Minister fluit brandweerleiding terug na ontslag van vrijwillig brandweerofficier


Vrijwillig brandweerofficier Willy Vanderstraeten werd plots op staande voet door het zonecollege ontslagen. De zoneleiding baseerde zich op een woonplaatsverplichting, die niet is opgenomen in het arbeidsregelement. Enkele burgemeesters, die lid zijn van het zonecollege voelen zich fout geïnformeerd door de zoneleiding. Ondertussen heeft de minister van Binnenlandse Zaken de beslissing vernietigd. In de komende dagen staat de evaluatie van de zonecommandant op de agenda van de zoneraad.

Willy Vanderstraeten (65) trad in 1991 toe tot de voorpost Dilbeek van brandweer Asse. In al die jaren bracht hij het tot officier en was hij zeer actief in de wachtdiensten en deed hij brandpreventie. Op 6 juli 2020 kreeg hij een melding die als een donderslag bij heldere hemel overkwam.

“Ik kreeg een telefoontje van de personeelsdirecteur, die mij meldde dat ik op staande voet ontslagen was door het zonecollege. De officiële reden was dat mijn domicilie veranderd was (sinds december 2018 woon ik in Oostduinkerke) en daardoor zou ik niet meer aan de aanwervingsvoorwaarden voldoen. Mijn bezwaar dat nergens in ons arbeidsreglement bepaald is dat we gedomicilieerd moeten zijn binnen de zone, maar dat we enkel moeten voldoen aan een beschikbaarheidsvoorwaarde, werden hautain weggeveegd. ‘Iedereen kan dan eender waar gaan wonen‘, was het antwoord. Mijn repliek dat dit kant noch wal raakte viel op een koude steen. Het argument dat ik ook mijn rijbewijs niet kwijt kan raken omdat ik door het paarse licht gereden ben, werd beantwoord met ‘Artikel 302 is duidelijk!’”.
De directeur operaties stuurde Vanderstraeten een bericht dat hij uit alle wachtlijsten was verwijderd, zijn badge werd geblokkeerd en dat hij zijn badge, sleutels, computer en pager moest binnen brengen.

Burgemeesters

Omdat hij de beslissing helemaal niet kon begrijpen, nam Vanderstraeten contact met een aantal burgemeesters die deel uitmaken van het college. “Uit hun verhaal bleek dat de zoneleiding hen voorgelogen had dat ik onlangs naar Oostduinkerke zou verhuisd zijn en dus door die verhuis (dachten ze) niet meer aan de beschikbaarheidsvoorwaarde voldeed. Ze zijn dus misleid en misbruikt door de zoneleiding”, stelt Vanderstraeten.

Via het ACV ging de verongelijkte brandweerman tegen de beslissing van de zoneraad in beroep bij de gouverneur. “Als argumenten stelden we ten eerste dat er geen woonplaatsverplichting is in onze zone, maar wel een beschikbaarheidsverplichting. Een verplichting trouwens, waar ik meer dan gemiddeld aan voldoe, want ik kreeg een beoordeling +++ voor de vermelding “beschikbaarheid” van mijn postoverste. Bovendien wist de zone al lang waar mijn domicilie is, dit is geen nieuwe informatie voor hen, want mijn loonbrieven staan sinds mei 2019 al op het adres in Oostduinkerke. Mijn dienstovereenkomst is in februari 2020 door de zone verlengd voor één jaar en vermeldt als argumentatie dat ik enerzijds in Oostduinkerke woon maar dat ik voldoende in Dilbeek verblijf om aan de beschikbaarheid te voldoen. Er wordt ook vermeld dat ik wachtofficier ben en geregeld preventiedossiers behandel.”

Gouverneur

De gouverneur heeft de beslissing (conform de wet van 15 mei 2007)  geschorst op 29 juli 2020 en deze beslissing naar de zone gestuurd. De zone kon na ontvangst van de schorsing de beslissing van de gouverneur aanvaarden en het ontslag intrekken of binnen de 40 dagen argumenten bezorgen aan de Minister van Binnenlandse Zaken om het ontslag te rechtvaardigen. “De zone koos, weer op een slinkse manier, voor de tweede optie. Ze liet tijdens een ‘technisch en digitaal’ college, waar normaal enkel dringende betalingen en bestellingen worden goedgekeurd, en waar alleen de voorzitter en de zonecommandant aanwezig waren, de handhaving van het ontslag goedkeuren, opnieuw op basis van artikel 302 van het administratief statuut van het brandweerpersoneel en artikel 1b van de raadsbeslissing 24 maart 2014 en omdat het voor de brandweerzone cruciaal dat vrijwilligers op een redelijke termijn inzetbaar zijn.”

De gouverneur had nochtans geargumenteerd dat artikel 302 niet van toepassing is, maar toch blijft de zone vasthouden aan dit artikel. Het gevolg was dan ook dat de Minister van Binnenlandse Zaken op 3 september de beslissing vernietigde. “Deze beslissing werd op maandagmorgen 7 september 2020 bezorgd aan de voorzitter, de zonecommandant en het secretariaat, maar op de collegevergadering die dag beweerden alle betrokkenen steevast “dat ze nog niet op de hoogte waren. Deze beslissing is onmiddellijk uitvoerbaar wat dus betekent dat ik nooit uit dienst ben geweest en ik heb dan ook alle prerogatieven van mijn functie terugggevraagd aan de personeelsdienst”, zegt Vanderstraeten.

