Willem Vermandere wordt 80 en viert dat met een nieuwe CD ‘Confessies’. Op die CD prijkt een foto van de hand van kunstfotograaf Thierry Van Vreckem uit Bever. Thierry volgde de West-Vlaamse zanger en beeldhouwer hele dagen en er groeide een vertrouwensrelatie tussen fotograaf en kunstenaar.
“Ik ben bijzonder fier dat ik als fotograaf uit het Pajottenland de foto voor Willems nieuwste CD mocht maken. Hij wordt wel 80 maar is springlevend en daarom is het wellicht zijn belangrijkste CD. De foto is gemaakt in zijn keuken, waar we regelmatig koffie drinken, want Willem wilde een beeld zoals hij is. Het was snel beslist dat het deze foto zou zijn. Als je naar zijn handen kijkt, zie je één en al Belgische kunst en kleinkunst, mooi gevormd door het kappen. Het zijn handen van een kunstenaar ‘pur sang’”.
Slapen
“Het is voor mij als kunstenaar zo mooi om door Willem Vermandere aanvaard te worden als mens. Er groeide een fijne vriendschapsband tussen ons. Hij is voor mij als een vader en opa kunstenaar. Telkens geeft hij mij een boost. Zonder hem zou ik niet staan waar ik nu sta. Willem geeft me regelmatig leerrijke tips en dat kan zo belangrijk zijn als ik het even niet zie zitten. Dikwijls vraag ik hem raad. Zo zegde hij eens: ‘Als je in je bed kruipt moet je kunnen slapen. Tijdens de dag moet je je best doen en dan mag je slapen.’ En: ‘Je werken moeten uit je atelier verdwijnen, anders blijf je geconfronteerd worden met jezelf.’”
Hart
De fotograaf uit het kleine Bever werkt voor befaamde bedrijven maar alleen bij Willem in Steenkerke komt hij thuis. “Telkens als ik bij Willem op bezoek ben voor fotowerk, neemt hij me mee in zijn camionette over de grens naar restaurant ‘Au Damier’. Daar kan je nog voor 13,90 € een volledig menu krijgen. We beginnen altijd met een Picon au vin Blanc. Al onderweg hoor je zijn verhalen, dat is ongelooflijk. Johan Verminnen noemde hem ooit de mooiste verteller. Dat klopt, want telkens pakt hij je bij je hart. Het is een droom om hem als vriend te hebben.”
Camionette
Op weg naar ‘Au Damier’ zet Willem zijn CD-speler op. “Hij liet me zijn nieuwste liedjes beluisteren. Ze zijn zo herkenbaar, dat is hij, helemaal. Hij speelde ze ook al voor mij op zijn gitaar en klarinet, bij hem thuis. Dat waren momenten die ik niet meer vergeet. Op die unieke ogenblikken kom ik tot rust. Ik sta ook vol bewondering te kijken als hij aan zijn kunstwerken bezig is. Die man doet het altijd weer. En hij slaagt er toch ook altijd weer in om zalen te laten vollopen.”
