GROOT-BIJGAARDEN - Wie verwachtte dat Filip De Witte bij de pakken zou blijven neerzitten na het failliet van zijn restaurant De Bijgaarden, komt bedrogen uit. Hoewel de teleurstelling erg groot is, wil hij niet zomaar opgeven. Samen met zijn hele team denkt hij nu na over de toekomst.
“Natuurlijk doet het pijn de deuren te moeten sluiten”, zegt Filip De Witte. “Dat wil ik niet verstoppen. De crisis heeft ons twee jaar lang ongelooflijk pijn gedaan. Dat merkten we vooral aan de zakenlunches, die vroeger de belangrijkste bron van inkomsten waren. Er ging geen vergadering of ondertekening van een contract voorbij, zonder dat daar een gezellige maaltijd bij hoorde waar meer dan één goede fles wijn gekraakt werd. De budgetten zijn echter overal op, zodat ik nu soms ’s middags bij wijze van spreken stond te wachten op klanten. Dat is funest voor een zaak waar je alles vers bereid, zelfs het brood. Het was onmogelijk in te schatten of je voor tien of voor twintig mensen broodjes moest bakken. En dat is dan nog een vrij goedkoop product, als we vis bestelden en niet verkochten moest die onverbiddelijk dezelfde dag nog de vuilbak in. Te weinig inkopen was al helemaal geen optie, want mensen weigeren kan niet als er tafels leeg zijn. Ook het personeel is dan soms onnodig komen opdagen, wat uiteraard een hoge kost is.”
Luc De Bauw van Federatie Horeca Vlaanderen bevestigt de trend. “In 2009 is de zakenconsumptie helemaal stilgevallen”, legt hij uit. “Het was not done om veel geld te spenderen op restaurant terwijl bedrijven het zo moeilijk hadden. Daardoor is de omzet van heel wat restaurants flink gedaald. Zaken die al langer bestaan, hebben vaak een buffer opgebouwd om dergelijke moeilijke periodes te overbruggen, maar als je recent een zaak hebt overgenomen met de investeringen die daarbij horen, is de reserve snel op. Jammer dat een vlaggendrager van de Belgische restaurantsector op die manier moest verdwijnen.”
De vroegere reputatie van De Bijgaarden als duurste restaurant van België heeft de zaak ook geen goed gedaan. “In financieel moeilijke tijden kiezen mensen voor een goedkoper alternatief”, weet ook De Witte. “Maar wij waren al lang niet meer dat veel te duur restaurant van vroeger. Je kon al een driegangenlunch krijgen voor 35 euro, er zijn brasseries van veel lagere kwaliteit waar je meer betaalt voor diepvriesfrieten en poedersaus.”
Over zo’n zaken kan Filip zich nog steeds opwinden. “De fierheid van het ambacht gaat verloren”, zegt hij. “Ik zal in de horeca altijd staan voor kwaliteit en authenticiteit. Met de mooie scores die ik behaalde in zowat alle restaurantgidsen heb ik denk ik bewezen dat die aanpak de juiste is, jammer dat het publiek niet is gevolgd.”