VLEZENBEEK - Zowel de Sint-Barbarakapel als voetweg nummer 52 in Vlezenbeek moet meer dan waarschijnlijk wijken voor een verkaveling. De projectontwikkelaar zal de historische voetweg verleggen en het krakkemikkige gebedshuisje een tiental meter verder heropbouwen. Het is enkel nog wachten op groen licht van de provincie.
Projectontwikkelaar BGR heeft al een paar jaar plannen om wat te doen met het gebied tussen de Schaliestraat en de Schreinstraat in Vlezenbeek, achter het al jaren gesloten café ‘In de klok’. Momenteel is de grond, die ingevuld is als bouwzone met een landelijk karakter, ingenomen door aardbeienserres en een wei. Maar daar zou binnenkort verandering in komen. ‘We hebben een verkavelingsaanvraag ingediend’, vertelt Gino Marechal van projectontwikkelaar BGR. ‘Het gebied wordt opgedeeld in zeventien kavels, met plaats voor halfopen, familiale woningbouw.’
Het project heeft toch heel wat voeten in de aarde gehad. Veel heeft te maken met de aanwezigheid van voetweg nummer 52 en de Sint-Barbarakapel. ‘We gaan de kapel een tiental meter verder verplaatsen. Echt veel zullen we er niet van overhouden, want de kapel is zeer bouwvallig. Onder meer het dakgebinte is rot, en ook de muren zijn niet meer zou stevig. Het meeste van de kapel zullen we niet kunnen hergebruiken’, zegt Marechal. ‘In het eerste plan hadden we de kapel bij toeval over het oog gezien, maar dat hebben we meteen rechtgezet. Kapelletjes zijn belangrijk erfgoed in Vlezenbeek. Ook de eigenares wou heel graag dat de kapel niet verdween. Daar hebben we voor gezorgd.’
Meer dan de kapel zorgde vooral de voetweg voor vertraging. ‘De voetweg doorkruist het gebied. Om de beschikbare grond maximaal te kunnen benutten, hadden we graag de voetweg wat opgeschoven’, zegt Marechal. “Nu loopt hij recht op recht naar de kerk, maar we zouden hem willen herleggen naar de zijkant van het terrein. Hij zou ook voor een stuk meelopen met de straat die we doorheen de verkaveling zullen aanleggen. Op die manier gaat de voetweg ook naadloos over in een andere. Maar aan het verleggen van een voetweg, gaat een hele procedure vooraf.’
Enkele Vlezenbekenaars zagen de verplaatsing niet zitten, en uiteindelijk maakte één omwonende bezwaar tijdens het openbaar onderzoek. Maar de gemeente adviseerde de provincie toch om de verlegging van de voetweg goed te keuren. ‘De verschuiving blijft beperkt, en alle woningen blijven bereikbaar. De omwonenden hebben bovendien jarenlang kunnen genieten van de braakliggende gronden’, klonk de redenering van de gemeente. De klagende bewoner hoopt dat de provincie de verplaatsing toch afwijst. ‘Over de invulling van het terrein heb ik geen probleem, iedereen doet wat hij wel met zijn terrein. Maar een voetweg is gemeentegrond en dus van publiek belang. Het kan niet dat die zomaar verschoven wordt voor een verkaveling.’