Langs de Dender is Aalst de meest bekende stad. De meeste wandelaars, en vooral fietsers, kiezen wellicht eerder voor Geraardsbergen om te ontspannen. Spreek je de naam Geraardsbergen uit, dan denkt de fietsfanaat aan de Muur. Wie een dessertje lust, komt met de mattentaart op de proppen. En de plaatselijke heemkundigen zijn fier op hun Manneken Pis. Maar Geraardsbergen is ook de Dendervallei, met een knipoog naar de Vlaamse Ardennen en het Pajottenland. We streken neer in Bar Gidon op de Geraardsbergse Markt voor een babbel over fietsen, toerisme, streekproducten, de Denderstreek en andere leuke nieuwtjes over Geraardsbergen en omgeving. Een nieuwe bijdrage in onze weekendreeks rond toerisme, recreatie, vrije tijd en streekidentiteit in het Pajottenland, de Zennevallei en de Denderstreek.
Een zonnige vrijdagochtend om half elf in Geraardsbergen. Op het terras van Bar Gidon zit er al wat volk aan de tafeltjes. Onder hen vier Nederlanders die wat krachten opdoen om met de fiets de Muur aan te pakken. Uitbaters Frederik Penne en Els Ritserveldt beginnen aan een lang weekend in hun gezellig ingericht fietscafé. Fredje Penne, zoals de wielerwereld hem noemt, schuift aan met een tas koffie.
Dag Frederik, de fietsers zijn al vroeg op pad. Zijn er veel buitenlanders die even halt houden bij Bar Gidon?
Frederik: “Zeker. Om een voorbeeld te geven: de dag voor de Ronde van Vlaanderen rijden de wielertoeristen hun Ronde. Er zijn dan momenten dat wij als uitbaters hier de enigen zijn die Vlaams praten. Dan komen de fietsers van overal. Eigenlijk krijgen we al vanaf de maand februari, als we het terras buiten zetten, fietsers over de vloer. De meesten komen vanuit richting Brakel, rijden de Dender over, via de Markt naar de Muur en de stad weer uit, meestal richting Bosberg. Eigenlijk is dat spijtig, want Geraardsbergen heeft toch heel wat te bieden.”
Je bedoelt dan voor toeristen en recreanten.
“Inderdaad. We hebben hier onze 3 M’s. Behalve de Muur zijn dat de mattentaarten, die hebben een Europese erkenning, en we hebben ze ook op onze kaart staan. Heel wat toeristen hebben het gebakje al leren kennen. Tot slot is er dan ons Manneken Pis. Ik hoop dat elke Vlaming intussen weet dat er niet alleen in Brussel één staat. De 3 M’s brengen voor Geraardsbergen flink wat bekendheid mee, maar via de koers krijgen we wel de meeste tijd op tv. De Muur is en blijft een icoon en een grote aantrekkingspool voor de stad.”
Geraardsbergen is toch ook een Denderstad.
“Dat klopt. Geraardsbergen maakt deel uit van de Denderstreek, en is gelijktijdig het scharnier tussen de Vlaamse Ardennen en het Pajottenland. Parikeberg ligt op 10 km en de Bosberg ligt op 3 km van de Muur. De stad sluit graag aan bij de Vlaamse Ardennen omdat dat een zeer gekende regio is.”
Frederik Penne:
“Geraardsbergen zet vooral in op de Muur. Voor toeristen is dit een plek die ze linken aan wielerprestaties en aan fietshelden. Meer promotie zou voor de lokale economie zeker welkom zijn. Het schrappen van de Muur uit de Ronde van Vlaanderen is economisch nadelig voor de horeca en voor de stad.”
Hier zijn toch ook wel wat groene plekjes.
Intussen is Els er komen bij zitten: “Als je de stad uitwandelt ben je vanuit het centrum na enkele honderden meters midden in de natuur. En dan heb je nog de Dender waar wandelaars en fietsers graag flaneren.”
Frederik: “Al is het er soms ook echt druk en is de combinatie wandelaars en fietsers niet evident. Het huidige pad biedt te weinig ruimte.”
Hoe zouden jullie Geraardsbergen typeren?
Els: “Het is een veelzijdige stad waar je wel wat tijd kan doorbrengen omdat er veel te ontdekken valt. Zelf wandelen we soms enkele kilometers door de natuur in de omgeving van de stad. Door corona hebben we ook nieuwe wegjes ontdekt. We konden niet op vakantie of voor enkele dagen naar een andere regio in België. De wandelvereniging De Padstappers heeft tijdens corona de wandelaars via meerdere routes de weg naar de mooie plekjes getoond.”
Zijn de inwoners fier op hun stad?
Frederik: “Bij een gedeelte van de bevolking kan je dat zeggen. Maar net als zovele kleine provinciesteden heeft Geraardsbergen het niet makkelijk. En mensen komen dan met reacties. Sommigen zijn ontgoocheld omdat er te weinig gebeurt. Anderen zijn dan wel tevreden met activiteiten en evenementen, maar denken dat het allemaal beter kan. Weet je, dat is niet specifiek voor Geraardsbergen hoor, dat is eigen aan de hedendaagse mentaliteit. Ik hoor hetzelfde in Ninove, Zottegem en andere provinciesteden. Geraardsbergen vormt zeker geen uitzondering.”
