De Vlaams-Brabantse arbeidsmarkt is krap en zal dat nog een tijdje blijven. Zowel het dalend aantal werkzoekenden als het oplopend aantal vacatures, voornamelijk door een grote vervangingsvraag van babyboomers, zijn hierin bepalend. UNIZO Vlaams-Brabant & Brussel roept naast een beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd op om flexi-jobs uit te breiden naar alle sectoren die dit wensen en de niet-actieve beroepsbevolking verder te activeren.
Voltijds werkenden
Op dit moment zijn er per vacature slechts 1,83 werkzoekenden in Vlaanderen. Ter vergelijking, in 2017 was dit nog 5,3. Te weinig voor een goed functionerende arbeidsmarkt die vraag en aanbod matcht. Opvallend is dat in Vlaanderen het aandeel ‘werkenden met volledige tewerkstelling’ het laagste is in Vlaams-Brabant. Het aandeel studenten spant -logischerwijs- de kroon. Maar ook het aantal huisvrouwen en -mannen is in Vlaams-Brabant hoger dan elders in Vlaanderen.
"Om die laatste groep te activeren, lijkt maatwerk aangewezen. De redenen waarom mensen huisvrouw of -man zijn, zijn erg divers. De hoge kost van kinderopvang alsook de toegenomen schaarste aan plaatsen spelen alvast een rol. Maar ook taalproblemen, culturele achtergrond, persoonlijk welzijn of een combinatie van deze factoren mogen niet genegeerd worden", aldus UNIZO.
Loon naar werk
"Gezien de krapte op de arbeidsmarkt, is elke activering meegenomen. Er mag niet uitsluitend in voltijdse jobs gedacht worden", stelt Elke Tielemans, directeur UNIZO Vlaams-Brabant & Brussel.
Voor bepaalde groepen inactieven kan een deeltijdse tewerkstelling de drempel verlagen om tot de arbeidsmarkt toe te treden. Ook voor werkgevers kan dit voordelen opleveren. Zo kunnen twee personen binnen een halftijds werkregime eenzelfde of beter resultaat opleveren dankzij complementaire talenten.
Alleen is de totale loonkost – denk alleen al in administratieve kosten - voor een werkgever hoger bij twee halftijdse medewerkers. Erg motiverend is dit niet, terwijl het net een hefboom is voor meer tewerkstelling met alle positieve effecten van dien. Opnieuw een signaal dat er dringend iets aan de hoge loonkosten moet gedaan worden”, aldus Elke Tielemans.
Vraag naar meer flexijobs
De uitbreiding van flexi-jobs naar alle sectoren die dat wensen biedt verder mogelijkheden om het arbeidspotentieel te vergroten. Zo zijn heel wat werknemers vragende partij om naast hun vaste job onder het statuut te werken. Eind 2022 stond het aantal flexi-jobs alvast op een recordhoogte. Het systeem biedt, zowel voor werkgevers als werknemers, een antwoord op de stijgende vraag naar flexibiliteit. UNIZO Vlaams-Brabant & Brussel vraagt dan ook om flexi-jobs toe te laten in alle sectoren die dit wensen.
“Momenteel zijn flexi-jobs beperkt tot ondermeer de horeca, detailhandel, zorg- en cultuursector. Maar ook andere sectoren hebben baat bij dit systeem en zouden piekmomenten kunnen opvangen met flexi-jobbers. Denk bijvoorbeeld aan de transport- en logistieke sector, de toeristische sector, de verhuissector en de begrafenisondernemers. Er is geen enkel argument te verzinnen waarom het niet in alle sectoren zou kunnen", stelt Elke Tielemans, directeur UNIZO Vlaams-Brabant & Brussel.
Gepensioneerden en werknemers met minstens een 4/5de tewerkstelling bij een andere werkgever kunnen bijverdienen via een flexi-job. De werkgever betaalt 25% werkgeversbijdrage aan de RSZ. De werknemer betaalt noch werknemersbijdragen noch belastingen en bouwt wel sociale rechten op. Het systeem is een win-win voor beide partijen.
“Argumenteren dat flexi-jobs reguliere arbeidsplaatsen vernietigen of nadelig zijn voor werknemers houdt geen steek”, zegt Elke Tielemans. “Momenteel verliezen bepaalde sectoren net werkkrachten omdat ze het flexibele statuut niet kunnen aanbieden. Bovendien genieten vaste werknemers mee van de flexi-jobbers, want ze worden vaak ingeschakeld op piekmomenten om de werkdruk te verlagen of hen te vervangen bij vakantie.”