Voor heel wat middelbare scholieren ziet het tweede semester er anders uit dan ze ooit hebben meegemaakt. Laatstejaars zien hun activiteiten geannuleerd worden. Anderen moeten zich dan weer storten in zelfstudie. Drie streekgenoten in de laatste jaren van hun middelbare school getuigen bij Persinfo. Hoe beleven zij de quarantaine?
Yana Bourleau, 17 jaar, 5e middelbaar richting Handel aan het Koninklijk Atheneum Halle
“Ik zit samen met mijn ouders in quarantaine en probeer mijn verplaatsingen buitenshuis te beperken tot wandelen en fietsen, samen met mijn mama. Zo proberen we fit te blijven en probeer ik ook wat te genieten van het mooie weer. Ik help ook wat mee in het huishouden, mijn ouders werken namelijk allebei van thuis uit momenteel.
Voor de paasvakantie kreeg ik les via Smartschool live, wat ook een deel van mijn dag in beslag nam. Wat niet altijd makkelijk was omdat de verbinding soms wat traag was. We kregen via het platform ook groepstaken en opdrachten die we via zelfstudie moesten maken. Dat was niet altijd makkelijk, maar bij problemen konden we wel terecht bij onze leerkrachten. Op deze manier konden we hen tevens uitleggen waarom we een bepaalde deadline niet hadden gehaald.
Het meeste wat ik mis momenteel, zijn mijn vrienden en grootouders. We hebben eigenlijk nog geluk dat er sociale media bestaat, anders zou het nog erger zijn. Nu kunnen we bellen of eens FaceTimen. Alhoewel ik het wel leuker blijf vinden om bijvoorbeeld een knuffel te krijgen, dan gewoon eens te zwaaien naar een scherm.”
Berwout Truyens, 18 jaar, 7e middelbaar richting Automechanica aan het Technisch Instituut Sint-Jozef in Geraardsbergen
“Ik woon samen met mijn mama en zus in bij mijn grootouders. We zijn dus wel een kleine bende tijdens deze quarantaine, maar het verbetert ook onze band heb ik het gevoel. We zijn vaker bij elkaar, terwijl ik vroeger wel vaak weg was om naar school te gaan of te gaan badmintonnen. Maar het feit dat we verplicht thuis moeten zitten, geeft me precies een soort aantrekkingskracht om naar buiten te gaan. Wat het ook erger doet aanvoelen dan het in werkelijkheid is.
Ik doe dit jaar een zevende jaar automechanica, wat momenteel dus ook van thuis uit moet gevolgd worden. Het was tot nu toe wel nog rustig, maar na de vakantie neem ik aan dat ze online lessen zullen opstarten. Maar tot nu toe ging alles wel heel erg goed bij mij persoonlijk, en als er toch problemen zijn dan kunnen we onze leerkrachten steeds bereiken.
Naast mijn taken voor school, ben ik voornamelijk in huis terug te vinden. Ik probeer wat op te ruimen en alles op orde te zetten. Ik ben ook meer beginnen gamen, daar had ik vroeger niet veel tijd voor. Toen was ik vooral bezig met bewegen, dat doe ik nu dan weer wat minder. Ik probeer wel eens een fietstochtje te maken en dan passeer ik soms een vriend. Met de nodige afstand, proberen we kort wat bij te praten. Hiermee probeer ik dat sociaal contact dat ik de laatste tijd mis, wat te verzachten.”
Natasha Devroede, 18 jaar, 6e middelbaar richting Latijn-Moderne Talen aan het Sint-Catherinacollege in Geraardsbergen
“Momenteel zit ik samen met mijn jongere broertje en ouders tuis, wonder boven wonder zijn we elkaar nog niet beu (lacht)! Het voelt daarentegen wel wat beklemmend aan. Je vrijheid opgeven is niet niets, maar ik neem me voor dat dit voor een goede zaak is. Zolang iedereen de maatregelen blijft opvolgen, is er hoop op verbetering. Maar die ingesteldheid, zorgt er niet voor dat al het gemis voor mijn vrienden verdwijnt. We beschouwen de simpele dingen in het leven, zoals vrienden, te snel als vanzelfsprekend en dit is iets wat ik na Corona helemaal niet meer zal doen. Ik kijk uit naar een dikke knuffel van hen!
Als je altijd thuis moet blijven, beginnen de dagen op een bepaald moment op elkaar te lijken. Meestal spendeer ik een paar uur aan schoolwerk om mij daarna te ontspannen met een goed boek of mijn mama te helpen met een klusje. Ik ga ook meer sporten. Dat deed ik daarvoor ook al natuurlijk, maar nu sport ik elke dag. En dat langer en intensiever dan voorheen. Tussen al deze activiteiten door, heb ik me ook eindelijk op mijn theoretisch rijexamen gestort. En ik heb leren koken en bakken. Een goedgevulde lockdown!
Zoals vele anderen, krijg ik nu online les. Mijn leerkrachten sturen werk en lessen via Smartschool door, die wij tegen een bepaalde deadline moeten indienen. Het is anders dan in de klas zitten, maar daarom niet slechter. Ik zie het als een oefening voor volgend jaar aangezien ik dan ook veel zelfstandiger zal moeten werken. Alhoewel ik me in het begin overspoeld voelde met informatie, heb ik nu het gevoel dat ik nu mijn weg er wel in heb gevonden. Ik vind het wel jammer dat de Italiëreis en zesdejaarsfuif werd afgelast. Voor onze 100-dagen, gingen we naar de zee, ook dit zal niet doorgaan. Het is nog even spannend afwachten of de proclamatie wel zal kunnen doorgaan.”