Het wil maar niet vlotten met het nieuwbouwdossier van het Woonzorg Centrum Mater Dei. Omdat de prijzen van de bouwmaterialen de pan uit swingen wordt de bouw van het nieuwe Woonzorgcentrum uitgesteld en herbekeken. Het dagcentrum is intussen voorlopig gesloten. We hadden een gesprek met Marc De Dobbeleer, voorzitter van vzw Mater Dei.
“We worden geconfronteerd met realiteiten die ons verplichten om ons dagcentrum voorlopig te sluiten en de nieuwbouw van het Woorzorgcentrum te herbekijken”, zegt een bezorgde Marc De Dobbeleer. De Raad van bestuur informeerde de bewoners en het personeel daarover in een brief.
Dagcentrum
“Na de zware coronaperiode zagen we de toestroom naar het Dagcentrum terugvallen. Na een verplichte sluiting tijdens de coronaperiode moesten we de mensen weer de gelegenheid geven om naar hier te komen maar dat gebeurde zeer traag. Als goede huisvader moet je ook kijken om het huishouden financieel gezond te houden. Zoals we de jongste twee jaar bezig zijn, met alle respect voor de mensen die naar hier komen, werd het een vrij grote verliespost. In de sector is het zo dat, wanneer je niet gemiddeld meer dan 8 dagopnames hebt, het financieel niet meer verantwoord is om open te houden, omdat je daarvoor onder meer voldoende personeel moet ter beschikking stellen”, legt de voorzitter uit.
Dagwerking komt niet op gang
“Hier hebben we nog het geluk dat ons dagcentrum gekoppeld is aan ons Woonzorg Centrum waardoor we mensen waarvoor we geen oplossing hebben, kunnen opvangen via onze dagwerking op de afdelingen. We gaan proberen om voor iedereen te zorgen, maar we gaan nu geen campagne voeren om het dagcentrum in de volledige bezetting te krijgen. We hebben dat twee jaar geprobeerd met contacten met de eerstelijnszorg, met huisartsen, enz., maar de mensen blijven nog bang. We mogen niet vergeten dat de woonzorgcentra de jongste twee jaren nooit positief in het nieuws gekomen zijn. Het leek alsof de wooncentra broeihaard waren van corona en na corona kwamen er allerlei verhalen van medicatie en hoe mensen soms behandeld worden. Voor onze mensen, die hier dag in, dag uit met hun hart werken rond en met de bewoner, doet dat veel pijn. Maar dat is voor vele mensen de reden waarom ze aarzelen de stap te zetten naar een WZC. Corona zorgde er ook voor dat de thuiszorg meer dan ooit zijn plaats inneemt, mede door de overheid financieel gestimuleerd. Wij zeggen zelf ook, laat de mensen zo lang mogelijk thuis, tot wanneer de zorg de hoofdzaak wordt en dan kunnen ze komen.”
Lees verder onder deze foto
Moeilijke beslissingen
“Door wat we de jongste jaren mee maakten, hebben we besloten de financiële haalbaarheid van het bouwdossier te herbekijken. Door het uitblijven van het bouwdossier, vraagt de oude bouw steeds meer kosten. Daarom moeten we het beetje geld dat we opzij konden leggen, besteden in een werking die steeds strikter, maar ook duurder en duurder wordt. De loonkost is enorm gestegen. Ondertussen is ook de financiële steun die we tijdens corona kregen weg gevallen, terwijl we bijvoorbeeld nog steeds extra ontsmettingsmiddelen in huis moeten hebben. Dat moeten we nu zelf bekostigen.”
Het bestuur van Mater Dei zag een bouwproject, waarin er al zo veel geïnvesteerd is, plots van een haalbaar financieel plaatje naar een onhaalbaar plaatje verschuiven. “Door de economische omstandigheden wordt ons project plots onbetaalbaar. Toen we in mei 2021 op de vooravond stonden van het toekennen van het dossier aan de aannemer, de rekening aan het maken waren, gingen we plots van 14 naar 16 miljoen euro, door de stijging van de prijzen. Op het einde van het verhaal zaten we al aan 20 miljoen. Als bestuur vinden we het onverantwoord om in een bouwproject te stappen waarvan je weet dat het financieel zo zwaar is dat je ofwel moet beknotten op de werking, op de kwaliteit van de zorg en echt kiest om de stenen te betalen of het wordt onbetaalbaar voor de toekomstige bewoner. Deze elementen zijn in Mater Dei de basis: We willen de kwaliteit van onze zorg, die gekend is alom, behouden. Het mensgerichte zorgsysteem willen wij blijven hanteren. Dat vraag bijzondere inspanningen en meer personeel dan in de doorsnee instellingen. Als je daarbovenop een onbetaalbaar bouwsysteem begint te krijgen, wordt het onbetaalbaar en hebben we besloten om te herbronnen om te kijken op welke manier we de bouw kunnen aanpassen om toch de kwaliteitszorg te geven en de betaalbaarheid voor de bewoner voor ogen te houden. En eerlijk gezegd, is dit in de huidige situatie, bijna onmogelijk.”
