BEVER - De Werkgroep Trage Wegen van Bever en de MAR hielden een kleine actie aan het gemeentehuis van Bever. Ze spelen daar mee in op de nationale actie Doorgang voor Iedereen en dringen bij de plaatselijke beleidsmensen aan op de heropening van een veldweg.
Velen dringen reeds jaren aan op een voldoende fijnmazig netwerk van wandel-, fiets- en/of paardenwegen. Gelet op het steeds drukker wordende verkeer is dit echt geen luxe. “ In veel gemeenten in Vlaanderen, ook in de ons omringende gemeenten, is men effectief overgegaan tot het heropenen van dergelijke veldwegen, en die worden sindsdien dan ook graag gebruikt door iedere burger, in alle respect voor het landschap, buurtbewoners en landbouwers die er hun veld of weide hebben. Het kán dus echt!”.
Symbooldossier “100”?
In Bever heeft de werkgroep in het verleden een concreet voorstel gelanceerd om “route 100” gemakkelijk bereikbaar te maken, en is in bespreking gegaan met eigenaars en pachters in de buurt. De twee uiteinden ervan zijn bewandelbaar, maar een deel van het tussenstuk is niet meer zichtbaar of moeilijk begaanbaar. Doodjammer, want voor bijna geen geld kan men gemakkelijk een discreet éénmanspad opnieuw zichtbaar maken, zonder hinder voor de aangelanden.
“We kunnen rustig stellen dat het opnieuw toegankelijk maken van dit tussenstuk een “quick win” is. Naarmate méér van dergelijke paadjes –die trouwens wettelijk recht van bestaan hebben (want ze staan in de officiële buurtwegenatlas)– opnieuw zichtbaar worden, zullen ook meer mensen ontdekken hoe mooi ons platteland nog steeds is. En zoals iedereen weet, indien “uit het oog, uit het hart” misschien een correcte uitspraak is, geldt evenzeer het omgekeerde: wanneer we weer oog (kunnen) krijgen voor het platteland van boeren en buitenlui, gaan steeds meer mensen het ook in hun hart sluiten, en er automatisch meer respect voor hebben”.
Geen trage wegen genoeg?
“Uiteraard zijn we niet compleet verstoken van een aantal bestaande boerenwegels in Bever. Echter: je kan in onze streek vaak geen 500m ver lopen of je komt vaak uit op asfalt of beton. De bedoeling is dan ook een beperkt aantal (niet allemaal!), goed uitgekiende wegels opnieuw toegankelijk te maken die ervoor zorgen dat er opnieuw een lus ontstaat, of een doorsteek naar andere paadjes. Route 100” is een dergelijk schoolvoorbeeld, letterlijk,aangezien de school en een voetbalplein in de buurt liggen!.
Bepijlen
Inmiddels zijn de Regionale Landschappen, in samenwerking met de Provincie en Gemeenten, wel bezig met die bestaande veldwegen, die nog begaanbaar zijn, te bepijlen en op kaart te zetten. Erg goed idee, die wij dan ook volop steunen. Verschillende onder ons hebben zich trouwens aangemeld om die wegen op gezette tijden te bewandelen en tegelijk te inspecteren.
“Bepijlen en op toeristische kaart zetten van wat reeds bestaat is echter onvoldoende, en wij gaan dan ook volop voor het herwaarderen van vergeten en verpieterde tracés, precies om nochtans prachtige percelen waar nog niemand bij kan, te laten ontdekken. Het opnieuw bereikbaar maken van thans (onbereikbare) plaatsen, en verkeersarme lussen realiseren, daar is het ons om te doen”.
“Om te vermijden dat de openstelling van route 100, en dat van veel andere wegels, sukkelt van uitstel naar afstel, komen we naar buiten met een duidelijke boodschap, omdat we uit zeker weten dat veel mensen hunkeren naar meer groen en rust, en daar ook de weg naartoe willen vinden, zonder vast te lopen in dichtbegroeide loswegen, prikkeldraad of compleet omgeploegde akkerranden. Wij hernieuwen dus onze uitnodiging voor de beleidsmensen om een beetje aandacht te hebben voor de vraag van vele burgers, en concrete initiatieven te nemen om van de heropening te concretiseren, te beginnen bij “route 100”.