Omstreeks 13.30 uur zag een bewoonster van de Mollemstraat in Vlezenbeek bij Sint-Pieters-Leeuw heel wat rook opstijgen vanachter de vervallen woning van haar overbuur. De dame verwittigde de hulpdiensten, en de brandweer van zowel Asse, Brussel als Halle kwam ter plaatse. Uiteindelijk bleek niet de woning zelf maar de enorme berg afval erachter in brand te staan. Door de felle rookontwikkeling vroeg de politie aan de omwonenden om preventief de ramen en deuren gesloten te houden. Uiteindelijk kreeg de brandweer het vuur na een paar uur gedoofd.
Eigenaar van de woning en het stort, George Massaer (78), was zelf niet aanwezig. ‘Iemand die soms wat bij mij komt werken, was bezig met een slijpschijf. Door de vonken is er afval in brand gevlogen, maar die gast had dat niet in de gaten’, vertelt Massaer. ‘Was ik hier vijf minuten vroeger gekomen, had ik de vlammen nog zelf kunnen doven.’
Bij de buren was niemand echt verwonderd over de brand. ‘Het is niet de eerste keer dat het hier brandt. Dat stort bestaat hier ook al vele tientallen jaren’, klinkt het. Nochtans is er vanuit de gemeente al opgetreden tegen de vuilnisbelt. Twee jaar geleden werd het eigendom zelfs verzegeld. ‘De milieuschepen vond dat er een halt moesten worden toegeroepen aan dat stort’, weet milieuambtenaar Ben Vanhoorebeek. ‘De milieu-inspectie van het Vlaams Gewest heeft vastgesteld dat de eigenaar er een stortplaats van had gemaakt. Zonder de gepaste milieuvergunning is dat echter verboden. De boel is dan verzegeld, maar de eigenaar houdt er zich niet echt aan. Boetes heeft haar daar nog niet voor gekregen. Op termijn zal het stort wel leeggehaald worden, en de bodem gesaneerd. De milieu-inspectie had dat eerst aan de gemeente gevraagd, maar dat ligt niet binnen onze mogelijkheden. Nadat de provincie ook al heeft geweigerd, is beslist dat OVAM (Openbare Afvalstoffenmaatschappij, nvdr.) alles zal saneren. De kosten daarvan worden doorgerekend aan de eigenaar.’
De eigenaar, die zich vooral bezighoudt met het verkoop van oud ijzer, is niet echt onder de indruk. ‘Ze zijn hier alles twee jaar geleden komen verzegelen, maar toch blijf ik voortdoen. En zolang het verzegeld is, kan ik toch niet opruimen. Want ik mag er in principe niet meer op.’