RUISBROEK - Tien woningen in een wijk langs het kanaal in Ruisbroek zijn onbewoonbaar verklaard. Bij de overstromingen is de zandgrond onder de huizen weggespoeld, waardoor de vloeren verzakkingen vertonen. Deze week komt een expert langs die moet bepalen of er nog een toekomst is voor de huizen.
Terwijl de meeste door de wateroverlast getroffen inwoners van Sint-Pieters-Leeuw naar huis zijn mogen terugkeren, hebben tien gezinnen uit Ruisbroek maandagavond in allerijl hun woning moeten verlaten. Het gaat om woningen in de Vaartstraat, Meerweg en Vanden Elschenstraat, vlak naast het kanaal Brussel-Charleroi. ‘Maandagavond hebben we vastgesteld dat sommige woningen verzakkingen vertoonden’, zegt burgemeester Lieve Vanlinthout (CD&V). ‘Het gaat om oude, kleine rijwoningen die blijkbaar op zandgrond gebouwd werden. Op vraag van de brandweer is een studiebureau aangesteld dat geadviseerd heeft om deze woningen onbewoonbaar te verklaren en te laten evacueren. Dat heb ik dan ook gedaan.’Deze week gaat het studiebureau opnieuw ter plaatse om na te gaan of er zich nog meer verzakkingen hebben voorgedaan en of de schade aan deze huizen nog kan hersteld worden. ‘Afhankelijk van hun conclusies, moeten we voor die 10 gezinnen een andere woning vinden’, zegt Vanlinthout. De betrokken gezinnen hebben inmiddels onderdak gevonden bij familie.
In de Vaartstraat zijn er drie woningen aan de pare kant, van huisnummer 14 tot en met 20, onbewoonbaar verklaard. Opvallend genoeg bleek er met het pand met nummer 16 niet veel mis. ‘Twaalf jaar geleden hebben we het huis hier gekocht. Door een put in het wegdek is hier destijds al eens veel regenwater onder ons huis terechtgekomen, waardoor onze vloer verzakkingen vertoonde’, vertellen Johnny Badot en Nadine Vanisterbeek. ‘We hebben onze vloer hier dan volledig moeten herleggen, en hebben er dan meteen iets stevigs geplaatst. Dat is ons geluk geweest. Onze naaste buren hebben dat niet gedaan, en al het water van het kanaal heeft het zand bij hun weggespoeld, waardoor hun vloer is beginnen bewegen. Aan onze zijmuren zijn er ook wel scheuren, maar die zijn niet groot. Maar sowieso zitten we toch opnieuw met werken. Je moet weten dat het hier acht jaa geleden ook al gebrand heeft. De ellende blijft maar duren. De gemeente zou al die oude, instabiele huizen hier moeten opkopen voor een goede prijs, en er iets nieuws zetten. Ik heb niet echt zin om hier nog langer te blijven.’
Hun buren Umran Guler en Annouar Goumri mogen zelfs niet blijven. Hun woning is onbewoonbaar verklaard. ‘Toen we maandag weer naar huis mochten, merkten we al dat er iets mis was met de vloer. Zo vielen de kastdeuren open. En als je hier rondstapte, had je net het gevoel alsof je dronken was. Uiteindelijk zagen we dat de vloer aan de voorkant van het huis een put vertoonde, en een buur heeft dan de brandweer verwittigd. Uiteindelijk is een expert overal rondgegaan, en die heeft gezegd dat we meteen weg moesten. Gerief konden we niet meenemen. Gelukkig mogen we vandaag (gisteren, nvdr.) toch nog even in ons huis. Momenteel verblijven we bij familie, waar we wel nog even kunnen blijven. Hopelijk is ons huis nog bewoonbaar.’