Voor het hof van assien van Waals-Brabant is het proces van start gegaan over de moord op Rodenaar Peter Van Steertegem, amper 22 jaar oud op het moment van de feiten. In de beklaagdebank zit Jonathan El Bouzrouti, een inmiddels 25-jarige man uit Nijvel. Hij wordt ervan beschuldigd drie jaar geleden op 15 juli in een huis van een gemeenschappelijke vriend in Eigenbrakel met een mes verschillende keren Peter in de borst te hebben gestoken. Omstreeks 9.30 uur speelde het verschrikkelijke drama zich af. Jonathan was ’s morgens rond half tien binnen een boterham aan het smeren, maar hij ging opeens naar de tuin en vervolgens weer naar binnen. Even later zagen twee jongeren hoe Peter plat op zijn rug in een tuinstoel lag, hevig bloedend. Terwijl de andere aanwezigen probeerden Peter te redden, gingen Jonathan ervandoor met zijn wagen. In een café in Nijvel verklaarde hij aan de cafébaas dat hij net iemand had omgebracht. De politie kon hem in de boeien slaan.
Een motief voor deze laffe moord is er op het eerste zich niet. Hoewel Jonathan Peter niet moest hebben, was er geen ruzie voorafgaand de steekpartij. Bovendien lag Peter te slapen. In de eerste verklaringen zei Jonathan dat het gezicht van Peter hem niet aanstond. Voor de onderzoeksrechter bevestigde hij dat hij Peter "voor niets" sloeg. Maar nadien veranderde hij zijn versie steeds. In de eerste maanden na de feiten zei hij dat hij zich het niet precies meer herinnerde, om in oktober van 2009 te verklaren dat hij de messteken niet had toegebracht en dat de andere jongeren hadden afgesproken hadden om hem als dader aan te duiden. Nochtans was er bloed van Peter op zijn schoenen, broek en vest aangetroffen. De beste vriend van Jonathan gaf uiteindelijk ook toe dat hij Jonathan had zien steken. Dat heeft hij ook gisteren in de rechtbank herhaald.
Op het proces blijft Jonathan, die enkele maanden in de psychiatrische afdeling van de gevangenis verbleef maar wel toerekeningsvatbaar is verklaard, alvast ontkennen. Dat maakt het er voor de nabestaanden niet gemakkelijker op. ‘Mijn advocaat en ik hadden gedacht dat hij schuldig zou pleiten, en verzachtende omstandigheden zoals drank- en drugsgebruik zou inroepen. Maar hoewel hij meteen na de feiten alles heeft toegegeven, zegt hij nu dat hij het niet gedaan heeft. De politie, het gerecht en zijn vrienden liegen volgens hem allemaal. Voor mezelf, mijn familie en de vrienden maakt het dat er allemaal niet gemakkelijker op. De beschuldigde zat ook te glimlachen als ze zijn eerdere verklaringen voorlazen. Dat moet je op je tanden bijten. Probleem is nu ook dat er niemand is die ik in de ogen kan kijken om te vragen waarom mijn zoon vermoord is. Want die Jonathan is voorlopig de beschuldigde, en dus niet de dader. Eigenlijk heb ik maar één vraag: waarom? Het is niet omdat mijn zoon niet het perfecte leven leidde, dat hij moest vermoord worden. Hij deed niemand iets verkeerd. Dit was echt zinloos geweld.’
Gisteren was het aan de familie en de vrienden om te getuigen. ‘Ik heb verklaard dat ik twee zonen heb. Een Peter met goede vrienden, waarmee ik kon praten, en die met mij naar de winkel ging en me hielp poetsen. Maar dan was er ook de Peter met slechte vrienden’, vertelt vader Patrick. ‘Zijn goede vrienden zijn ook komen getuigen. Iedereen mist hem nog enorm hard. Zeker vijftig mensen zien tot op vandaag nog altijd enorm hard af van de moord op Peter. En daar is één gek verantwoordelijk voor.
Donderdagavond of vrijdag valt de uitspraak. De familie hoopt op een gunstige uitspraak. ‘Na 3 jaar wachten wil ik eindelijk kunnen rouwen’, vertelt vader Patrick. ‘Nu ben ik, zeker tijdens het proces, emotioneel een wrak. Al krijg ik gelukkig de steun van veel mensen.’