Deze week verschijnt 'Hoog spel', de nieuwe thriller van Hallenaar Patrick De Bruyn, een verhaal dat zich afpeelt in de hoogste politieke kringen en exclusieve zakenmiddens. John, een mysterieuze onderzoeksjournalist, is een internationaal fraudenetwerk met geneesmiddelen op het spoor en stelt zijn piepjonge relatie met de mooie Amy op de proef door haar mee te trekken in de gevaarlijke wereld waar hij een ongewenste gast is. We hadden een gesprek met de schrijver, die in hartje Halle woont
-Wil je wat kwijt over je achtergrond, afkomst, uitgeoefend(e) beroep(en), hobby’s,….
Eigenlijk niet, nee, maar bon, geboren en getogen in Halle, er college gelopen, psychologie gaan studeren, in de wereld van rekrutering gerold, daarna als consultant in de human resources en verder heeft mijn leven veel van een slechte soap, maar oké, het zij zo. Ik kan niet zeggen dat het tot nu toe saai was.
-Waren er in je leven al voortekenen dat je schrijver zou worden?
Als die voortekenen er al waren, heb ik daar toch weinig van gemerkt. Ik heb nooit gedroomd van een schrijversloopbaan. Ik wilde wel graag verhalen vertellen, maar dat zou dan eerder in de filmwereld geweest zijn dan in de letterkunde. Helaas heeft het leven er anders over beslist en ben ik in deze verhalenwereld blijven steken die het dichtst bij de filmwereld aanleunt.
-Welke waren je eerste stappen als schrijver?
In die tijd werden jaarlijks opstelwedstrijden uitgeschreven door onder andere het Davidsfonds en daar werd ik steevast voor aangeduid door de school om mee te doen. En ja, met succes, moet ik zeggen. In het ‘Gazetje van Halle’ heb ik vaak mogen glunderen met een eerste prijs. Er bestond ook nog zoiets als literaire tijdschriften waarin wedstrijden in kortverhalen werden gehouden. Ook daar kende ik succes. Tot in Eindhoven toe.
En toen ik 20 was schreef ik ‘Angst om de Gijzelaars’ dat door Davidsfonds eervol werd vermeld in haar Prijs van het Beste Jeugdboek en door hen ook werd uitgegeven.
-Verliep dat vlot of was het iets van vallen en opstaan?
En toen was me meteen duidelijk dat schrijver geen leefbare beroepskeuze was. En ik heb 20 jaar niets geschreven. Niets. Tot het weer begon te kriebelen, en het bloed liep waar het niet gaan kon.
-Wanneer werd je eerste boek uitgegeven en welk was het?
Dat eerste boek na het jeugdboek kwam uit bij Uitgeverij Van Halewijck en gaf ik de expliciete titel FILE. Ik moet wellicht niet vertellen waarover dat ging.
-Waar haal je je inspiratie? Zit er soms wat van jezelf in? Ik lees: “Hij beschrijft steevast gewone mensen die door het noodlot of door hun eigen toedoen in een nachtmerrie belanden. ‘Het zou ook u kunnen overkomen!”
Het is duidelijk dat er altijd en in sommige personages dingen van en over mezelf zitten. Maar laat ik dat niet overdreven dramatisch laten klinken. Ik heb gelukkig niet alles meegemaakt wat ik mijn personages soms aandoe.
-Je studeerde psychologie. Wellicht heeft een inzicht in de in de menselijke psyché je als schrijver geholpen.
Ik denk dat je absoluut geen psychologie moet studeren om levendige personages te creëren, maar ik denk dat het ook geen afbreuk gedaan heeft aan mijn rol van boetseerder van personages.
-Speelt onze, op hal geslagen, maatschappij ook een rol in je boeken?
Zeer zeker. Dat is altijd al zo geweest in mijn vorige boeken. Maar in HOOG SPEL is dat net nog iets explicieter. De drang om veel geld – en dan bedoel ik ‘waanzinnig veel geld’ te hebben, is voor veel jonge mensen een doel op zich. De hebzucht om dat niveau van geldbezit te bereiken, maakt van de mensen heel gevaarlijke wezens.
