De 44-jarige vrouw woonde sinds 2006 in bij haar nieuwe vriend, samen met haar kinderen. Kort nadat de man in 2009 overleed, kreeg ze te horen dat ze geen erfgename was en uit het huis ging worden gezet.
“Ik zag het niet meer zitten”, verklaarde Patricia M. tijdens het proces. “Ik zag maar één oplossing, maar heb enorm veel spijt van wat ik heb aangericht.”
Op 4 augustus 2009 verdoofde de vrouw haar toen 13- en 14-jarige zonen Jente en Brent met een overdosis antidepressiva. Ze legde hen vervolgens in de garage, die ze hermetisch sloot met kussens en handdoeken. Ze startte haar wagen en probeerde de kinderen te vergassen, maar staakte de poging omdat de wagen te veel lawaai maakte. De vrouw vreesde dat de buren haar zouden horen.
Twee dagen later probeerde ze opnieuw haar kroost om het leven te brengen, dit keer door hen te vergiftigen met een cocktail van medicijnen. De ochtend nadien merkte ze dat haar kinderen nog steeds leefden. Ze raapte verschillende messen bijeen en begon haar zonen te steken in de rug, borst en maagstreek. In totaal gaf ze hen twintig messteken, maar dat volstond niet. Ten einde raad trok ze nog twee plastic zakken over hun hoofd, in de hoop hen te doen stikken. Vervolgens nam ze zelf een cocktail van medicijnen om zelfmoord te plegen.
De slachtoffer konden op het nippertje worden gered door familieleden die de vrouw en haar kinderen kwamen oppikken voor de begrafenis van haar overleden vriend. De kinderen overleefden uiteindelijk, na een hospitalisatie van vijf weken, maar zijn getekend voor het leven. Een van hen werd geraakt aan de nier en heeft een verkorte levensverwachting. Momenteel verblijven ze bij de vader.