De Pauwelviering herdenkt een witte ridder die in 1382 in Galmaarden roggebroodjes uitdeelde en daardoor de gemeente redde van de pest. Reden genoeg voor de Pauwelbende om er in deze coronatijd dit jaar er toch op uit te trekken, al was het in een beperkter versie.
Zaterdag werd de bedeltocht beperkt tot Galmaarden. Zondag begon het Pauwelfeest met een Heilige Mis speciaal, opgedragen aan Sint-Paulus.
Dan trok de Pauwelstoet er op uit, onder leiding van Pauwel Sven Defrère en opgeluisterd door enkele muzikanten.
Onderweg werden Pauwelbende toegejuicht door hun dorpsgenoten die ook de vlag uithingen.
Op het erf van de Paulushoeve werden de bendeleden verwelkomt door heel wat bezoekers. De jaarlijkse fuif was afgelast.
Pest of Corona?
De Pauwelviering, een authentiek folkloristisch feest, is sinds eeuwen vergroeid met Galmaarden, vooral met het gehucht Sint-Paulus. Over het ontstaan bestaan verschillende legendarische verklaringen. De meest aanneembare verwijst naar een legende van 1382: na de plundering van Geraardsbergen bleven de doden in groten getale op de velden liggen, zodat vele ziekten onder mensen en dieren ontstonden. Er woedde een vreselijke pest. Op het feest van Paulus’ Bekering (25 januari) verscheen te midden van alle onheil een witte ruiter, die roggebroodjes uitdeelde. De mensen aten ervan en de pest verdween. De onbekende witte ruiter, aan wie men de redding te danken had, was de heilige Paulus, de dorpspatroon.
Foto's: C Luc Cromphout