar cheque te spenderen ons aangeboden door de handelskamer. ’s Avonds volgde dan een lekker afscheidsdiner in “The Farm” het clubhuis met restaurant van de mooiste golfclub van Dalton, gelegen in een enig mooi kader met stuk voor stuk super luxueuze villa’s omgeven door weilanden van 1 à 2 ha onderhouden op een professionele manier. Ook hier werd weer gedanst en plezier gemaakt door onze delegatie, alle gastfamilies en een voltallig gemeentebestuur onder leiding van de burgemeester die zorgde voor een afscheidsspeech.
Lou Lavigne, een 92-jarige Canadees die als inwoner van Dalton ook reeds Dilbeek bezocht en ook nu weer deelnam aan quasi alle activiteiten werd speciaal in de bloemetjes gezet. Het was dan ook niet te verwonderen dat de volgende ochtend, na zulke 4 schitterende dagen voor beide partijen, bij het afscheidsontbijt wel wat traantjes te noteren vielen. Het zal voor Dilbeek geen gemakkelijke taak worden om over 2 à 3 jaar het wederbezoek van de Dalton delegatie even succesvol te laten verlopen.