Overleg
“We zijn in overleg gegaan met de bankwereld, de bouwwereld en de overheid om te bekijken of we ons project kunnen verkleinen. We wilden naar kleinschaliger wonen, wat meer ruimte voorziet voor de mensen. Elk ‘huis’ heeft in die visie een eigen leefruimte, keuken, enz. Als dit bouwkundig niet haalbaar is, moeten we dan terug naar afdelingswerking, zoals we dat nu gewoon zijn? Daar is op zich niets verkeerd mee, al was het niet het nieuwe zorgconcept dat wij voor ogen hadden. Als we zouden kiezen voor afdelingswerking zou het misschien meer gerustheid geven aan ons personeel, omdat ze daar mee vertrouwd zijn. Kleinschaligheid vraag om een grotere flexibiliteit van het personeel omdat je op het kleine ‘huisniveau’ steeds hetzelfde aantal medewerkers moet hebben. Die oefening zijn we nu aan het maken.”
Tijd brengt raad
“Omdat de nieuwbouw financieel haalbaar moet zijn, moeten we wellicht andere bouwmaterialen kiezen. Omdat wij geen ‘bouwheren’ zijn, moeten we ons laten omringen door mensen die ons op de juiste manier kunnen adviseren. Dat vraagt natuurlijk de nodige tijd. We willen niet in de duisternis springen en een duur project opstarten en onze opvolgers opsolferen met een onbetaalbaar geheel. We hebben onze bewoners en ons personeel de stand van zaken mee gegeven in een brief. Intern hebben we met al onze leidinggevenden al overlopen welke de eventueel de pijnpunten of positieve zaken zouden zijn, van een terugkeer naar het afdelingsprincipe. Ook die stappen moeten gedragen zijn door onze mensen.”
Buurtcomité
“In huis krijg ik overal de reactie dat, had het eerste project (vierkantshoeve) niet de tegenkanting gekregen van het buurtcomité dat het project stuwde naar een hoogbouw, dan hadden we vandaag al in een betaalbaar gebouw gezeten. De participatie heeft plaats gehad, maar nu lopen we het risico om een volledig nieuw bouwdossier te moeten opstarten en alle kosten die al werden gedaan, verloren zijn, omdat het project opnieuw bouwkundig moet worden bekeken. Ik benadruk wel dat we geen afbreuk willen doen op de woonkwaliteit van de bewoners. De keuze voor grotere kamers, de toegankelijker zijn, en ook het werk voor het zorgpersoneel vergemakkelijken, blijft behouden. Op feestzaal- of restaurantniveau of andere ruimtes zullen we wel moeten beknibbelen om het binnen een betaalbaar budgettair kader te houden.”
Betaalbaar wonen
“We moeten op 16 miljoen euro kunnen landen om het financieel draagbaar te maken voor de toekomst en voor de bewoner, waarvoor we een dagprijzen willen blijven hanteren die niet hoger mag zijn dan het prijsniveau van de omliggende woonzorgcentra. We willen bij de betere, goedkopere woonzorgcentra blijven. Natuurlijk gaat de bouw de dagprijs verhogen, dat is de realiteit maar het moet betaalbaar blijven en dat denkwerk proberen we de volgende maanden rond te krijgen want het hangt allemaal aan elkaar vast. De kostprijs voor de bouw is onbetaalbaar geworden, bij de banken stijgt de hypothecaire interest steeds meer en de banken zijn veel strenger geworden op de afbetalingstermijnen en de garanties die ze vragen. Bovendien moet de financiële werking gezond zijn en de twee jongste jaren waren ook niet gunstig voor onze financiële situatie. We hebben daar het jongste jaar aan gewerkt en hebben goede vooruitzichten naar 2023 toe. We hebben het onder controle en willen dat zo houden. Dat is een garantie naar de bankwereld op de financiering rond te krijgen.”