HALLE - Naar schatting 300 mensen hebben woensdagavond tijdens een stille optocht hun steun betuigd aan de nabestaanden van de slachtoffers van de treinramp. De tocht met fakkels ging van de Sint-Vincentiuskerk op het Gemeenteplein naar de voetgangersbrug over de spoorweg even verderop. Daar werden 19 rozen neergelegd, een voor elk slachtoffer.
De stille optocht werd voorafgegaan door een aswoensdagviering in de Sint-Vincentiuskerk waarbij al heel wat volk kwam opdagen. Tijdens de mis voor een volle kerk was er even tijd voor een woordje over de gebeurtenissen maandag. “De ramp heeft Buizingen maandag op de kaart gezet”, zei pastoor Erik Meeussen. “Je kon nergens meer door en fotografen lagen als gieren met hun lens in de aanslag. Veel mensen namen de trein en kwamen niet terug.”
Al snel werd duidelijk dat de ramp de lokale gemeenschap door elkaar heeft geschud. Onder de aanwezigen waren dan ook heel wat mensen uit de streek die hun steun kwamen betuigen aan de nabestaanden, maar die ook zelf wat te verwerken hadden. Zo kwamen een heleboel kennissen en vrienden van het Halse slachtoffer, Philippe Vanden Eynde, hun vriend gedenken. Voor hen was het soms moeilijk om de tranen te bedwingen.
Aan het einde van de viering volgde nog een moedige getuigenis van verpleegster Leen, die vlakbij woont en als een van de eersten hulp kon bieden. “Ik zag vanuit mijn keuken een trein stilstaan op de vertrouwde spoorweg voor mijn raam. Eens buitengekomen, hing er een doodse stilte, alsof de wereld even stilstond. Ik heb mijn dochter eens goed vastgepakt en ben samen met een vriendin mijn hulp gaan aanbieden.”
Van aan de Sint-Vincentiuskerk ging het in stilte en onder begeleiding van fakkels naar de voetgangersbrug even verderop. Daar werden negentien rozen neergelegd als teken van solidariteit. Oorspronkelijk zou de optocht via de Biezeput tot vlakbij de sporen gaan, maar dat werd door de federale politie verboden. “Als je kerk zo dichtbij de plaats van een ramp ligt, moet je wel iets doen”, vertalt Erik Meeussen. “Uit eerbied voor de slachtoffers en als steun aan de mensen uit de buurt die de eerste opvang deden.”