Voor de 60-jarige Raf Sisette uit Leuven zag het er allesbehalve goed uit. Toen hij kort na negen uur met zijn hondje Rikkie wou langsgaan bij hondenkapper Danny Depelsemaeker (54) in Lembeek, liep het mis. ‘Ik hoorde een wagen de oprit oprijden, maar zag niemand afkomen’, vertelt hondenkapper Danny. ‘Ik besloot een kijkje te nemen, en zag vanuit mijn garage Raf op straat liggen. Zijn wagen stak achter hem in de berm. Raf zelf was nog bij bewustzijn en riep om hulp. Hij vertelde me dat hij overreden was door zijn wagen, en vroeg meteen of zijn witte Maltezer terecht was. Toen ik zei dat zijn hondje aan mijn voordeur zat, was hij opgelucht. Maar hij had wel enorm veel pijn. Niet moeilijk, als je zo’n wagen over je heen krijgt. Nadat ik de hulpdiensten heb verwittigd, heb ik enkele dekentjes over hem gelegd en zijn hoofd ondersteund met een kussen. Nadien is hij met de ziekenwagen afgevoerd naar het ziekenhuis. Ik heb me dan ontfermd over zijn hondje Rikkie. Later op de dag ga ik hem nog een knip- en wasbeurt geven, en dan breng ik hem weer naar zijn baasjes.’
Voor de 60-jarige Raf zag het er een tijdlang benard uit. Volgens de politie verkeerde hij even in levensgevaar, maar een paar uur na het incident werd duidelijk dat hij het zou halen. ‘Momenteel ligt hij op intensieve zorgen, en hij moet nog de hele week in het ziekenhuis blijven. Vier van zijn ribben zijn gebroken, en duwen tegen zijn longen. Daardoor heeft hij moeite om te ademen. Hij heeft ook enorm veel pijn. Maar gezien de omstandigheden is hij verwonderlijk dat hij niet ernstiger gekwetst is geraakt. Al bij al heeft hij nog geluk gehad’, weet Rafs vriendin Annie Van Coppenolle (58) uit Halle. ‘Het was echt een stom ongeluk. Hij had zijn wagen op de licht hellende oprit enkel in eerste versnelling gezet zonder zijn handrem op te trekken. Bij zijn normale wagen is dat voldoende, maar hij reed nu met een vervangwagen. Er wacht Raf waarschijnlijk een lange revalidatie, en hij was nog maar pas hersteld van een operatie eind december aan een driedubbele hernia. Hij zag er zo naar uit om volgende week weer te gaan werken, en dan gebeurt dit. Maar we mogen van geluk spreken dat hij nog leeft.’