BUIZINGEN - De slachtoffers van de treinramp in Buizingen moeten nog tot september wachten op de uitslag van het gerechtelijk onderzoek. De onderzoeksrechter wacht nog op het verslag van de deskundigen. Voor de nabestaanden en slachtoffers van de ramp is het een oude wonde die alweer wordt opengereten.
Woensdagnamiddag stelden Ben Weyts (N-VA) en Tanguy Veys (Vlaams Belang) aan staatssecretaris Carl Devlies de vraag wanneer het onderzoek naar de treinramp van anderhalf jaar geleden zou afgerond worden. Die antwoordde dat de onderzoeksrechter nog wacht op het verslag van het college van vijf deskundigen. In februari had Weyts aan minister van justitie Stefaan De Clerck ook al gevraagd naar het onderzoek. Die antwoordde toen dat het college nog enkele weken testen moest uitvoeren en dan een verslag zou indienen. Een half jaar later is er nog steeds niets uit de bus gekomen, maar volgens Carl Devlies zou het dossier in september kunnen afgesloten worden.
Alweer een doorn in het oog van de vele nabestaanden en slachtoffers van de ramp, die op 15 februari 2010 plaats vond. Zo ook voor Anneke Deneyer, de vrouw van het enige Halse dodelijke slachtoffer Philippe Vanden Eynde. Zij zit samen met de familie Vanden Eynde al anderhalf jaar op een emotionele rollercoaster. “Ik heb het er nog steeds moeilijk mee dat mijn Phil hier niet meer is”, vertelt ze. “En telkens wanneer ik uit een put kruip, begint de hele heisa rond de treinramp opnieuw”, klinkt het.
Anneke en haar schoonfamilie zijn teleurgesteld over de wijze waarop het dossier van de ramp behandeld wordt. “Wij denken soms echt dat die mensen niet begaan zijn met ons”, klinkt het hard. “Ik had zelfs niet meer verwacht dat er dan toch nog een doorbraak in het onderzoek zou komen.”
De familie is niet tevreden met de manier waarop ze het laatste anderhalf jaar opgevangen werden. “In Wallonië kregen de nabestaanden heel veel informatie rond de dood van hun geliefde, maar wij staan er in Halle precies alleen voor”, vertelt Patricia Vanden Eynde, de zus van Philippe. “Wij zijn bijna alles via de media te weten gekomen.”
Wat de familie ook boos maakt, is de wijze waarop ze naar eigen zeggen gesust werden door de officiële instanties. De familie kreeg na de dood van Philippe een financiële vergoeding, maar verder werden ze amper opgevangen. “Wij hebben nooit het gevoel gehad dat er iemand van de NMBS met ons meeleefde”, klinkt het. “Toen ik mijn speech had voorbereid bij de herdenking in Buizingen, werd me vriendelijk gevraagd om kritiek op de NMBS te schrappen”, vertelt Anneke. “Ik heb dat niet gedaan, omdat ik hen nog steeds verantwoordelijk acht voor het ongeval.”
Toch heeft niet iedereen fouten gemaakt. Volgens Anneke en Patricia hebben de hulpdiensten hun uiterste best gedaan om hen te helpen. “De brandweer, het Rode Kruis, en alle andere hulpdiensten hebben al het mogelijke gedaan voor ons. Zij verdienen dan ook een dikke pluim”, vertelt Anneke. “Maar de echte verantwoordelijken kan ik niet meer in de ogen kijken. Zij hebben ons diep ontgoocheld”, klinkt het.