Dorpsfiguur Maurice Decochez krijgt standbeeld

 In de Gasthuisstraat in Lembeek prijkt voortaan een standbeeld van Maurice Decochez (1913-1985) van de hand van kunstenaar en dorpsgenoot Gustaaf Colruyt. Decochez was een bekende dorpsfiguur in de Halse deelgemeente. Op initiatief van de Lembeekse KWB-afdeling en de stad Halle krijgt het bronzen beeld nu een permanente plek in de Gasthuisstraat aan de ingangspoort van het kasteeldomein. Op een nader te bepalen datum komt er nog een officiële inhuldiging in aanwezigheid van de soldaten van Lembeek.

Elk dorp heeft zo z’n bijzondere figuren. In Lembeek was Maurice Decochez (1913-1985) een van hen. Iedereen kende Maurice in Lembeek. En Maurice kende ook iedereen. Decochez was dan ook vergroeid met zijn Lembeek. Om hem te eren maakte dorpsgenoot en kunstenaar Gustaaf Colruyt in 2013 een bronzen standbeeld van Decochez. Decochez was trouwens zelf ook een beeldhouwer, die werkte in het atelier van Gustaaf Colruyts vader Camille.

De Lembeekse afdeling van de KWB opperde een tijdje geleden het voorstel om het bronzen standbeeld van Gustaaf Colruyt een permanente plaats te geven in Lembeek. Het beeld kreeg met de steun van de stad Halle een plek in de Gasthuisstraat, waar Maurice Decochez zelf vele jaren woonde.

 Een woordje uitleg over Maurice Decochez door kunstenaar Gustaaf Colruyt

Dit beeldhouwwerkje is door mij, Gustaaf Colruyt, ontworpen en uitgevoerd in het jaar 2013. Het beoogd een herkenbare karakterweergave van Dhr. Maurice Decochez te zijn, houtsnijder/beeldhouwer, geboren in Lembeek in 1913, en heel zijn leven wonende en werkende en overleden in Halle in 1985.

“Maurice” was een uitzonderlijke verschijning en persoon die door alle Lembekenaren en in de omstreken gekend was als levend en aanvullend deel van Lembeek zelf. Het beeldhouwwerkje toont de nieuwsgierige Maurice. Hij kende de allerlaatste nieuwtjes van dorp en omstreken. Ook alle voorbijrijdende auto’s werden door hem nauwkeurig in de gaten gehouden.

Als kind zag ik hem dikwijls uit de verte langs de lange Steenweg naar Bergen toekomen aan het kunstatelier van mijn vader Camille. Jaar in jaar uit droeg hij een wintervest over zijn werkschort wat zijn silhouetten natuurlijk des te unieker maakte. Alhoewel hij niet groot was drukte zijn geblokt lichaam een monumentale kracht uit. Zijn handen waren door beitel en hamer omgevormd tot twee vaste klemmen, de voeten solide op de grond.

Uitzonderlijk was ook, ondanks zijn natuurlijke handicap en gedwongen vrijgezellenbestaan, zijn nooit aflatend optimisme. Wie hem gekend heeft kent zijn immer uitgesproken woorden: “La vie est belle.” Het beeldhouwwerkje, denk ik, zou graag in Lembeek komen te staan. Ik heb de indruk dat we er Maurice verder moeten laten wandelen, door het dorp, langs het kasteel, langs de vaart, de Malheide, de Congo, … Een herinnering ook aan een iets archaïscher Lembeek, dat zonder twijfel bewaard wil blijven ook voor toekomende tijden…

Foto's: Jan Demol


Nieuws melden Adverteren op Persinfo?