ITTERBEEK - Tijdens het hemelvaartweekend, van 9 tot en met 12 mei, vindt de vierde editie van de 1.000 km van Kom op tegen Kanker plaats. De deelnemers hebben stuk voor stuk hun eigen redenen om deel te nemen en hebben vaak een straf verhaal te vertellen. Het team ‘Nidasjtere’ uit Dilbeek is bijvoorbeeld een van de opvallende deelnemers. Ze waren er al elke keer bij. In 2012 zelfs met maar liefst vijf teams.
Trap mee tegen kanker
Tijdens het hemelvaartweekend (van 9 tot 12 mei 2013) vindt de 4de editie plaats van de 1000 km van Kom op tegen Kanker. Iedereen kan een team van maximum 8 renners inschrijven. Zij zullen tijdens de fietsvierdaagse acht ritten van 125 km onder elkaar verdelen. Daarbij dient gaststad Mechelen als dagelijkse start- en aankomstplaats. De tocht doet alle Vlaamse provincies aan en er wordt gereden in drie pelotons met fietssnelheden van gemiddeld 24, 27 en 30 per uur. Enige fietservaring is dus noodzakelijk. De renners genieten trouwens van professionele begeleiding door Flanders Classics.
Van de deelnemers wordt verwacht dat zij een steentje bijdragen in de strijd tegen kanker door mee te helpen bij de fondsenwerving voor het inschrijvingsgeld. Dat bedraagt 5.000 euro per team. De netto-opbrengst van de 1000 km gaat immers naar levensbelangrijk kankeronderzoek. In 2012 werd zo 1.805.000 euro opgehaald. Meer informatie over de 1000 km van Kom op tegen Kanker vindt u op www.1000km.be
Het Nidastjere-team
De 1.000 km-pelotons bestaan niet enkel uit mensen die kankerpatiënten een hart onder de riem willen steken. Er zijn elk jaar ook een aantal renners die zelf patiënt zijn. Eén van hen is Leo Coene. De Dilbekenaar staat straks al voor de vierde keer aan de start, met zijn team Nidasjtere (Brussels voor voortdoen, niet twijfelen).
In 2007 kreeg Leo na een routinecontrole te horen dat hij een neuro-endocriene tumor had in zijn pancreas. De dokters verwijderden de tumor, samen met zijn milt, linkerbijnier en een leverkwab. Een bijzonder zware operatie, maar vier maanden later liep Leo al ‘Les Quatre Cimes’, een duurloop van 33 km in het land van Herve.
De kanker was echter niet verdwenen. In april 2008 werden er uitzaaiingen vastgesteld. Die werden met succes behandeld, maar in mei 2011 waren er weer uitzaaiingen, in de lever. Dit keer lagen ze te diep om ze te kunnen doen verdwijnen, waarop Leo startte met een hormoontherapie om de uitzaaiingen te doen stabiliseren of krimpen. Eind 2011 kreeg hij echter een zware allergische reactie op die hormonen. Een andere behandeling is te zwaar, waardoor de dokters beslisten om te stoppen met behandelingen en goed in de gaten te houden hoe alles evolueert. ‘Ik leef dus op een soort tijdbom’, vertelt Leo. ‘Er zit iets in mijn lijf dat daar niet moet zitten, en de onzekerheid is er altijd. Maar ik voel me goed. Door mee te fietsen met de 1000 km heb ik ook heel wat andere verhalen gehoord, en kan ik mijn eigen ziekte een stuk beter relativeren.’
Toen Leo in de maanden voor de eerste editie hoorde over de 1.000 km wilde hij absoluut meedoen. ‘Natuurlijk om het wetenschappelijk onderzoek te steunen, maar eigenlijk nog meer voor mezelf’, blikt hij terug. ‘Ik wilde voor mezelf bewijzen dat ik zo’n uitdaging fysiek nog aankon en zo aantonen dat ik als kankerpatiënt nog meetel. In 2010 was ik echter fysiek en mentaal niet klaar om de volledige 1.000 km te rijden én om de 5.000 euro bijeen te zamelen. Districtscoördinator Hilde heeft me toen echter overtuigd om toch mee te doen. Ik kon aansluiten bij een ander team, en zo heb ik toch enkele halve dagritten gereden.’
In 2011 wilde Leo absoluut de volledige afstand rijden. En ondanks het slechte nieuws over de nieuwe uitzaaiingen enkele weken voor Hemelvaart slaagde hij er ook in: ‘Vier dagen heb ik in een roes geleefd en me gevoed met de adrenaline die ik van de anderen kreeg.' Waar Nidasjtere in 2011 nog met twee teams aan de start verscheen, waren dat er in 2012 al vijf. ‘We waren met 24 fietsers’, vertelt Leo trots. ‘Zelf heb ik niet meer de volledige 1.000 km gereden. Ik heb voor mezelf aangetoond dat ik het kon, en ik gun het ook de anderen om mee te fietsen.’
Leo ‘gunt’ het de anderen, want hij vindt het absoluut een aparte belevenis om te mogen meefietsen in de 1000 km. ‘Als er mensen zijn die zouden twijfelen of ze wel of niet zouden meedoen: spring gewoon op die fiets! Zo’n verbondenheid en samenhorigheid, dat maak je zelden mee! Iedereen, zowel kankerpatiënten als niet-kankerpatiënten, haalt een enorme positieve kracht uit die 1000 km. Daarom rijd ik ook het liefst mee met de groep van 24 km/u. Ik zou rapper kunnen, maar aan dat tempo is er meer tijd om naar elkaars verhaal te luisteren of gewoon te babbelen. En te zeveren.'
Leo probeert elk jaar met originele acties uit de hoek te komen om zijn fondsen te werven. ‘Voor de editie van 2011 ben ik bijvoorbeeld over kanker gaan praten in lagere scholen, en heb ik de kinderen nadien gevraagd een tekening te maken’, vertelt hij. ‘Zo had ik een enorm aantal kindertekeningen. Mijn vrouw en ik hebben die allemaal geplastificeerd zodat ze konden dienen als placemat. Per vijf euro die iemand stortte, kreeg die persoon een placemat. Die actie heeft 12.000 euro opgeleverd!’ Vorig jaar organiseerde Leo een tiendaagse 4-cycling. De ongeveer 150 deelnemers (er waren vijf quattrocycles per dag beschikbaar, dus elke dag 20 plaatsen) mochten gratis meedoen aan deze unieke ervaring, op voorwaarde dat ze zich zoveel mogelijk lieten sponsoren. Die actie bracht maar liefst 30.000 euro op.
En ook dit jaar wil Leo met één actie het nodige startgeld inzamelen. ‘Maar we houden het iets simpeler’, vertelt hij. ‘We gebruiken de formule van de 1.000 km, maar dan op één dag. Op paasmaandag 1 april rijden we met zo’n 150 mensen een rit van 100 km door het Pajottenland. Al die 150 mensen laten zich weer sponsoren, en dat moet volstaan om op 9 mei 2013 al onze teams weer aan de start te brengen'.
Archief
Lees ook : Politie Dilbeek fietst tegen kanker
Lees ook : vzw Nidasjtere fietst met 4-cycles tegen kanker (Video)