TERNAT - Yannick Noppe, directeur van het Sint-Jozefsinstituut in Ternat, en leerkracht Annemie Vandaele vragen in een open brief aan minister Hilde Crevits om het debat over het aantal lesuren per leraar niet populistisch te voeren.
De integrale brief :
Geachte minister Crevits
Er moet bespaard worden, ook in het onderwijs, zo bleek de voorbije week. De onderhandelingen zijn in volle vaart. Indien iedereen een uur extra zou presteren voor hetzelfde loon, zou dat ‘weliswaar’ 1500 banen kosten, maar de overheid zou er 60 miljoen euro mee besparen. En dat is nodig in deze tijden, die boodschap hebben we intussen al begrepen.
In de publieke opinie lezen we wel vaker dat ons aantal verlofdagen ons elk recht tot spreken ontneemt. Als je 14 weken vakantie hebt en 22 uren van 50 minuten in de week moet presteren, dan zwijg je maar beter. En toch … Toch geven jonge leerkrachten er de brui aan, haken oudere collega’s af en zijn er tot twintig procent minder inschrijvingen in de lerarenopleiding. Hoezo, geen recht van spreken?
De hele discussie die nu woedt, bevestigt enkel de foute beeldvorming die er sinds enkele jaren rond het onderwijs leeft. Geloof ons: niemand wil zijn of haar kind naar een school sturen waar elke leerkracht ‘maar’ 22 uren presteert. Lessen moeten voorbereid worden, toetsen en examens moeten opgesteld en verbeterd worden, handboeken en leerplannen worden vernieuwd en er wordt gezocht naar nieuwe, eigentijdse onderwijsmethodes. Goed, in dat opzicht presteren we kwantitief gezien niet meer uren dan een ‘normale’ werknemer.
Maar er is meer. Leerkrachten worden steeds meer teamplayers, werken samen, vergaderen, houden klassenraden, zetten ook samen met leerlingen allerlei initiatieven op touw om het algemene leer- en leefklimaat op een school te verbeteren, om het welbevinden van leerlingen te bewaken, om hen te sensibiliseren, hen te laten opgroeien tot milieubewuste, geëngageerde, verantwoordelijke, solidaire, gewetensvolle, eerlijke burgers.
Elk kind verdient bovendien zorg op maat, ook in het onderwijs, ook al heb je in een klas 25 tieners zitten, midden in de storm van hun opgroeiende leven. Dus remediëren en differentiëren we, trachten we in dialoog met ouders en leerlingen zoveel mogelijk aan de zorgvraag van eenieder tegemoet te komen. Leerkrachten, klasleraars, leerlingbegeleiders en directeurs slaan de handen in elkaar om dat te realiseren.
Die inzet verdient respect en een populistische, technische discussie over ‘uren’ doet onrecht aan het engagement, de gedrevenheid en het idealisme van veel onderwijsmensen. Dat is jammer.
Willen we het onderwijs verder bij de tijd brengen, dan zullen er weliswaar maatregelen nodig zijn. Maar maatregelen zijn alleen goed als de leerlingen er beter van worden en als ze niet de draaglast maar de draagkracht van leerkrachten vergroten, want daar wringt het schoentje. Maatregelen zijn ook maar zinvol als ze voortkomen uit overleg met het brede werkveld, als ze voortkomen uit een bevraging van alle betrokkenen ter plaatse. Dan komen er ongetwijfeld creatieve oplossingen uit de bus.
Het bestaande breuksysteem, uitgedrukt in lesuren, heeft zijn tijd gehad. Een zinvol alternatief is een opdracht van honderd procent, een voltijds pakket dat alle taken van leerkrachten integreert. Het moet mogelijk zijn een kader te creëren waarbinnen de onderwijskoepels, scholengemeenschappen, schoolbesturen en lokale directies de vrijheid en verantwoordelijkheid krijgen om dat verder in te vullen.
Wij vragen niet om een verhoging van de budgetten. We zijn zelfs bereid de bestaande besparingen (96 procent van de lesuren) te bevriezen. Maar het laatste waarop deze overheid verder mag besparen, is onderwijs, want dan raakt ze aan de fundamenten en aan de toekomst van een hele samenleving.
Yannick Noppe, directeur
Annemie Vandaele, leerkracht