LEMBEEk - Enkele dagen nadat een verwoestende brand hun huis vernielde, komen Sandro Sappada (39) en zijn vrouw Françoise langzaam terug op adem. Erg langzaam, want het verlies van hun zelf opgeknapte woning komt hard aan. De steun van vrienden, buren en collega’s helpt hen het verdriet te verwerken en weer vooruit te kijken.
“Wat er precies is misgelopen, weet ik nog steeds niet”, vertelt Sandro. “Ik was de laatste meter roofing in de dakgoot aan het vastbranden toen die plots in brand schoot. De vlammen verspreidden zich razendsnel richting dak, waar meteen de isolatie vuur vatte. Ik heb nog geprobeerd wat dakpannen weg te halen om de vlammen te kunnen doven, maar die waren al gloeiend heet.”
Door die poging om zelf de schade te beperken, raakte Sandro zwaar verbrand aan zijn handen. “Hoewel dat al bij al nog meevalt”, zegt hij. “Volgens de dokter heb ik geluk dat de brandwonden aan de binnenkant van mijn handen zitten. Daardoor zal ik volledig herstellen, al zullen de littekens wel altijd zichtbaar blijven.” In afwachting van zijn genezing moet Sandro nu om de andere dag naar het brandwondencentrum in Neder-over-Heembeek waar de wonden verzorgd worden en hij medicatie krijgt. “Dat verdooft de pijn”, zegt hij. “Anders is die bijna onhoudbaar.”
Meer nog dan de fysieke pijn, heeft het koppel heel wat hartzeer door wat er is gebeurd. “Sandro heeft drie jaar lang elk vrij moment in ons huisje gestoken”, zegt Françoise. “Het is onvoorstelbaar om dat in amper enkele uren volledig vernield te zien. Ook de eerste keer weer binnengaan op zoek naar spullen die we nog konden redden was erg aangrijpend. De slaapkamers waren compleet vernield, we hebben al bij al veel geluk gehad dat iedereen er nog is.”
Nu de eerste schok verteerd is, moeten Sandro en Françoise hun leven weer op rails krijgen. “Dat kunnen we alleen door de vele steun die we gekregen hebben”, zegt Françoise. “Michel Bellemans van de gemeente en Peggy Nys van het OCMW hebben ons al fantastisch geholpen met heel wat praktische zaken zoals papieren en een tijdelijke noodwoning van de gemeente.” Maar ook de steun van familie en vrienden doet deugd. “Mensen bieden ons spontaan hulp aan”, zegt Françoise. “Ook collega’s en buren brengen ons kleren, meubels en zaken als tandenborstels of shampoo. Alles is immers in de brand gebleven. Zonder de hulp van al die mensen hadden we nu helemaal niks. We zijn hen dan ook dankbaar vanuit het diepste van ons hart.”