Het restaurant sloot in oktober de boeken door een grote reorganisatie binnen het bedrijf dat zich vooral focust op speelhallen. “De economische crisis sloeg keihard toe”, geeft Freddy De Nil, zaakvoerder en oprichter van Josan, zonder schroom toe. “Ons klantenaantal daalde drastisch door heel wat bijkomende concurrerende restaurants in de buurt en op de koop toe werd onze aangrenzende speelhal een tijd lang gesloten door de kansspelcommissie waardoor we met een extra financiële aderlating zaten.”
De zaakvoerder had een goed draaiend businessplan opgesteld met een gemiddelde van 35 couverts per dag. “In onze beginperiode haalden we dat aantal heel makkelijk”, zegt De Nil. “Vooral omdat we in het weekend elke avond een negentigtal couverts serveerden, dat maakte een minder goede week al snel goed. Maar de laatste maanden van de opening verkochten we maximum vijftig couverts per weekendavond, en het verlies werd alsmaar groter. Er kwamen niet alleen minder klanten in het restaurant, we stelden ook alsmaar meer vast dat ze minder geld spendeerden. De mensen hadden bijvoorbeeld door de BOB-campagnes en de crisis geen interesse meer in een afzakkertje na de maaltijd, en dat is net een van de zaken waar je in de HORECA het meeste winst uithaalt.”
Om de zaak van de sluiting de redden voerde de zaakvoeder nieuwe openingsuren in. “In het begin was ons nachtrestaurant alle dagen van 18u30 tot 5u ’s ochtends open”, zegt Freddy De Nil. “Omdat al snel bleek dat er diep in de nacht veel te weinig klanten over de vloer kwamen besloot ik ons sluitingsuur enkele uren te vervroegen naar 1u. Toen bleek dat de meubelen door die besparingen ook niet meer te redden vielen, nam ik na lang rekenen de harde beslissing om de zaak meteen te sluiten.”
Door de sluiting moest Freddy De Nil met pijn in het hart zes werknemers ontslaan. “Eerst moesten we de twee koks en twee diensters uit het restaurant het slechte nieuws melden”, zegt hij. “Omdat we door de sluiting van het restaurant ook heel wat mensen verloren die na het eten hun avond in onze bar beneden afsloten, hebben we ook daar jammer genoeg twee werkkrachten moeten ontslaan. We zijn nog steeds een echt familiebedrijf, het was dan ook elke keer een groot sociaal drama om die mensen zomaar af te danken. Maar we konden niet anders, het was het restaurant sluiten, of op termijn met Josan helemaal op de fles gaan.”
De ervaren zakenman wacht een mogelijke heropening van het nachtrestaurant af tot de crisis geluwd is. “Momenteel moeten we proberen overleven door met de speelhal een goede nieuwe start te nemen. Dat wordt alvast helemaal niet makkelijk na de wekenlange sluiting”, zegt De Nil. “Op een heropening van het nachtrestaurant volgend jaar moeten we niet hopen, daarvoor zal een mirakel moeten gebeuren want veel beterschap in de economie voel ik niet aankomen, in tegendeel zelfs. Dit mag dan wel de ergste financiële crisis zijn die ik in mijn zakencarrière heb meegemaakt, volgens mij moet het ergste van de crisis nog komen en wordt 2010 een nieuw rampjaar voor vele zelfstandigen. Volgend jaar viert Josan op 1 mei wel zijn 25-jarige bestaan. Door de mindere periode verliezen we de moed zeker niet en blijven we hopen op het beste. We zullen er zeker voor blijven knokken. Ik ben er gerust in dat we er binnen een paar jaar weer staan met een gezond bedrijf.”