Lees verder onder de foto.
Maakt Geraardsbergen voldoende promotie voor de stad en haar 3 M’s?
Frederik: “De stad zet vooral in op de Muur. Voor toeristen is dit een plek die ze linken aan wielerprestaties en aan fietshelden. Meer promotie zou voor de lokale economie zeker welkom zijn. Wat mij betreft, mag er elke week een koers de Muur oprijden. (lacht) We merken wel dat het schrappen van de Muur uit de Ronde van Vlaanderen economisch nadelig is voor de horeca en voor de stad.”
Hoe komen al die buitenlanders terecht in Bar Gidon?
Frederik: “Daar hebben we zelf geen zicht op. Sociale media is zeker een pluspunt voor ons. Zo komen hier regelmatig mensen van wielersites en krijgen we door hen promotie via hun digitale kanalen. En ik heb zelf ook nog vele connecties in de wielerwereld. We hebben een fanclub voor Remco Evenepoel in ons café en dat zal ook wel meespelen. Iemand vertelde ons ook dat we geen typisch café hebben, maar dat Bar Gidon een product is gelinkt aan de wielrennerij. Dat is dan vooral te danken aan Els. Els is creatief aangelegd. Toen we zes jaar geleden met het café begonnen stelde ze voor om het in te richten in wielersfeer. Dat trekt de fietsfanaten aan en in Geraardsbergen was er niet echt een café voor koersliefhebbers.”
Dat ligt dan in het verlengde van jouw wielerloopbaan.
Frederik: “Inderdaad. Ik heb twintig jaar gefietst, waarvan meerdere jaren als prof. Ik was 37 jaar toen ik stopte. Samen met Els hebben we toen bekeken wat we gingen doen. Els was er niet voor te vinden dat ik in de wielersport zou blijven want dan was ik weer veel van huis. De uitbaatster van dit café wilde haar zaak overlaten als ze goede opvolgers vond. Zo zijn we met Bar Gidon begonnen. En we hebben het ons nog geen dag beklaagd. We blijven zo in de wielerwereld. Het is wel een zware stiel. Op tijd even vakantie nemen is nodig om het vol te houden.”
Frederik Penne:
“Met een groepje profrenners trokken we dikwijls het Pajottenland in, de heuvels over. Over kasseien rijden, deed ik ook graag. Ik trainde in feite liever in het Pajottenland dan in Wallonië, niettegenstaande het zwaardere ritten waren.”
Als gewezen prof weet je dan ook overal je weg in de regio. Waar fietste je het liefst?
Frederik: “Ik woonde in Ninove en ging veel trainen met Bert Roesems uit Halle, Lorenzo Lapage uit Dilbeek en Franky De Buyst en Steven De Neef, beiden uit Asse. Met die groep trokken we dikwijls het Pajottenland in, de heuvels over. Over kasseien rijden, deed ik ook graag. Ik trainde liever in het Pajottenland dan in Wallonië, niettegenstaande het zwaardere ritten waren. Wat ik de lastigste hellingen in de streek vind? Dat is zeker de Muur, de kasseien van de Denderoordberg zijn eveneens lastig, en dan de Bosberg. Zonder conditie moet je er niet aan beginnen hoor.” (lacht)
Hoe is de supportersclub van Remco Evenepoel bij jullie terecht gekomen?
Frederik: “Toen Remco pas gestopt was met voetballen en hij begon te fietsen, deden zijn ouders hier een terrasje. Remco was toen nog geen wereldkampioen geworden in Oostenrijk. Papa Patrick zegde me dat hij een project had. Behalve het supporterslokaal in Schepdaal wilde hij er ook een in Geraardsbergen. En wij hebben dadelijk ons akkoord gegeven. Remco springt hier regelmatig eens binnen als hij op training is.”
Jullie hebben intussen ook een eigen biertje op de markt?
“Klopt, onze Gidon Tripel. Filip Pillet heeft een kleine brouwerij op de Bovenkassei in Zandbergen. Hij levert hier zijn biertje Kassei. Na een paar babbels zijn we beginnen samenwerken voor een eigen bier. Het was de bedoeling om het te lanceren naar aanleiding van ons vijfjarig bestaan. Na enkele probeersels kwam corona er tussen fietsen en is de verdere ontwikkeling stilgevallen. Vorig jaar hebben we de draad weer opgepikt en bij onze zesde verjaardag hebben we de Bidon Tripel voorgesteld. Dat was eind februari dit jaar, de dag voor de Omloop Het Nieuwsblad.”
Lees verder onder de foto.
Wat is de lievelingsplek van Frederik en Els in de streek?
Frederik: “De Muur opwandelen en aan de kapel op de bank genieten van de rust en van het zicht. Die rust doet deugd, in het café zit je constant in het lawaai.”
Hebben jullie een lievelingsdrank of lievelingsgerecht uit de Denderstreek?
Frederik: “Mattentaarten zijn voor mij top. Ik kan ook genieten van een goed biertje, maar ik heb echt geen voorkeur.”
Hebben jullie al iets in de agenda staan dat jullie in 2022 zeker willen beleven in de streek?
Frederik: “We hebben nog niet echt iets in gedachten. We moeten ook altijd rekening houden met het café.”
Lees meer over 'Toerisme en vrije tijd' op persinfo.org