-Ik lees: (HLN 05-2020) Vorig jaar sloot de auteur een moeilijk hoofdstuk in zijn leven af, maar nu mogen zijn fans zich opnieuw verwachten aan spannende fictie met ‘De vrouw die liefhad’. “Ik heb mijn vrijheid als schrijver terug”, vertelt De Bruyn die tijdens de coronacrisis verwonderd toekeek in de supermarkt. “Nu gaat bij mensen het vernislaagje beschaving eraf en vechten ze om de laatste pakken pasta en wc-rollen.” Je bent dus een geboren observator?
Dat denk ik wel. Ik ben ervan overtuigd dat net dat precies een interessante schrijver maakt: observeren en de lezer een beeld voorhouden van de wereld.
-Is er een evolutie te zien in de achtereenvolgende boeken?
Wellicht is dat zo, maar ik zie die evolutie niet. Op gebied van stijl natuurlijk wel, omdat je die altijd verfijnd, maar ik denk dat qua personages het altijd dezelfde zijn geweest. Zoals je al eerder zei: de gewone man of vrouw die door het lot of door eigen toedoen in een situatie terechtkomt die hij of zij niet meer aankan.
Dit boek HOOG SPEL wijkt daarvan af: het is veel minder donker omdat de wereld waarin we evolueren net alsmaar donkerder wordt.
En aan het eind van dit boek was ik mijn hoofdpersonage helemaal nog niet beu. Integendeel, ik wil haar graag ook nog meer avonturen laten beleven.
-Vond je gemakkelijk een uitgever?
Ja hoor, André Van Halewijck was meteen enthousiast en later kreeg ik ook een mooi aanbod van Manteau, toen de trendzetter inzake thrillers in Vlaanderen. En nu zit ik opnieuw bij de uitgeverskoepel waaronder ook Uitgeverij Van Halewijck weer zit. De cirkel is rond.
-Je bracht al een vijftiental thrillers uit. Wellicht wil je nog een tijdje op deze elan verder gaan?
Ja, ik zei het al, ik denk nu dat ik met mijn Amy Hansen uit HOOG SPEL nog veel avonturen wil beleven.
-Voor ‘Dodelijk verlangen’ ontving je de Hercule Poirotprijs. Dat was niet de eerste keer. Wat doet dat met een mens?
Dat was een hele mooie bekroning van een heel mooi boek. Vind ikzelf. Erna wilde ik alleen nog maar mezelf overtreffen. En dat heeft tot een writer’s block van 4 jaar geleid.
-Is schrijven voor jou een welgekomen bijverdienste?
Schrijven is ondertussen een noodzaak geworden. Ik zou mij geen leven kunnen voorstellen zonder schrijven, zonder spannende verhalen te verzinnen, zonder interessante personages te bedenken, zonder de wereld te observeren en die in een boek naar mijn hand te zetten.
-Schrijf je meestal in je woonplaats Halle of heb je een plek waar schrijven beter lukt dan elders?
Ik ben geboren in Halle, woon er, werk er en schrijf er. Ik ben ver geweest, maar keer altijd wel terug naar mijn nest.
En nee, ik ben niet zo’n fetisjist die de juiste lichtinval nodig heeft of elke morgen een nieuw potlood moet scherpen om te kunnen schrijven.
-Voel je in je omgeving dat de mensen weten dat er een bekroonde schrijver woont?
Ha ha ha! Nee hoor. Ik mag er niet aan denken. Houden zo, zeg ik dan maar.
En verder ter info:
Zaterdag 28 januari signeersessie in Standaard Boekhandel Halle
van 10.30 tot 12.00 en van 14.00 tot…
Zaterdag 4 februari signeersessie en exclusief ontbijt met de auteur bij BOEK!, Melkstraat Halle
van 9.00 tot 10.00 (opgelet: enkel met reservering).
