SINT-GENESIUS-RODE - Vele tientallen ouders hebben de nacht van zondag op maandag doorgebracht aan de schoolpoort van het Onze-Lieve-Vrouwinstituut in Sint-Genesius-Rode. Op die manier hoopten ze voor hun kind een plaatsje te bemachtigen voor volgend schooljaar. De onvrede over de manier van inschrijven was groot.
De nacht van zondag op maandag is voor veel ouders uit Sint-Genesius-Rode en omstreken niet bijster aangenaam en comfortabel verlopen. Om hun kinderen te kunnen inschrijven in het Onze-Lieve-Vrouwinstituut, moesten ze de hele avond en de nacht de wacht aan de schoolpoort. Sommigen bleven in hun wagen, anderen kozen ervoor om hun tentje op te slaan op de speelplaats.
Vooral de plaatsjes in het eerste leerjaar van de middelbare school bleken gegeerd. De eerste ouders stroomden toe tegen 19 uur, omstreeks mindernacht waren ze al met veertig. ‘Mijn vrouw is hier rond 9 uur ’s avonds aangekomen. Er hing buiten een lijst op, en ze heeft er direct onze naam opgezet. We waren bij de eerste tien’, getuigt vader Frédéric Boels (46). ‘Rond middernacht ben ik haar komen aflossen. Dan heb ik me in mijn wagen gezet. Het was best koud, maar ik heb het overleefd. Het is ook maar voor één keer, dat heb ik het er zeker voor over. Samen met de andere ouders hebben we het nog gezellig kunnen maken, met een flesje wijn en wat Orvals. Toen we omstreeks 5 uur merkten dat er almaar meer ouders zich verzamelden aan de schoolpoort, zijn we ook gaan aanschuiven. De volgorde van de lijst is niet gevolgd, een aantal ouders zijn voorgekropen. Maar het is me toch gelukt om mijn kind in te schrijven, en dat is het belangrijkste. Van de kamperende ouders is er trouwens niemand uit de boot gevallen. We hadden dus best wat later kunnen komen, maar we wilden geen risico lopen. Want onze voorkeur ging naar het Onze-Lieve-Vrouwinstituut. Het is een heel goede school, en ze ligt kortbij huis.’
Heel wat ouders, of andere familieleden die zich opofferden, hekelden de manier waarop ze de kinderen moesten inschrijven. ‘Dit is geen manier van doen, zo lang en met onzekerheid in de kou staan wachten. Dat moet anders kunnen’, vindt vader Steven Winderickx (48). ‘Ze zouden beter met bepaalde criteria werken. Bijvoorbeeld door voorrang te geven aan de kinderen die hier al op de lagere school hebben gezeten, of kinderen die in de buurt wonen. Dan zou je die lange wachtrijen niet hebben.’
De schooldirectrice toonde zich verrast door de overrompeling, en heeft gisteren niet anders gedaan dan inschrijven. Hoewel er nog 75 plaatsen te verdelen waren, kwamen er toch enkele kinderen op de wachtlijst terecht. Dat was ook het geval voor de lagere school. ‘Iets meer dan twintig gezinnen zijn zich hier ’s morgens komen aanbieden. De meerderheid heeft zijn kind kunnen inschrijven. Alleen voor het derde en vierde leerjaar is er een wachtlijst, en het vijfde zit ook vol. Elders is er nog plaats.’