De maatregelen die genomen werden om de meest kwetsbare ouderen te beschermen voor het coronavirus hebben het leven in en om de woonzorgcentra drastisch veranderd. Marleen De Coster laat weten hoe het eraan toe gaat in het WZC de Zwaluw in Vollezele.
Marleen De Coster van het animatie team komt dagelijks in contact met veel bewoners van het woonzorgcentrum. Zij is dus goed geplaatst om ons een en ander te vertellen van het reilen en zeilen achter de gesloten deuren.
Het woonzorgcentrum De Zwaluw staat ervoor gekend dat de bewoners veel bezoek mogen krijgen en dat er heel wat activiteiten gepland worden. In de huidige situatie is het wellicht veel stiller geworden in het centrum?
Marleen: Sinds het bezoek niet meer mag komen heerst er inderdaad een serene sfeer in het WZC. In het begin viel dit erg op maar dit werd iedereen al vlug gewoon. Het leven is hier evenwel niet ‘stilgevallen’. Onze bewoners hun dagen zijn nog gevuld met zinvolle dagbestedingen.
Sommige van de ouderen die bij jullie verblijven hebben toch wel nood aan regelmatig bezoek van familie. Hoe verwerken de meesten dit gemis en dringt de noodzaak van deze maatregel ook door?
Marleen: Dit was vooral in het begin voor sommige bewoners en familieleden heel moeilijk. Zoals altijd vinden wij communicatie heel belangrijk en in deze situatie nog meer dan ooit. We zijn de dag na de lockdown onmiddellijk gestart met Skype en videochat. Ook op onze facebookpagina posten we dagelijks foto’s en de nodige info. Aan de reacties van de families zien we dat dit enorm geapprecieerd wordt. Het was de eerste week wat zoeken voor iedereen maar we zien dat dit ondertussen al wat ingeburgerd geraakt. Iedereen blijft natuurlijk trachten naar het einde van de lockdown maar ze begrijpen deze maatregelen wel. Gezondheid gaat trouwens voor alles.
Zijn jullie als personeel niet een beetje de vertrouwenspersonen geworden van de bewoners en maakt dit het werk nog niet moeilijker?
Marleen: Als men in de zorg werkt is het sociale aspect steeds belangrijk. Dit is dag in, dag uit zo. Wij zijn voor velen een vertrouwenspersoon maar we kunnen de rol van de familie niet vervangen. We proberen deze leegte wel op te vullen met een praatje, een grapje, animatie, skypemomenten en zovoort. Iedere medewerker vervult hier een rol in. Zo is elke medewerker in het WZC heel erg betrokken met de gemoedstoestand van elke bewoner.
Is er bij de collega’s geen toegenomen angst voor het onbekende, het gevaar om ook besmet te geraken en dan misschien de bewoners te besmetten?
Marleen: De grootste angst is om het virus op te lopen en iemand te besmetten. Niet zozeer het zelf ziek worden maar vooral het binnen brengen in huis. Iedereen zorgt dan ook om de regels strikt op te volgen in zijn of haar privéleven om dit tot een minimum te beperken.
‘Social distancing’ de term die we dagelijks horen waarbij afstand moet gehouden worden tussen personen. In de sociale sector is dit toch zeer moeilijk want mensen moeten verzorgd worden. Hoe wordt daar rekening mee gehouden?
Marleen: Bij het verzorgen van bewoners kan je deze regel niet toepassen. Wat we als personeel wel doen is de beschermingsmaterialen efficiënt gebruiken. Hiervan hebben we gelukkig voldoende. Dit geeft een geruststelling naar het personeel toe om de bewoners veilig te kunnen verzorgen. Onze temperatuur en deze van de bewoners worden 2 x per dag genomen. Alle richtlijnen van zorg en gezondheid worden strikt opgevolgd. Er wordt wel veel aandacht besteed aan de ‘social distancing’ buiten het zorgmoment.
Uw job in de zorg behoort tot die essentiële beroepen die moeten verder gaan. Wordt u daar soms op aangesproken in de positieve of negatieve zin?
Marleen: Vooral in de positieve zin. Wij krijgen van de familieleden kaartjes en brieven met mooie, bemoedigende woorden. Ook de attenties worden met veel liefde gegeven en ontvangen. Dit doet deugd aan het ganse team. De bewoners zijn tevreden en uiteindelijk is dit waar we het voor doen en wat ons sterkt om blijven voort te doen zoals we bezig zijn.
Bewoners die om medische redenen sterk achteruit zouden gaan, mogen die toch bezoek krijgen van familie?
Marleen: Wanneer iemand in een terminale fase zou terecht komen zal de familie onder bepaalde voorwaarden zeker toegelaten worden. We hebben een palliatief supportteam in ons WZC. We streven steeds naar een sereen afscheid in de laatste levensfase en dit is in deze coronatijd niet anders.
U werkt als animator in het woonzorgcentrum. Activiteiten waarbij familie, vrienden en kennissen aanwezig zijn kunnen niet meer doorgaan. Zijn er dan nog mogelijkheden om de bewoners bezig te houden?
Marleen: Onze activiteiten in het WZC gaan gewoon door zoals voordien. We houden wel rekening met de ‘social distencing’ tussen de bewoners. Dit vraagt bij sommige activiteiten wel enige aanpassing maar onze bewoners hebben hier geen probleem mee. We zorgen ook dat er foto’s geplaatst worden van de activiteiten zodat de familie kan meevolgen. Zo hebben we de ontbijtbuffetten gehad, feestnamiddagen, een optreden in de tuin.
Zijn er in het WZC De Zwaluw al mensen die een besmetting opgelopen hebben en mocht dit gebeuren zijn daar voorzieningen voor getroffen?
Marleen: Zowel bij bewoners als bij personeelsleden zijn er geen gekende besmettingen. Er zijn reeds voorzieningen getroffen in geval besmettingen. De protocollen en het materiaal ligt klaar maar we hopen natuurlijk dat we deze niet nodig gaan hebben.
Niettegenstaande de dramatische evolutie wereldwijd door het coronavirus zijn er nog steeds mensen die de opgelegde maatregelen naast zich neerleggen. Kan u dit begrijpen en hebt u een boodschap aan deze mensen?
Dat er in deze tijd nog mensen zijn die zich niet houden aan de maatregelen kan ik echt niet begrijpen. Het virus is zo besmettelijk en kan zoveel schade aanrichten. Als je het niet doet voor je eigen gezondheid, doe het dan tenminste voor je medemens. Iedereen draagt hier een grote verantwoordelijkheid. Gebruik deze dan zoals het hoort.