De Koninklijke schuttersgilde vierde op zaterdag 12 augustus Julien Coudron. Julien is zestig jaar schutter en maar liefst 50 jaar roeper op wip 1. Wie wip 1 zegt, zegt Julien.
Hoofdman Gunther Coppens: “ Hoe doet een mens dat? Blijven ademen uiteraard, maar er is meer voor nodig. Een gezondheid die het toelaat om te schieten, zich thuis blijven voelen op de gilde en een schouder die het uithoudt, en wonder boven wonder, Julien heeft na decennialang met een stok te moeten schieten zelfs die aan de haak gehangen en is met een lichte boog van 13 kg zonder stok beginnen schieten en moet daarmee in het kampioenschap enkel Jarne en Tim met een zeer klein verschil laten voorgaan in het kampioenschap, thans voor wat betreft familieleden. In het geheel zijn er wel nog een paar meer die hem voorgaan. Maar het belangrijkste: na zestig jaar Julien schiet nog altijd onder en met ons. Samen met Omer Walravens is hij de enige die dat kan zeggen onder de levenden!”
In de brede schutterskringen is Julien beter gekend als de roeper van de 1ste wip en wordt hij meestal aangesproken als “de Julle”. Hij werd geboren in Ukkel op 3 februari 1938, 85 jaar geleden. Alstublieft! De reden waarom Julien is begonnen boogschieten: wel daarvoor moet men niet ver zoeken: want wie met nen Bosmans trouwt, heeft niet veel keuze.
Maar de grootvader van Julien was ook een boogschutter op staande wip in Drogenbos. Julien heeft zijn grootvader echter nooit gekend maar het schuttersbloed zal hij wel van hem meegekregen hebben. Maar de druppel die de emmer van goesting liet overlopen, moet gezocht worden in Rukkelingen want in 1962 huwde hij een zekere Godelieve, de dochter van Mil Bosmans, destijds één van de boegbeelden van de gilde.
Terzelfdertijd trouwde ook broer Raymond met Jeanine, de zus van Godelieve. Jeanine en Raymond gingen in Zuun wonen en Julien en Godelieve bleven in Rukkelingen.
Het begon dus allemaal voor de Julle op paasmaandag in 1963. Hij werd aanvaard als lid door Hoofdman Eugeen Walravens (de vader van onze kapitein Omer) en nam voor het eerst deel aan de Koningschieting. Toen had men wat meer kans dan nu want slechts 10 schutters kampten voor de Koningstitel. Julien zou uiteindelijk nog 7 jaar moeten wachten op zijn 1ste Koningstitel. In 1970 werd hij één van de laatste Koningen op de oude stand. In 1975 werd hij één van de eerste Koningen op de nieuwe stand en in 1996 versloeg hij een 50-tal kompanen om voor de 3de maal Koning te worden van de gilde.
In 1995 vervoegde Julien het Bestuur en is hij één van de dekens van de jeugdwerking. Hij heeft veel jeugdschutters opgeleid en tips gegeven. En tot op de dag van vandaag is Julien nog steeds lid van het bestuur, 28 jaar met andere woorden!
Nazaten
Zijn 3 kinderen, Rudi, Mark en Hilde, schoondochter Myriam Mathijs, schoonzoon Rudi Lichtert, kleinkinderen Tim, Bart, Elke en Jarne waren en zijn allemaal fervente schutters van de Leeuwse onze gilde. Hilde en Rudi hebben den boog aan de haak gehangen, maar alle anderen schieten nog en opvolging is verzekerd, dankzij Emiel, de zoon van Bart Coudron en Ilse, en binnenkort de zoon van Tim Coudron en Sarah, dat kan dan niet anders dan dat die Julien zal noemen?
Het staat als een paal boven water: Julien heeft een passie voor de traditionele handboog. Hij stond mee aan de bakermat van de opmars van de gilde en eind jaren ‘70 heeft hij ook mee gestreden om de katrolboog te weren uit de gilde,.
Maar voor Julien is de wip ook een echte familie. Kinderen, kleinkinderen, binnenkort achterkleinkinderen, broer en schoonzus, allemaal op de gilde. Zoals gezegd is Julien getrouwd met Godelieve Bosmans. Jarenlang samen met zus Jeanine barmoeder geweest, zoals Julien meer dan 50 jaar lang samen met broer Raymond roeper was. Julien op wip 1 en Raymond op wip 2. En dat heeft veel plezier opgeleverd.
Op een ander
Vandaag de dag is er zoveel te doen en is het voor velen onder ons niet evident om ‘op een ander’ te gaan schieten’. “Ik vind dat we daar echt moeite moeten voor om dat te blijven doen. Het is niet alleen tof, maar houdt de brede schuttersgemeenschap in ere. Maar voor Julien was dat geen moeite. Zolang hij zelf met de auto kon rijden, was hij in de weekend weg. Overal ging hij schieten. Schieten stond voorop, maar het bracht ook plezier mee. Ge moet hem straks maar eens de verhalen vragen aan zee op schietingen met Firmin Speeckaert, Raymond, de dames. Het waren andere tijden, maar het is ook zo een mooie eigenschap van de Julle: genieten van schieten, genieten van die vogel naar beneden zien te komen. En vooral niet vergeten: ‘de leste is zo goed als den ieste’, het is pas gedaan na de laatste scheut.”
“Maar als ze mij zouden vragen wat ik een moment in mijn schuttersbestaan zou vinden om te herinneren is het toch wel de doortocht van de Brusselse radiozender ‘Bruzz’. Toen zij aan Julien vroegen wat het geheim van goed schieten was, zei hij ‘ge moejt a knieen optrekken en naar den haan kijken.’ Sindsdien hebben we niet veel Brusselaars gehad en die die we kregen zijn toffe. Maar wat wel een feit is: Julle kan het goed uitleggen, maar vooral als hijzelf uit den bos is. “
Julien in twee kenmerken samengevat: respect en verwondering voor de simpele dingen van het leven en een onmetelijke passie voor het boogschieten. Twee dingen die mooi in onze gilde samenkomen. Julien, vijftig jaar roeper, zestig jaar schutter: niet velen hebben je het voorgedaan, straf sterk respect. Opdat je nog vele jaren mag blijven schieten en gildebroeder mag zijn. Julien: proficiat!
Julien: Alvorens aan de schieting te beginnen waar Julien ook samen met de gilde voor 200 euro extra op de wip zet, eerst nog een officieel moment om dit jubilieummoment te vereeuwigen: het tekenen van guldenboek.