De nieuwe Palliatieve Zorgeenheid van het OLV-ziekenhuis Campus Asse nam deze week officieel haar intrek in Huis Stas. Aan het zorgconcept verandert helemaal niets, de omgeving daarentegen ...
De Palliatieve Zorgeenheid van het OLV-ziekenhuis Campus Asse werd opgericht in 2003. Precies vijftien jaar later mag de eenheid een nieuwe locatie betrekken, gelegen vlak naast het ziekenhuis, in Huis Stas. [Archief : Palliatieve Zorgeenheid verhuist naar Huis Stas]
Treurwilg
Huis Stas is een geklasseerd oud herenhuis, wat voor de nodige vertraging in het bouwdossier zorgde. Ook de prachtige treurbeuk in de tuin moest met het nodige respect behandeld worden. Een boomchirurg moest erover waken dat de verbouwingen de boom geen schade zouden berokkenen.
Karakter
Maar uiteindelijk is de verbouwing toch gerealiseerd en daar zijn alle betrokkenen erg blij om. “De grote meerwaarde is dat de Palliatieve Zorgeenheid niet langer in een ziekenhuisgang is ondergebracht”, zegt psychologe Marleen Van Cutsem. “Het herenhuis heeft zijn karakter behouden, met een living, een keuken en andere plaatsen. Aan de woning is een moderne gang bijgebouwd. In deze gang bevinden zich de zes kamers.”
Patiënt én familie
“Aan het zorgconcept verandert niets”, gaat dokter Ria Fabri verder. “Zowel voor de patiënt als voor de familie blijven we totale zorg aanbieden. Palliatieve zorg legt de nadruk op het leven, niet op de dood. Wij geven aan de patiënt en zijn omgeving de kans om de kostbare tijd die nog rest zo zinvol mogelijk te besteden. Totale zorg betekent dat we niet alleen aan het lichamelijk comfort denken, aan pijnbestrijding en andere ongemakken, maar ook aan psychosociale zorg en alle emoties die hierbij komen kijken. Nogmaals: we zijn er voor de patiënt én de familie. Vaak ervaren we dat de familierelaties op het einde van het leven nog sterker worden dankzij ontmoeting. Ook spirituele zorg in al haar aspecten is voor veel mensen belangrijk: ze willen op een mooie manier afscheid nemen van het leven.”
Herdenking
“Ook na het overlijden van de patiënt blijven wij present voor de familie. Enkele maanden na het overlijden organiseren we een herdenkingsmoment met enkele families. Dan halen we samen herinneringen op met korte teksten en gedeelde ervaringen. Achteraf voorzien we koffie en taart. We merken dat dit een mooie gelegenheid is voor de betrokken families om elkaar terug te zien. Vaak hebben ze elkaar op de Palliatieve Zorgeenheid goed leren kennen”, zegt Marleen.
Steun bij elkaar
“De nieuwe omgeving zal dat contact en het samenzijn alleen nog versterken”, meent hoofdverpleegkundige Petra Vandenabeele. “De living en de zitplaatsen bieden hiervoor alle gelegenheid. Families zoeken steun bij elkaar in het rouwproces. De huiselijke context biedt extra geborgenheid hiervoor. Het is belangrijk dat zowel de patiënt als zijn familie zich hier thuis kan voelen.”
“We hebben op de Palliatieve Zorgeenheid geen beperkingen op het bezoek”, vult Marleen aan. “De mensen brengen hier vaak veel tijd door. Als team stappen wij mee in het verhaal van deze mensen. We komen dikwijls heel dichtbij en delen het verdriet. Het einde van het leven zorgt vaak voor innige, maar ook wel zware momenten. Dan zijn we er om de mensen te steunen.”
“Wij voelden ons gedragen door het team, zeggen familieleden ons achteraf wel eens”, beaamt Petra. “Het team, dat zijn de arts, de verpleegkundigen, de psychologe, de pastor en niet te vergeten de vele vrijwilligers. Elk teamlid heeft zijn of haar expertise, maar bijzonder aan de Palliatieve Zorgeenheid is dat elk van ons oog heeft voor de totale zorg.”
Eerder
“Jaarlijks verblijven zowat 120 patiënten op de Palliatieve Zorgeenheid. De meesten hebben kanker, maar steeds vaker kunnen we ook andere patiënten met goede zorg omringen: mensen die geen invasieve behandeling meer willen of terminaal orgaanfalen hebben. De meeste mensen verkiezen om zo lang mogelijk thuis te blijven. Als het echt niet meer te dragen of te organiseren is, dan komen ze naar hier. Vaak zeggen familieleden later: hadden we geweten hoe het er hier aan toeging, we zouden eerder gekomen zijn. Maar ik begrijp dat de mensen liefst zo lang als mogelijk thuis willen blijven. Lukt dat niet meer, dan staan wij voor hen klaar”, zegt dr. Fabri.
Feestjes
"Onze patiënten bepalen het tempo van de zorg, van het ontwaken, van de maaltijden", gaat Fabri verder. "Wij passen ons aan hen aan, niet omgekeerd. Ook de familie die op bezoek komt, krijgt alle ruimte. Ze mag deelnemen aan de verzorging. Of ze mag een maaltijd van thuis meebrengen voor de patiënt. Of een feestje vieren. Ja, dat gebeurt dikwijls en het zijn die momenten die achteraf gekoesterd worden. Een kleinzoon die geboren wordt en op de Palliatieve Zorgeenheid gedoopt wordt. Of Sinterklaas die langskomt voor patiënten, familieleden en kleinkinderen. Hier wordt ook veel gelachen en plezier gemaakt.”
(Foto's : Peter De Schryver)
Archief