‘Een half uur nadat de mis voor de plechtige communie was begonnen, is een oudere vrouw onwel geworden’, vertelt Paul Lots, voorzitter van het Rode Kruis en zelf aanwezig in de Rodense kerk. ‘Ze verloor even het bewustzijn, vermoedelijk door een schommeling in de bloeddruk. Gelukkig waren er enkele leden van het Rode Kruis en een dokter uit Dworp die de vrouw de eerste zorgen hebben toegediend. Ook de hulpdiensten zijn verwittigd, en wat later kwam een ziekenwagen uit Eigenbrakel. Tot ieders verontwaardiging spraken de hulpverleners geen woord Nederlands. Ze zegden meteen dat ze Franstalig waren, en dat ze iemand nodig hadden om te vertalen. Nochtans is het belangrijk dat de hulpverlener een aantal vragen rechtstreeks aan de patiënt stelt, om zo te kunnen inschatten hoe die eraan toe is.’
Lots vindt het absoluut noodzakelijk dat al het personeel van ziekenhuizen net over de taalgrens, Nederlands kunnen. ‘De ziekenwagen van Eigenbrakel moet vaak naar Rode komen, want hun ziekenhuis is nu eenmaal dichterbij gelegen dan bijvoorbeeld Halle’, zegt Lots. ‘De ambulanciers moeten dus simpelweg de taal beheersen van hun werkingsgebied. Want stel nu dat die vrouw helemaal alleen was geweest. Hoe had ze dan kunnen duidelijk maken wat er aan de hand was, en welke haar medische achtergrond was? Zulke toestanden kunnen niet langer. Want het gaat ooit nog eens goed fout lopen.’