Taktloze mededeling

“De manier waarop men mij op de hoogte bracht, is beneden alle fatsoen. Een telefoontje, een sms en verwijdering uit het systeem. Ze hebben zelfs de elementaire beleefdheid niet gehad om dit ontslag uit te leggen aan de manschappen. Ik werd gewoon geschrapt uit het systeem. Niet onlogisch dat er roddels volgden in de trend van: ‘Hij zal wel fraude gepleegd hebben, anders doet men zoiets toch niet.’ Blijkbaar wel als men gewetenloos is”, stelt de brandweerofficier vast.

Achterliggende redenen?

De zoneleiding was al lang op de hoogte van de gewijzigde officiële woonplaats van de brandweerofficier. “Hoewel men dit element aanhaalde als reden, kan het onmogelijk de werkelijke reden zijn waarom men aanstuurde op mijn ontslag. Is het omdat het VSOA aankaartte dat ik tijdens mijn wacht dir-cp-ops in de lockdown met een voertuig van de zone aan de kust was? Neen, want ook daar was de zoneleiding vooraf van op de hoogte (ik heb Whatsapp-berichten en telegramberichten die dit aantonen). De reden waarom ik daar met het voertuig van de zone stond, is trouwens heel simpel: ik moest, net als alle andere Belgen, gezien de verplichtingen die golden tijdens de strenge lockdown, op mijn domicilieadres verblijven als ik me niet in de gebouwen van mijn werkgever bevond. Ik had de heren majoors vooraf verwittigd dat ik hierdoor niet anders kon dan op mijn domicilieadres verblijven en dat dit problematisch was voor mijn wacht dir-cp-ops. Geen enkele van de heren heeft geopperd om mijn wacht over te nemen. Ik kon dus niets anders dan van daaruit mijn wacht te doen en dat wist de zoneleiding op voorhand.”

Evaluatie zonechef

“Daaruit besluit ik dat de aansturing op mijn ontslag dus enkel om persoonlijke redenen is gebeurd. En de enige persoon die op dit ontslag heeft aangestuurd, is de zonecommandant. Toeval of niet, maar zijn evaluatie loopt niet van een leien dakje en hij krijgt tegenwind vanuit Binnenlandse Zaken. De reden is simpel. Het aantal keren dat hij de wet met de voeten trad, is niet te tellen. Zijn argument is steeds: ‘ik weet dat het niet mag, maar ik doe het toch’. Het klopt dat een aantal van de opmerkingen van Binnenlandse Zaken terug te brengen zijn naar de tijd toen ik directeur was van het Kenniscentrum. In die functie heb ik inderdaad een aantal keren moeten ingrijpen. Bovendien zal het evaluatieverslag dat aan de zoneraad door de voorzitter wordt voorgelegd maar een flauw afkooksel zijn van het oorspronkelijke verslag van de gouverneur. De voorzitter weigert om een aantal zeer pertinente opmerkingen over het wanbeleid van de zonecommandant op te nemen in het definitieve verslag. Ik kan niet anders besluiten dan dat de poging om mij te ontslaan een daad van platte wraak is.

Burgemeesters?

De vraag is nu of de dames en heren burgemeesters dit gaan blijven aanvaarden. “De zonecommandant neemt volgens artikel 25 met raadgevende stem deel aan de vergadering van de raad en volgens artikel 56 met raadgevende stem aan de vergaderingen van het college. Het College oefent de functie van werkgever uit binnen de zone. De zonecommandant is dus een raadgever. De zonecommandant van de zone Vlaams-Brabant-West matigt zich veel meer aan. Voor de burgemeesters kan je dit vergelijken met de algemeen directeur van hun gemeente. Administratief hoofd van de zone dus. Zou een burgemeester aanvaarden dat haar of zijn algemeen directeur het college of de raad misbruikt om persoonlijk wraak te nemen op een personeelslid? Ik dacht het niet en zou het mij ook niet kunnen voorstellen. De burgemeesters zullen trouwens aan hun burgers moeten verklaren waarom de bijdrage van de zone zal verhogen met de schadevergoeding die ik zal eisen voor de rechtbank mocht dit nodig blijken. De enige logische beslissing is dus om de zonecommandant negatief te evalueren en ter verantwoording te roepen voor zijn daden.” Dinsdag vindt de zoneraad  van Vlaams-Brabant-West plaats met op de agenda onder meer de evaluatie van de zonecommandant.

Bekwame leiding?

“Misschien moet een aantal mensen in onze zone, zoals de personeelsdirecteur, zich de vraag stellen of ze nog kunnen functioneren in hun huidige functie. Als voorbeeld van zijn onkunde is er niet alleen mijn geval maar ook de poging om een vrijwilliger uit Lennik niet te benoemen, onkunde in verband met de Salduzwetgeving bij het incident in Dilbeek, tuchtsanctie van een sergeant in Asse die vernietigd is door de minister, de onkunde over de diplomatoelage van een beroepslid in Asse, en ga zo maar door. De reactie van betrokkene toen ik meldde dat de beslissing vernietigd was: ‘we gaan naar de Raad van State’.

Als je geen kennis hebt van de wetgeving en in het wilde weg beslissingen neemt, die niet gefundeerd zijn, dan moet je jezelf in vraag stellen. Hij is dezelfde man die van zijn medewerkers volgende quote plaatste op facebook: ‘ik ben omringd door doetnix, kannix, wilnix en weetnix’. Ikzelf ga me alvast bezinnen over verdere stappen tegen de plegers van deze infame werkwijze.

 We vroegen de zonecommandant om een reactie


Nieuws melden Adverteren op Persinfo?