ZEMST - Een onthaalmoeder uit Zemst die in 2006 een baby dodelijk dooreenschudde, heeft zich vanmorgen voor de rechtbank moeten verantwoorden. De vrouw verzweeg meer dan zeven jaar lang dat ze verantwoordelijk was voor de dood van de zes maanden oude baby, maar ging afgelopen zomer dan toch door de knieën. Het parket tilt zo zwaar aan de jarenlange ontkenning, dat het de maximumstraf van tien jaar eiste.
De baby werd op 14 december 2006 naar het ziekenhuis gebracht, waar hij twee dagen later overleed ten gevolge van het ‘shaken baby syndroom’. De ouders wezen meteen naar de onthaalmoeder, maar die bleef jarenlang ontkennen dat ze iets had gedaan. Talloze onderzoeken wezen uit dat het kind dooreen was geschud, maar de vrouw bleef alle schuld ontkennen. De zaak kwam begin 2014 in een stroomversnelling toen de ex-echtgenoot van de onthaalmoeder in een verhoor verklaarde dat zijn ex vaak agressief was tegen kinderen. Het parket en de federale gerechtelijke politie van Brussel namen de zaak opnieuw onder de loep en confronteerden de onthaalmoeder met alle vaststellingen in het dossier. Tijdens haar verhoor in maart 2014 bleef ze nog halsstarrig ontkennen, maar tijdens een herverhoor afgelopen zomer legde ze dan toch bekentenissen af. De onthaalmoeder verklaarde dat het haar die dag allemaal te veel was geworden en dat ze de baby hardhandig had opgepakt en heen en weer had geschud zonder het hoofdje te ondersteunen. “Wat ik precies gedaan heb, weet ik niet meer”, verklaarde ze. “Ik was onbezonnen en veel te wild.”
Hoewel de feiten al meer dan acht jaar oud zijn, eiste het parket vanmorgen de maximumstraf van 10 jaar. “U bent geen crimineel, maar wel verantwoordelijk”, sprak de substituut. “U bent verantwoordelijk voor het ontnemen van het dierbaarste bezit van de ouders en u bent verantwoordelijk voor wat u daarna gedaan heeft. U heeft niet adequaat gehandeld toen u zag dat er iets mis was en u heeft geen enkele verantwoordelijkheid genomen. U bent bijna 8 jaar lang blijven zwijgen en heeft al die tijd de ouders de waarheid ontzegt. Weten is verschrikkelijk, maar niet weten is moordend! Ik zie dan ook geen verzachtende omstandigheden in deze zaak en eis daarom de maximumstraf van 10 jaar, al zal elke bestraffing voor de ouders symbolisch blijven. Hun kind komt nooit meer terug.”
De advocate van de onthaalmoeder kaartte tijdens haar verdediging aan dat de redelijke termijn ruimschoots overschreden is en vroeg de rechtbank om een eenvoudige schuldigverklaring, maar dat was een brug te ver voor de burgerlijke partijen. “De enige reden dat dit onderzoek nodeloos lang heeft geduurd, is omdat uw cliënt nooit haar verantwoordelijkheid heeft opgenomen”, besloot de advocate van de ouders.
De rechtbank vonnist midden april.