De succesformule staat gelukkig als een huis, grote vernieuwingen of wijzigingen in het idee waren er vooraf niet aangekondigd. Dat bleek ook niet nodig. Het familiale karakter én een affiche met de beste Belgische bands van het moment lokten ook nu weer duizenden mensen naar het gemeentepark afzakten. En daar kon zelfs de regen weinig aan veranderen.
De warmte maakte net als overal de mensen wat lomer en misschien kwam de namiddag in het werelddorp daardoor wat moeizamer op gang. Nochtans waren er voor de kinderen weer een pak originele workshops, waar ze konden dansen, musiceren en knutselen. Er was zelfs een echte buikdanseres die hen met de heupen leerde schudden. Ook de heren van El Créme Glace Quès – een gepaste naam bij dergelijke temperaturen - vonden het kinderdorp blijkbaar wel leuk, want zij maakten zelf instrumenten, die ze tijden hun optreden ook gebruikten. De hele dag door was er ook straatanimatie, wat het genieten van een drankje of een hapje uit elke hoek van de wereld er extra gezellig op maakte.
Eens de eerste artiesten het podium betraden, zat de sfeer er al meteen goed in. De Kadilleband had dan ook een karrevracht chiro en scouts op de been gebracht om mee te brullen met hun zelf geschreven Kadillelied en een zowat wegsmeltend Team William deed de temperaturen nog enkele graden de hoogte inschieten.
De dag leek niet meer stuk te kunnen, tot plots een stevig onweer losbarstte en de wei helemaal leegliep tijdens het optreden van Isbells. Iedereen ging op zoek naar een schuilplaats voor de regen die met bakken uit de lucht viel. Enkele slimmeriken slaagden er zelfs in de deuren van het gemeentehuis te openen en gingen schuilen in de raadzaal. Enkele dappere meisjes bleven toch voor het podium postvatten. “We willen niks missen van het festival”, klinkt het. “We zijn toch al nat, dus dat het blijft regenen kan ons eigenlijk niet al te veel schelen.”
De regen gooide zowat anderhalf uur flink wat roet in het eten, maar de echte Vijverfestivalganger laat zich daar niet door afschrikken. Zodra de laatste regendruppels waren gevallen en Customs aan hun set begon, kwam het publiek druppelsgewijs weer terug. Samen met Das Pop, Turntable Dubbers en de Balkan-DJ-set van Merdan Taplak Orkestar zetten ze het publiek onder stoom. Dansen op een steile, gladde heuvel is niet makkelijk, maar daar trokken de “kinderen van Dilbeek”, zoals Das Pop het publiek noemde, zich niks van aan. Volgens Bent Van Looy was er sinds hun doortocht op het Vijverfestival in 2006 veel veranderd in Dilbeek. “Ten goede”, voegde hij er met een knipoog aan toe. En wie spreekt de bijna-slimste mens ter wereld tegen?