SINT-MARTENS-BODEGEM - De overledenen staan letterlijk op uit de dood op het kerkhof aan de Sint-Martinuskerk in Sint-Martens-Bodegem. Door graafwerken komen beenderen van overledenen naar boven, wat op protest stuit van de overgebleven dierbaren.
Beeld je in: je begeeft je met de kinderen naar het kerkhof om het graf van oma en opa te bezoeken. Eens aangekomen, stel je vast dat een stuk van opa's schedel en een vingerkootje van oma's hand naar boven zijn gekomen. Dat is de toestand waarin de dierbaren van de overledenen uit Sint-Martens-Bodegem zich momenteel bevinden. En dat pikken ze niet langer. De bezoekers vragen dat het huidige kerkhof uitgebreid zou worden, zodat bestaande graven niet meer bloot komen te liggen door het aanleggen van nieuwe graven. De tuin van de vroegere pastoor recht tegenover de begraafplaats komt hier volgens hen voor in aanmerking.
Als ze zich tot het schepencollege richten, krijgen ze naar eigen zeggen vaagheden en onwaarheden te horen. Al erkennen de politici wel dat er 'een probleem' is. Schepen van Begraafplaatsen Carine Walravens (Open VLD) beweert niet op de hoogte te zijn van de ernst van de toestand. «Het kerkhof wordt wekelijks opgeruimd door de gemeente», reageert Walravens. «Het probleem is dat er vroeger niet diep genoeg werd begraven. Daardoor kunnen er resten van de overledenen naar boven komen. Ik kan er alleen maar voor zorgen dat het kerkhof proper blijft. Als de toestand zo ernstig is, zal ik de zaak onderzoeken. Maar volgens de grafdelvers is het zo dat katten telkens beenderen opgraven en daar kunnen we weinig aan doen.» Intussen hopen de dierbaren op een snelle oplossing. Een aantal jaren geleden werden de overledenen, door plaatsgebrek en zonder waarschuwing, op een ander kerkhof begraven in een fusiegemeente. Dat willen de familieleden geen tweede keer meemaken.
Het valt nu zelfs voor dat de mensen de beenderen terug begraven, omdat ze het niet meer kunnen aanzien. Walravens toont goede wil door voor een uitbreiding of een nieuwe locatie te pleiten, maar stuit naar eigen zeggen op verzet van de Kerk.