Begin vorig maand reed Steven met zijn motor naar huis na zijn werk. "Er stond een vrachtwagen in de weg en ik wilde niet wachten tot die door zou rijden", vertelt hij. "Dat had ik beter wel gedaan." Een collega zag Steven niet en reed op hem in. Hij had meteen het gevoel dat zijn benen weg waren. Steven werd meteen naar de spoeddienst van het UZ Brussel gebracht. Na een vijf uur durende operatie kwam de diagnose hard aan: verlamd tot aan de borst. "Dat was een klap in ons gezicht", vertelt zijn vriendin Veerle Van Der Sijpe. "Zoiets kun je gewoon niet vatten." Ook voor Stevens vader Danny was het een enorme opdoffer. "Ik probeer het een plaats te geven, maar het blijft moeilijk."
In de fitnessclub Fithuis, waar Danny een abonnement heeft, besloten ze om een benefietdag te organiseren voor Steven. Ook de wielerclub waar Danny actief is, De Windklievers, wilde meewerken. Woensdagavond werd een massale spinningles gehouden waarvan de volledige opbrengst aan Steven wordt geschonken. "Toen ik hoorde van de benefietdag, was ik sprakeloos", vertelt Steven. "Ik ben nochtans niet zo bekend in Lennik, maar toch zamelde iedereen geld voor me in."
Steven kon zelf niet op de benefietdag aanwezig zijn omdat hij een huidtransplantatie aan zijn voet moest ondergaan. Hij ligt al meer dan een maand in zijn ziekenhuisbed. "Ik heb nog voetbal gespeeld bij het provinciale team van Anderlecht", vertelt hij. "Nu kan ik zelfs amper in een rolstoel zitten." Als zijn voet weer beter is, vertrekt Steven naar Inkendaal in Vlezenbeek om te revalideren.
"Momenteel maak ik nog geen plannen", zegt Steven nuchter. "De kinesisten hebben gezegd dat ik nooit meer zal lopen. Toch blijf ik er nog in geloven." Intussen probeert zijn vriendin Veerle een oplossing te zoeken voor hun appartement. Dat is alleen maar met de trap te bereiken. "Ik zou Steven graag kunnen verwelkomen in een huis dat voor hem toegankelijk is", zegt ze. "Maar we komen er wel door, samen staan we sterk." Steven verbetert haar. "Nee, samen zitten we sterk", lacht hij.