SINT-GENESIUS-RODE - De moordenaar van Peter Van Steertegem uit Sint-Genesius-Rode is veroordeeld tot een celstraf van 24 jaar. Vader Patrick Van Steertegem kan leven met de straf, al had het in zijn ogen ook levenslang mogen zijn.
Op de laatste dag van het proces over de moord op Peter Van Steertegem uit Sint-Genesius-Rode voor het hof van assisen van Waals-Brabant, moest nog de strafmaat worden bepaald. Donderdagavond werd hoofbeschuldigde Jonathan El Bouzrouti (25) uit Nijvel door de juryleden al schuldig bevonden aan moord met voorbedachten rade. Ze oordeelden dat het Jonathan was die 3 jaar geleden in Eigenbrakel na een nachtje stappen de slapende Peter met 15 messteken had omgebracht. Na de feiten bekende Jonathan, maar op het proces pleitte hij onschuldig.
De openbare aanklager had een straf van 30 jaar geëist. Hij wees op de zwaarte van de feiten, het misprijzen van Jonathan voor ‘het leven’ door te verklaren hij Peter voor niets heeft vermoord, en het gedrag van Jonathan tijdens het proces. Het stoorde de openbare aanklager ook dat de beschuldigde het ook nu niet de moeite vond om zijn excuses aan te bieden. Het woord van de verdediging was kort. Omdat de veroordeelde Jonathan zijn onschuld staande bleef houden, had hij gevraagd aan zijn advocaten om niet te pleiten over de strafmaat. Daarom zette de advocaat enkel de mogelijke verzachtende omstandigheden op een rij: zijn jonge leeftijd, de afwezigheid aan een gerechtelijk strafblad, zijn moelijke jeugd. Door 24 jaar te geven, hielden de juryleden daar voor een deel rekening mee.
Vader Patrick Van Steertegem heeft gemengde gevoelens over de straf. ‘Mijn verstand aanvaardt de straf, want die is best zwaar. Maar voor mijn hart had het levenslang moeten zijn. Mijn kind is ook zijn leven verloren, en ook wij als familie zijn levenslang gestraft’, zegt Patrick. ‘Nu kunnen we het proces afsluiten, en kan het rouwen echt beginnen. Het dossier gaat in een kast en uit het zicht.’
Door de wet-Lejeune kan Jonathan over 5 jaar vragen om vrij te komen. ‘Ik zie hem dan niet vrij komen, gezien zijn gedrag op het proces en in de gevangenis. Maar misschien zal het binnen 15 jaar wel zijn. Voor ons zal het altijd te vroeg zijn’, zegt vader Patrick. ‘Eigenlijk interesseert het ons niet meer wat er met hem gebeurt. We hebben hem vroeger nooit gekend, en willen hem zo snel mogelijk weer vergeten. Wat hij na zijn celstraf doet of laat, is onze zorg niet. Hij mag alleen niet hervallen, en nieuwe families hetzelfde verdriet aandoen. Daar ben ik wel bang voor.’