Vrienden herdenken Renate en Robert door twee “Sint-Martens-Bodegems” te planten

SINT-MARTENS-BODEGEM – In de weide naast het huisje Mostinckx hebben leden van het Dilbeekse Erfgoed en vele vrienden een eenvoudig herdenkingsmoment gehouden voor Renate en Robert, die 6 weken geleden plots uit het leven stapten.

Het nieuws sloeg iedereen met verstomming. Renate Devreese, bestuurslid van de vzw Dilbeeks Erfgoed en Robert Staquet molenaar van de Pedemolen hadden afscheid genomen van het leven dat ze zo hadden liefgehad. “We moeten afscheid nemen,”, zo stond het in hun afscheidsbrief, waarin ze ook terugkeken op de gelukkige momenten die ze hadden beleefd aan de Pedemolen en het huisje Mostinckx.

Symbool

Ter nagedachtenis van deze twee steunpilaren van het Dilbeekse Erfgoed plantte de vzw vandaag  twee ‘Sint-Martens-Bodegem’- appelbomen aan Huisje Mostinckx. De bomen staan symbool voor authenticiteit, erfgoed, voeling met mens en natuur. Ze werden geplant bij het huisje Mostinckx, waar Robert en Renate zo menig uur samen doorbrachten. 

De vrienden begonnen de herdenking stipt om 15.15 uur. “Dat staan beide wijzers van de klok mooi over elkaar”, begon voorzitter Jan Margot zijn toespraak wijzende naar de het uurwerk op de kerktoren van Sint-Martens-Bodegem. “Renate uitte op de laatste verganering van Dilbeekse Erfgoed over de appelboom die rechtover het huisje Mostinckx staat. Hoe kunnen we Renate en Robert beter herdenken dan hier aan het huisje Mostinckx twee appelbomen ‘Sint-Martens-Bodegem’ te planten. Als de bloesems zullen open staan, tijdens volgende lente, plaatsen we hier wellicht nog een gedenkplaat wat eigenlijk niet echt nodig is, want we zullen hen nooit vergeten. We gaan ook aan de watermolen iets doen. Ze waren hier zo graag”.

Blijven Zagen

Een vriend uit Pede voegde er nog aan toe. “Zelfs in hun laatste brief schreef ze nog: “Blijven Zagen!” en er blijft nog veel om te eisen. Dat ondervond ik toen ik naar hier fietste, en dit in één van de rijkste gemeenten van de wereld”.

Na een “minuut stilte”, gingen de hoogstambomen in de grond.  Iedereen kon symbolisch een schop aarde in de plantputten gooien. Karel De Ridder besloot met een wens: “Laten we hopen dat ze lang mogen groeien en vele vruchten dragen”. Na de planting vormden de vrienden nog een grote kring rond de bomen. Toevallig of niet, maar binnen de kring lag er ook een fiets, die deed terugdenken aan de veke acties voor veilige fietspaden.

   


Nieuws melden Adverteren op Persinfo?