REGIO - De burgemeester van Menen klaagt het gebrek aan Nederlandstalige spoeddiensten aan. N-VA-kamerlid Ben Weyts stelt vast dat zulks al jaren een gangbare praktijk is in de Vlaamse rand: “Niet met, zoals de CD&V-burgemeester vreest, mogelijke slachtoffers maar met reële slachtoffers”.
“Het is toch een fundamenteel mensenrecht om in je eigen taalgebied medische zorgen te krijgen in je eigen taal” zegt Weyts. Hij verwijst naar recente gevallen waarbij in de Vlaamse rand Nederlandsonkundige hulpverleners opdaagden, wat leidde tot heel wat problemen. “Soms vinden Franstalige MUG-diensten helemaal de weg niet omdat ze de straatnamen niet begrijpen. In andere gevallen begrijpen patiënt en arts of verpleger elkaar niet zodat de verkeerde medische handelingen worden uitgevoerd” zegt Weyts, zelf inwoner van de Vlaamse rand.
De N-VA-ondervoorzitter somt enkele recente incidenten op:
Man gestoven in Galmaarden omdat men in de noodcentrale enkel Frans sprak en noodoproep niet begreep (2012)
Eentalig Franse MUG komt van Cliniques Saint-Luc voor interventie in Overijse. Slachtoffer en hulverlener begrijpen elkaar niet (2012)
3-jarig meisje uit Hoeilaart wordt niet begrepen door eentalig Franse MUG-ploeg uit Ukkel (2013)
Verstikkingsgevaar jongen van 14jaar in Dilbeek, eentalige MUG begrijp een en ander niet (2011)
Jongere krijgt zware elleboogstoot in Tervuren. MUG moet komen uit ST Luc, hulpverleners spreken enkel Frans (2013)
78-jarige man uit Beersel heeft hulp nodig en MUG komt van Erasmus ULB, eentalig Frans (2011)
Oudere man krijgt in Kortenberg maagbloeding, zegt dat ook aan MUG-ploeg, die begrijpen hem niet en reanimeren toch (2012)
Beloftes
Weyts is tevreden dat nu ook uit andere landsdelen aandacht komt voor de problematiek die al jaren door opeenvolgende Franstalige ministers wordt weggelachen. Hij dient een wetsvoorstel in dat zorgt voor een structurele oplossing voor de toekomst. “Want alle beloftes en aangekondigde maatregelen blijken amper effect te hebben, de problemen en klachten blijven bestaan”. Het wetsvoorstel legt de kennis van de taal van taalgebied waar men werkt op als beroepsuitoefeningvoorwaarde. Concreet moeten verplegers of artsen dus bewijzen dat ze, vooraleer ze starten in hun job, de taal of de twee talen in geval van Brussel of een taalgrensgebied, kennen. Dat leidt automatisch tot de integratie van taalcursussen in de medische opleidingen. Buitenlandse artsen en andere medische beroepen kunnen hun taalkennis bewijzen door een taaltest.
Orde der Geneesheren
“Ook de Nationale Orde der Geneesheren stelt dat het essentieel is dat medisch personeel de taal van het taalgebied kent. In Frankrijk bestaat al zulke regeling. Zelfs sportmonitoren moeten er bewijzen dat ze Frans kennen” besluit Weyts. “Mijn voorstel is niet te nemen of te laten en dus willen we zeker spreken over de mate van taalkennis en de medische beroepen die al dan niet onder de verplichting vallen. Maar ik wil dat er iets verandert, dat we stappen vooruit zetten. Als je in je eigen hoofdstad of in je eigen gemeenschap geen medische zorgen kan krijgen in je eigen taal, dat is dat een zeker in de eenentwintigste eeuw ronduit een schande”.