Sven en Geert begonnen hun wereldrecordpoging vorige week dinsdag in Café Chupitos langs de Stationsstraat en werden in totaal vijf dagen door heel wat tegenstanders uitgedaagd voor het goede doel, de opbrengst van de actie ging naar de strijd tegen de spierziekte van Duchenne. Totaal uitgeput speelden ze zondagochtend rond 7u30 onder het toeziend oog van tientallen klanten de laatste van ongeveer zeshonderd wedstrijden tegen Duchennepatient Tibo (11) en zijn mama. «De laatste uren waren heel lastig,» zegt een totaal uitgeputte Geert Van Keer. «Maar vreemd genoeg waren de eerste uren van onze recordpoging ook heel zwaar. Toen we dinsdagochtend begonnen, hadden we immers nog geen uitdagers en moest ik het tegen Sven opnemen, maar ik speel altijd om te winnen en zijn speelstijl ligt mij helemaal niet. Na een uur dacht ik zelfs even aan stoppen, gelukkig dat ik toch ben blijven doorbijten.»
Niet alleen mentaal, maar ook fysiek eiste het wereldrecord een zware tol. «Mijn armen zijn totaal verkrampt en op sommige punten gevoelloos», zegt cafébaas van Chupitos Sven Van den Berghe. «De handen van Geert zijn volledig opgezwollen, hij kan ze amper nog bewegen. Gelukkig waren we al die kwaaltjes vergeten toen we die laatste wedstrijd tegen Tibo en zijn mama speelden.»
De komende dagen zal het duo heel veel moeten rusten, maar binnen enkele dagen is Sven alvast weer aan de slag in het café. «Wees er ook maar zeker van dat ik het tafelvoetballen nog lang niet beu ben», zegt hij. «Je zal mij het spelletje hier in het café zeker nog veel zien beoefenen, maar waarschijnlijk wel niet meer zo lang aan een stuk door.»