DILBEEK - Eeuwige liefde is een goede omschrijving voor het huwelijk van Gust Debast en Jeanne Bollaerts uit de Palokestraat. Meer dan zeventig jaar geleden stapte het koppel in het huwelijksbootje en dat werd afgelopen weekend dik gevierd. Een platina huwelijk is dan ook iets bijzonders. Het grootste geschenk voor de jubilarissen was de opkomst van zowat alle familieleden. Neven, nichten, kinderen, klein- en achterkleinkinderen waren allemaal aanwezig om het gelukkige koppel te feliciteren.
Gust en Jeanne waren zaterdagochtend van niets op de hoogte. Het enige wat ze wisten, was dat ze opgekleed moesten zijn omdat ze ergens naar toe gingen om de huwelijksverjaardag te vieren. “Ik was enorm verschoten toen we aan het gemeentehuis toekwamen”, vertelt Maria. “We hoorden de fanfare spelen en er stond veel volk om ons op te wachten. Familieleden, maar ook onze buren stonden daar.”
Op het gemeentehuis, waar het schepencollega voltallig aanwezig was, werden de jubilarissen gevierd. Van het koningshuis kregen ze een schaal en de provincie zorgde voor een mooi ereteken. Gust werd ook geëerd omdat hij een oud-strijder is. “Ik heb altijd als beenhouwer gewerkt, maar tijdens de oorlog was ik een verzorger!” schatert de man. Hoewel hij 90 is en zij 94, straalt de levenslust van hun gezichten af.
De jonge Gust leerde zijn vrouw kennen toen hij als beenhouwersgast werkte in Jette bij de broer van Jeanne. Hij verleidde het 17-jarige meisje en al snel groeide de romance uit. Het koppel weet nog steeds wanneer hun eerste kus een feit was. “Op 6 december, Sinterklaasdag, heeft hij mij gekust”, herinnert Jeanne zich nog. “Ik had mij daarvoor al geoefend hoor”, knipoogt Gust. “Het was dus wel een goede kus!” Op 22 november was de heuglijke dag aangebroken en beloofden ze elkaar eeuwig trouw te zijn. Zeventig jaar later houdt die belofte nog steeds stand, ondanks enkele zware tegenslagen. Zo werd Gust tijdens een veldtocht van 10 tot 27 mei 1940 gevangenen genomen. Overdag werkte hij in de kazerne in Hannover en hielp de gewonde Duitse soldaten verzorgen. Hij deed dat met veel overgave en als beloning voor zijn toewijding, maar ook omdat hij intussen vader was geworden, kreeg hij van de Kommandantur Stalag XIB zijn ontslag op 18 oktober 1940.
Enkele jaren na de oorlog verhuisde het echtpaar naar Dilbeek, om zich in 1971 definitief in de Palokestraat te vestigen. Ondertussen hebben ze twee kinderen, vier kleinkinderen en acht kleinkinderen. Koken kan Jeanne volgens haar man als de beste. “Vooral haar chocolademousse en bearnaisesaus smaken heerlijk. Ook de kleinkinderen zijn er verzot op.”